”شراب پيئڻ ڪري اسان نشي ۾ پئجي وياسين ۽ هوش وڃائي ويٺاسين.(18)
شراب جي نشي ۾ لت پت
راجا شراب کان بيزار ٿي مون سان پيار ڪرڻ لاءِ اڳيان آيو.
ڪاما جي زيادتي سبب
'ڪپڊ تي غالب ٿي هن پنهنجو هٿ وڌايو ۽ منهنجي هٿ کي پڪڙيو. (19)
ڏاڪڻ تي لٿو.
” ڏاڙهيءَ تي لڪي بيٺو ۽ بيحد شرابي ٿي، منهنجي بئنڊ مان به نڪري ويو.
خنجر ٽپو ڏئي (هن کي) سيني ۾ ڌڪ هنيو
”هن جو خنجر بيٺو هو، هن کي ڌڪ هنيو ۽ راجا هن جو ساهه کنيو (20)
دوهيرا
”تبي راجا ڏاڪڻ تان ڪري زمين تي ڪري پيو.
”۽ خنجر سڌو سندس پيٽ ۾ پيو، جنهن کيس هڪدم قتل ڪري ڇڏيو.“ (21)
چوويهه:
چوپائي
هن اهو قصو سڀني کي ٻڌايو ۽ خنجر کڻي پنهنجي دل ۾ وڌو.
عورت بادشاهه کي قتل ڪري جان ڇڏائي.
پرنسپال راڻي راجا کي قتل ڪري، پوءِ جان ڇڏائي. (22) (1)
113 هين مثال چتر جي راجا ۽ وزير جي گفتگو، خيرات سان مڪمل. (113) (2205)
ساوا
جهنگ ۾ هڪ بابا رهندو هو، جنهن جي مٿي تي سڱ هوندا هئا، جن کي سينگ سڏيو ويندو هو.
ڪن جو خيال هو ته هورنيءَ جي پيءُ بڀنداو هن کي هرڻ جي پيٽ مان پاليو هو.
هو عقلمنديءَ جي ڄمار کي پهچندي ئي بزرگ ٿي ويو هو.
هو ڏينهن رات غور ڪندو هو ۽ ڪڏهن به شهر ۾ نه ويو هو، نه ته غير ارادي طور تي (1)
جهنگ ۾ مراقبو ڪرڻ سان، هن کي خوشي محسوس ٿيندي هئي.
هر روز، مشاهدي سان، هو وضو ڪرڻ کان پوء ويد جو ذڪر ڪندو هو، ۽ خدا جي خيالن ۾ مشغول هو.
هن ڇهن شاسترن جي پيروي ڪئي، جيتوڻيڪ هو جسماني توجهه برداشت ڪندو، هو ڪڏهن به پنهنجي ذهن کي انحراف نه ڪندو.
جڏهن کيس بک ۽ اڃ لڳندي هئي، تڏهن هو ميوو کڻي کائيندو هو (2)
ڪافي عرصو گذري چڪو هو، جڏهن ٻڌڻ ۾ آيو ته ڏڪار پئجي ويو.
کائڻ لاءِ ڪجهه به نه بچيو ۽ ماڻهو هڪ داڻي کي به ترسڻ لڳا.
راجا سڀني عالم برهمڻن کي گهرايو ۽ پڇيو.
”ٻڌاءِ ته مون ڪھڙو گناھ ڪيو آھي جو منھنجي رعيت قائم نه ٿي سگھي.“ (3)
راجا جي سوال تي سڀني جواب ڏنو ته:
”توهان وراثت جي مطابق حڪومت ڪئي آهي، ۽ ڪو به گناهه نه ڪيو آهي.
سمرتن ۽ ڇهن شاسترن تي صلاح ڪري، سڀئي برهمڻ انهيءَ نتيجي تي پهتا آهن.
”اسان ويچار ڪيو آهي ته هورن ريڪي کي تنهنجي گهر دعوت ڏني وڃي“ (4)
”جيڪڏهن تنهنجي عزت، مناسب سمجهو، ڪجهه ڪيئن، بِبنندو رِڪي،
شهر جي چوڌاري گهمڻ جي دعوت ڏئي سگهجي ٿي.
”اهو سچ آهي، جيڪڏهن هو هن ملڪ ۾ رهندو ته ڏڪار ختم ٿي ويندو.
”جيڪڏهن هو پاڻ نه اچي سگهي ته پوءِ هن کي عرض ڪيو وڃي ته پنهنجي پٽ کي موڪلي،“ (5)
سورٿا
راجا ڏاڍا غمگين ٿي، پنھنجا دوست، پٽ ۽ ٻيا گھڻا ماڻھو موڪليا.
پاڻ، پيرن تي ڪري پيو، پر بابا نه مڃيو (6)
ساوا
پوءِ سڀ ماڻهو گڏ ٿيا ۽ سوچڻ لڳا ته ڇا ڪجي.
راجا پاڻ ڏاڍي ڪوشش ڪئي، پر بابا کي راضي نه ڪري سگهيو.
(هن اعلان ڪيو ته) جيڪو به هن کي اچڻ لاءِ راضي ڪندو، مان ان کي پنهنجي اڌ بادشاهت ڏيندس.
(ماڻهن سوچيو ته) شرمسار ٿي، راجا پاڻ کي گهر ۾ بند ڪري ڇڏيو آهي، هاڻي اسين سڀ ڪوشش ڪنداسين ته بابا کي آڻينداسين.
اتي هڪ خوبصورت طوائف رهندي هئي. هوءَ راجا جي محل ۾ آئي.