جڏهن (ان) عورت پنهنجي مڙس کي ايندي ڏٺو
عورت جڏهن پنهنجي مڙس کي پنهنجي طرف ايندي ڏٺو ته هن کي هڪ ٺڳيءَ جو خيال آيو.
هڪ سؤ جوتا هن جي منهن تي ڌڪ هنيا
هن کيس سؤ ڀيرا چپل سان ماريو ۽ پڇيو ته پٺاڻ کي ڇڏي ڇو آيو آهين (4)
دوهيرا
هوءَ چپل سان مارڻ ۾ مشغول ٿي وئي ۽ هو به هوش وڃائي ويٺو.
اهڙي نقل سان، هن عاشق کي فرار ٿيڻ جي قابل بڻائي ڇڏيو (5)
مُنهن کي ڪاوڙيل ڏسڻ سان،
۽ کليل اکين سان، هن شاهه کي چيو (6)
عورت چيو:
ڪبت
”جنهن جو لوڻ اوهين کائو، ان کي ڪڏهن به نه ڇڏيو، جنهن جو لوڻ تون کائين، تنهن کي به پنهنجي جان قربان ڪرڻ گهرجي. ”جنهن جو لوڻ تون کائين، ان کي ڪڏهن به ٺڳي نه.
”اهو سچ ٻڌو جيڪو مان زور ڀريان ٿو، ڀلي تون هن لاءِ مرجان. ”ڪڏهن به چوري نه ڪجو، ۽ جيڪڏهن مالڪ ڏئي ته ان کي برابر ورهايو وڃي. .
”ڪڏهن به ڪوڙ نه ڳالهايو ۽ ڪجهه حاصل ڪرڻ لاءِ لالچ نه ٿيڻ گهرجي.
ڪڏهن به ناراض نه ٿيو، جيتوڻيڪ ماسٽر ڏوڪڙ ڏئي، هڪ کي قبول ڪرڻ گهرجي. ’ٻڌو، منهنجا پيارا، تون پنهنجي خدمت عاجزي سان ڪر.‘ (7)
دوهيرا
چپن سان مارڻ بعد شاهه سبق سکيو،
۽ بغير سمجھڻ کان سواء، هو گهر کان هليو ويو (8) (1)
راجا ۽ وزير جي ڳالهه ٻولهه جي ستين هين مثال مبارڪ چترڪاري سان مڪمل ٿي. (73) (1282)
دوهيرا
اتي هڪ چور هو، جنهن جو نالو بيرام هو.
ذات جي لحاظ کان شيخ هو ۽ ڳوٺ ڪالپي ۾ رهندو هو.(1)
چوپائي
(هن) چار قطبن سان هڪ خيمو (’گرهه بسترا‘) ٺاهيو
هن چار درجا ڪپڙا سينگاريا ۽ پاڻ کي هڪ امير جي روپ ۾ ظاهر ڪيو (۽ هن اعلان ڪيو)
مون کي شهنشاهه (هجرت) جو درجو مليو آهي.
”راجا مون کي عزت ڏني آهي ۽ (پلوال جو علائقو) منهنجو محافظ آهي.(2)
دوهيرا
”ان ڪري مان ڪو فلاحي ڪم ڪرڻ وارو آهيان،
'۽ ڪم کي انجام ڏيڻ لاء، مون کي سٺي نموني سان عمل ڪرڻو پوندو.'
چوپائي
(هن) ڳوٺ جي سڀني بنين کي سڏيو
هن ڳوٺ جي سڀني ماڻهن کي گهرايو ۽ انهن جي تفريح لاءِ اٽڪل هڪ لک رپيا خرچ ڪيائين.
(هن) چيو ته سمورو سامان تيار ڪر
هن کين چيو ته تيار ٿي وڃو ۽ ڪجهه پئسن جو بندوبست ڪريو.
دوهيرا
هن جو ارادو هو ته روپيا گڏ ڪري پوءِ انهن کي سون جي سڪن ۾ بدلائي،
ته جيئن اعليٰ خرچن کي پورو ڪري سگهجي.(5)
چوپائي
بني ائين ڪيو جيئن هن چيو
شاهه صاحب ائين ئي ڪيو، جيئن کانئس پڇيو ويو، هن جي ذهن ۾ ڪو به شڪ نه پيدا ٿيو.
(هن) ڪيترائي ٽپال آڻي ڏنا ۽ ڏنائين.
سون جا ڪيترائي سڪا کڻي ان ڌاڙن جي حوالي ڪيائين.(6)
دوهيرا
شاهه جو سمورو خزانچي اندر آندو ويو،
(۽ هن کيس چيو ته) هو اهو سڀ ڪجهه جهان آباد (شهنشاهه جي گاديءَ جو هنڌ) حوالي ڪندو.
چوپائي
(هو) بستري تي ويٺي سمهي پيو