شري دسم گرنتھ

صفحو - 898


ਜਬ ਤ੍ਰਿਯ ਪਤਿ ਆਵਤ ਲਖਿ ਪਾਇਸ ॥
jab triy pat aavat lakh paaeis |

جڏهن (ان) عورت پنهنجي مڙس کي ايندي ڏٺو

ਯਹੈ ਚਿਤ ਮੈ ਚਰਿਤ ਬਨਾਇਸ ॥
yahai chit mai charit banaaeis |

عورت جڏهن پنهنجي مڙس کي پنهنجي طرف ايندي ڏٺو ته هن کي هڪ ٺڳيءَ جو خيال آيو.

ਸੌ ਛਿਤਰ ਤਿਹ ਮੂੰਢ ਲਗਾਯੋ ॥
sau chhitar tih moondt lagaayo |

هڪ سؤ جوتا هن جي منهن تي ڌڪ هنيا

ਛੋਰਿ ਪਠਾਨ ਕਹਿਯੋ ਕ੍ਯੋ ਆਯੋ ॥੪॥
chhor patthaan kahiyo kayo aayo |4|

هن کيس سؤ ڀيرا چپل سان ماريو ۽ پڇيو ته پٺاڻ کي ڇڏي ڇو آيو آهين (4)

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

دوهيرا

ਆਪੁ ਜੂਤਿਯਨ ਜੁਰਿ ਗਈ ਰਹੀ ਨ ਤਾਹਿ ਸੰਭਾਰਿ ॥
aap jootiyan jur gee rahee na taeh sanbhaar |

هوءَ چپل سان مارڻ ۾ مشغول ٿي وئي ۽ هو به هوش وڃائي ويٺو.

ਐਸੋ ਚਰਿਤ ਬਨਾਇ ਕੈ ਬਾਕੋ ਦਯੋ ਨਿਕਾਰਿ ॥੫॥
aaiso charit banaae kai baako dayo nikaar |5|

اهڙي نقل سان، هن عاشق کي فرار ٿيڻ جي قابل بڻائي ڇڏيو (5)

ਅਤਿ ਚਿਤ ਕੋਪ ਬਢਾਇ ਕੈ ਤਪਤ ਤਾਬ੍ਰ ਕਰ ਨੈਨ ॥
at chit kop badtaae kai tapat taabr kar nain |

مُنهن کي ڪاوڙيل ڏسڻ سان،

ਬਿਕਟ ਬਿਕ੍ਰ ਕਰਿ ਆਪਨੋ ਕਹੈ ਬਨਕਿ ਸੋ ਬੈਨ ॥੬॥
bikatt bikr kar aapano kahai banak so bain |6|

۽ کليل اکين سان، هن شاهه کي چيو (6)

ਤ੍ਰਿਯੋ ਬਾਚ ॥
triyo baach |

عورت چيو:

ਕਬਿਤੁ ॥
kabit |

ڪبت

ਜਾ ਕੋ ਲੋਨ ਖੈਯੈ ਤਾ ਕੋ ਛੋਰਿ ਕਬਹੂੰ ਨ ਜੈਯੈ ਜਾ ਕੋ ਲੋਨ ਖੈਯੈ ਤਾ ਕੋ ਆਗੇ ਹ੍ਵੈ ਕੈ ਜੂਝਿਯੈ ॥
jaa ko lon khaiyai taa ko chhor kabahoon na jaiyai jaa ko lon khaiyai taa ko aage hvai kai joojhiyai |

”جنهن جو لوڻ اوهين کائو، ان کي ڪڏهن به نه ڇڏيو، جنهن جو لوڻ تون کائين، تنهن کي به پنهنجي جان قربان ڪرڻ گهرجي. ”جنهن جو لوڻ تون کائين، ان کي ڪڏهن به ٺڳي نه.

ਜਾ ਕੋ ਲੋਨ ਖੈਯੈ ਤਾ ਕੋ ਦਗਾ ਕਬਹੂੰ ਨ ਦੈਯੈ ਸਾਚੀ ਸੁਨਿ ਲੈਯੈ ਤਾ ਸੌ ਸਾਚਹੂੰ ਕੋ ਲੂਝਿਯੈ ॥
jaa ko lon khaiyai taa ko dagaa kabahoon na daiyai saachee sun laiyai taa sau saachahoon ko loojhiyai |

”اهو سچ ٻڌو جيڪو مان زور ڀريان ٿو، ڀلي تون هن لاءِ مرجان. ”ڪڏهن به چوري نه ڪجو، ۽ جيڪڏهن مالڪ ڏئي ته ان کي برابر ورهايو وڃي. .

ਚੋਰੀ ਨ ਕਮੈਯੈ ਆਪੁ ਦੇਵੈ ਸੋ ਭੀ ਬਾਟਿ ਖੈਯੈ ਝੂਠ ਨ ਬਨੈਯੈ ਕਛੂ ਲੈਬੇ ਕੌ ਨ ਰੂਝਿਯੈ ॥
choree na kamaiyai aap devai so bhee baatt khaiyai jhootth na banaiyai kachhoo laibe kau na roojhiyai |

”ڪڏهن به ڪوڙ نه ڳالهايو ۽ ڪجهه حاصل ڪرڻ لاءِ لالچ نه ٿيڻ گهرجي.

ਰੋਸ ਨ ਬਢੈਯੈ ਬੁਰੀ ਭਾਖੈ ਸੋ ਭੀ ਮਾਨਿ ਲੈਯੈ ਚਾਕਰੀ ਕਮੈਯੈ ਨਾਥ ਮੋਰੀ ਬਾਤ ਬੂਝਿਯੈ ॥੭॥
ros na badtaiyai buree bhaakhai so bhee maan laiyai chaakaree kamaiyai naath moree baat boojhiyai |7|

ڪڏهن به ناراض نه ٿيو، جيتوڻيڪ ماسٽر ڏوڪڙ ڏئي، هڪ کي قبول ڪرڻ گهرجي. ’ٻڌو، منهنجا پيارا، تون پنهنجي خدمت عاجزي سان ڪر.‘ (7)

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

دوهيرا

ਬਨਿਯੈ ਜੂਤੀ ਖਾਇ ਕੈ ਸੀਖ ਲਈ ਮਨ ਮਾਹਿ ॥
baniyai jootee khaae kai seekh lee man maeh |

چپن سان مارڻ بعد شاهه سبق سکيو،

ਕਹ ਸ੍ਯਾਨੀ ਤ੍ਰਿਯ ਗ੍ਰਿਹ ਗਯੋ ਭੇਦ ਪਛਾਨ੍ਯੋ ਨਾਹਿ ॥੮॥
kah sayaanee triy grih gayo bhed pachhaanayo naeh |8|

۽ بغير سمجھڻ کان سواء، هو گهر کان هليو ويو (8) (1)

ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਚਰਿਤ੍ਰ ਪਖ੍ਯਾਨੇ ਤ੍ਰਿਯਾ ਚਰਿਤ੍ਰੇ ਮੰਤ੍ਰੀ ਭੂਪ ਸੰਬਾਦੇ ਤਿਹਤਰੋ ਚਰਿਤ੍ਰ ਸਮਾਪਤਮ ਸਤੁ ਸੁਭਮ ਸਤੁ ॥੭੩॥੧੨੮੪॥ਅਫਜੂੰ॥
eit sree charitr pakhayaane triyaa charitre mantree bhoop sanbaade tihataro charitr samaapatam sat subham sat |73|1284|afajoon|

راجا ۽ وزير جي ڳالهه ٻولهه جي ستين هين مثال مبارڪ چترڪاري سان مڪمل ٿي. (73) (1282)

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

دوهيرا

ਚੋਰ ਏਕ ਚਤੁਰੋ ਰਹੈ ਬੈਰਮ ਤਾ ਕੋ ਨਾਵ ॥
chor ek chaturo rahai bairam taa ko naav |

اتي هڪ چور هو، جنهن جو نالو بيرام هو.

ਜਾਤ ਸੇਖਜਾਦੋ ਰਹੈ ਬਸੈ ਕਾਲਪੀ ਗਾਵ ॥੧॥
jaat sekhajaado rahai basai kaalapee gaav |1|

ذات جي لحاظ کان شيخ هو ۽ ڳوٺ ڪالپي ۾ رهندو هو.(1)

ਚੌਪਈ ॥
chauapee |

چوپائي

ਚੌ ਚੋਬਾ ਗ੍ਰਿਹ ਬਸਤ੍ਰ ਬਨਾਯੋ ॥
chau chobaa grih basatr banaayo |

(هن) چار قطبن سان هڪ خيمو (’گرهه بسترا‘) ٺاهيو

ਆਪਨ ਕੋ ਉਮਰਾਵ ਕਹਾਯੋ ॥
aapan ko umaraav kahaayo |

هن چار درجا ڪپڙا سينگاريا ۽ پاڻ کي هڪ امير جي روپ ۾ ظاهر ڪيو (۽ هن اعلان ڪيو)

ਮੈ ਹਜਰਤਿ ਤੇ ਮਨਸਬ ਲਯੋ ॥
mai hajarat te manasab layo |

مون کي شهنشاهه (هجرت) جو درجو مليو آهي.

ਪਲਵਲ ਦੇਸ ਪਰਗਨਾ ਭਯੋ ॥੨॥
palaval des paraganaa bhayo |2|

”راجا مون کي عزت ڏني آهي ۽ (پلوال جو علائقو) منهنجو محافظ آهي.(2)

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

دوهيرا

ਤਾ ਕੇ ਕਛੁ ਉਪਚਾਰੁ ਕੋ ਕੀਜੈ ਹ੍ਰਿਦੈ ਬਿਚਾਰ ॥
taa ke kachh upachaar ko keejai hridai bichaar |

”ان ڪري مان ڪو فلاحي ڪم ڪرڻ وارو آهيان،

ਤਹਾ ਚਲਨ ਕੋ ਸਾਜੁ ਸਭ ਲੀਜੈ ਮੋਲ ਸੁਧਾਰਿ ॥੩॥
tahaa chalan ko saaj sabh leejai mol sudhaar |3|

'۽ ڪم کي انجام ڏيڻ لاء، مون کي سٺي نموني سان عمل ڪرڻو پوندو.'

ਚੌਪਈ ॥
chauapee |

چوپائي

ਸਕਲ ਗਾਵ ਕੇ ਬਨਿਕ ਬੁਲਾਏ ॥
sakal gaav ke banik bulaae |

(هن) ڳوٺ جي سڀني بنين کي سڏيو

ਸੌ ਕੁ ਰੁਪੈਯਾ ਤਿਨ ਚਟਵਾਏ ॥
sau ku rupaiyaa tin chattavaae |

هن ڳوٺ جي سڀني ماڻهن کي گهرايو ۽ انهن جي تفريح لاءِ اٽڪل هڪ لک رپيا خرچ ڪيائين.

ਕਹਿਯੋ ਤ੍ਯਾਰ ਸਾਜੁ ਕਰਿ ਦੀਜੈ ॥
kahiyo tayaar saaj kar deejai |

(هن) چيو ته سمورو سامان تيار ڪر

ਅਬ ਹੀ ਰੋਕ ਰੁਪੈਯਾ ਲੀਜੈ ॥੪॥
ab hee rok rupaiyaa leejai |4|

هن کين چيو ته تيار ٿي وڃو ۽ ڪجهه پئسن جو بندوبست ڪريو.

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

دوهيرا

ਰੋਕ ਰੁਪੈਯਨ ਖਰਚਿ ਕੈ ਲੀਜੈ ਮੁਹਰ ਬਟਾਇ ॥
rok rupaiyan kharach kai leejai muhar battaae |

هن جو ارادو هو ته روپيا گڏ ڪري پوءِ انهن کي سون جي سڪن ۾ بدلائي،

ਭਰ ਬਰਦਾਰੀ ਕੋ ਘਨੋ ਖਰਚਨ ਹੋਇ ਬਨਾਇ ॥੫॥
bhar baradaaree ko ghano kharachan hoe banaae |5|

ته جيئن اعليٰ خرچن کي پورو ڪري سگهجي.(5)

ਚੌਪਈ ॥
chauapee |

چوپائي

ਜੋ ਤਿਨ ਕਹੀ ਸੁ ਬਨਿਕਨ ਮਾਨੀ ॥
jo tin kahee su banikan maanee |

بني ائين ڪيو جيئن هن چيو

ਕਛੂ ਸੰਕ ਚਿਤ ਬੀਚ ਨ ਆਨੀ ॥
kachhoo sank chit beech na aanee |

شاهه صاحب ائين ئي ڪيو، جيئن کانئس پڇيو ويو، هن جي ذهن ۾ ڪو به شڪ نه پيدا ٿيو.

ਮੁਹਰੈ ਅਧਿਕ ਆਨਿ ਕਰ ਦਈ ॥
muharai adhik aan kar dee |

(هن) ڪيترائي ٽپال آڻي ڏنا ۽ ڏنائين.

ਤਸਕਰ ਡਾਰਿ ਗੁਥਰਿਯਹਿ ਲਈ ॥੬॥
tasakar ddaar guthariyeh lee |6|

سون جا ڪيترائي سڪا کڻي ان ڌاڙن جي حوالي ڪيائين.(6)

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

دوهيرا

ਔਰ ਖਜਾਨੋ ਸਾਹੁ ਕੋ ਸਭ ਹੀ ਲਯੋ ਮੰਗਾਇ ॥
aauar khajaano saahu ko sabh hee layo mangaae |

شاهه جو سمورو خزانچي اندر آندو ويو،

ਜਾਇ ਜਹਾਨਾਬਾਦ ਮੈ ਦੈਹੌ ਧਨ ਪਹੁਚਾਇ ॥੭॥
jaae jahaanaabaad mai daihau dhan pahuchaae |7|

(۽ هن کيس چيو ته) هو اهو سڀ ڪجهه جهان آباد (شهنشاهه جي گاديءَ جو هنڌ) حوالي ڪندو.

ਚੌਪਈ ॥
chauapee |

چوپائي

ਬਨਿਯਨ ਕੇ ਬੈਠੇ ਸੋ ਗਯੋ ॥
baniyan ke baitthe so gayo |

(هو) بستري تي ويٺي سمهي پيو