جيڪو انهن کي تڪليف ۾ لعنت ڪندو ۽ اهي سڀئي هڪ ڀيرو هميشه لاء تباهه ٿي ويندا. "1734.
DOHRA
سري ڪرشن وڏين لوسن اکين سان وري ڳالهايو،
ڪنول جي اکين واري ڪرشن وري چيو، ”اي عقلمند بلرام! هاڻي توهان ٻڌو دلچسپ قسط، 1735
چوپي
ڪنن سان ٻڌ، مان توسان ڳالهائي رهيو آهيان.
”منهنجي ڳالهه کي غور سان ٻڌ ۽ سمجهو ته جنگ ۾ مون تي ڪير غالب آيو آهي؟
مون ۾ ۽ مون ۾ ڪو به فرق نه آهي.
مون ۾ ۽ خرگ سنگهه ۾ ڪو به فرق نه آهي ۽ منهنجو روپ فقط سڄي دنيا ۾ پکڙيل آهي.
اي بلديو! (مان) سچ ٻڌاءِ،
”اي بلرام! مان توکي سچ ٿو ٻڌايان، هن راز جي ڪنهن کي به خبر ناهي
ويڙهاڪن ۾ ان جهڙو ڪو به ناهي.
هن جهڙو ڪو به ويڙهاڪ نه آهي، جنهن جي دل ۾ منهنجو نالو اهڙي گهرائي سان هجي.
DOHRA
”ماءُ جي پيٽ ۾ ڏهه مهينا رهجي ويو، جڏهن هن پنهنجي حياتي ڇڏي،
کائو، پيئندو ۽ رڳو ھواءَ تي رھندو ھو، پوءِ رب کيس نعمت ڏني. 1738.
”طاقتور کھرگ سنگهه دشمن کي فتح ڪرڻ لاءِ وراڻيو
ان کان پوءِ ٻارهن سالن تائين هن تمام گهڻي سختي ڪئي“.
چوپي
رات گذري وئي ۽ صبح ٿيو.
اهو واقعو ختم ٿي ويو ۽ صبح جو ڏينهن ٿيو، ٻنهي طرفن جا جنگي جاڳيا
جراسنڊه لشڪر تيار ڪري ميدان جنگ ۾ آيو
پنهنجي لشڪر کي تيار ڪري، جاراسند جنگ جي ميدان ۾ آيو ۽ هن پاسي کان، يادو لشڪر، پنهنجن سڀني ويڙهاڪن کي گڏ ڪري، دشمن جي مقابلي ۾ پاڻ کي تيار ڪيو.
سويا
هن پاسي کان بلرام ۽ ٻئي طرف کان دشمن پنهنجن لشڪر سان گڏ اڳتي وڌيا
بلرام پنهنجو هلڪو هٿ ۾ کنيو ۽ دشمن کي چيلينج ڪندي سندس گوليون هنيون
ڪو مري ويو ۽ زمين تي ڪري پيو، ڪو وڙهندو ۽ ڪو ڀڄي ويو
پوءِ بلرام پنهنجي گدلي هٿ ۾ کڻي ڪيترن ئي دشمنن کي يمن جي گهر ڏانهن روانو ڪيو.
ڪرشن به ناراض ٿي ويو ۽ ڌنوش پنهنجو ڪمان ۽ تير کڻي ڊوڙڻ لڳو.
ڪرشن پنهنجي ڪمان ۽ تير هٿن ۾ کنيو ۽ ساڳي طرف روانو ٿيو ۽ دشمن تي ڪري پيو، هن رت جو وهڪرو وهايو.
گهوڙن، هاٿين ۽ رٿن جي مالڪن تي وڏو عذاب نازل ٿيو
جنگ جي ميدان ۾ ڪير به رهي نه سگهيو، سڀ ڀڄي رهيا آهن، اهي ڪاوڙ ۽ غم ۾ آهن ۽ لاچار پڻ.1742.
جڏهن اڳيون لشڪر ڀڄي ويو، تڏهن سري ڪرشن پنهنجي فوج جي چارج سنڀالي ورتي.
جڏهن مقابلو ڪندڙ لشڪر ڀڄي ويو، تڏهن ڪرشن سخت ڪاوڙ ۾ پنهنجي طاقت ۽ ذهن ۾ سوچيندي، اتي پهتو، جتي فوج جو جنرل بيٺو هو.
شري ڪرشن، پنهنجا سمورا هٿيار کڻي، ان طرف روانو ٿيو، جتي راجا (جراسند) بيٺو هو.
ڪرشن پنهنجا هٿيار هٿ ۾ رکي، ان جاءِ تي پهتو، جتي راجا جاراسند بيٺو هو، هن پنهنجا ڪمان ۽ تير جهليا ۽ جراسند جي انا کي ختم ڪري ڇڏيو. 1743.
جڏهن شري ڪرشن جي ڪمان مان تير نڪري وڃن ته پوءِ ڪير بيهي سگهي.
جڏهن ڪرشن جي ڪمان مان تير نڪري ويا ته پوءِ ڪير سندس خلاف بيٺو؟ جن کي انهن تيرن جو نشانو لڳو، اهي هڪدم ياما جي گهر پهچي ويا
ڪو به اهڙو ويڙهاڪ پيدا نه ٿيو آهي، جيڪو ڪرشن جي سامهون وڙهندو هجي
راجا جي ويڙهاڪن کيس چيو ته، ”ڪرشن پنهنجي لشڪر سميت اسان کي مارڻ لاءِ اچي رهيو آهي.
ڪرشن جي پاسي کان تير ڇڏڻ وقت راجا جي پاسي جا ڪيترائي ويڙهاڪ مارجي ويا.
جيڪي ڪرشن سان وڙهندا هئا، سي يما جي گهر پهچي ويا
جنگ جي ميدان ۾ (سري ڪرشن جي) موت ڏسي، (دشمن جي سپاهين) غمگين ٿي (بادشاهه کي) ائين چيو.
اهو تماشو ڏسي، بادشاهه ديوتا پريشان ٿي ويو ۽ پنهنجي ويڙهاڪن کي چيو، "ڪرشن کي منهنجي ويجهو آڻيو، پوء آئون ڏسندس." 1745.
جڏهن بادشاهه ڪرشن کي ايندي ڏٺو ته هو پنهنجي فوج سميت اڳتي وڌيو
هن پنهنجي ويڙهاڪن کي اڳتي وڌايو ۽ پنهنجو شنخ هٿ ۾ کڻي، ان کي ڦوڪيو
شاعر چوي ٿو ته جنگ ۾ ڪنهن جي دل ۾ خوف نه هوندو آهي
شنوچ جو آواز ٻڌي ويڙهاڪن جا ذهن پرجوش ٿي ويا.1746.