چوپائي
هو به گڏهه سان گڏ هليو ويو
بيتابيءَ سان، هن سوچيو، ۽ هلندي هلندي پڇيو،
هن (عورت) کي چيو.
'اي ليڊي، تون مون کي ٻڌ' (17)
دوهيرا
(ليڊي،) ”توکي خبر آهي ته مون ڪهڙو بڇڙو ڪم ڪيو آهي. تو وٽ هئي
مون کي اڳي ٻڌايو ته مان به توسان ائين ئي ڪريان ها. (18)
هن پنهنجي پٽ، عاشق ۽ مڙس کي ماري ڇڏيو، ۽، مارڻ سان
ڍول وڄائي هن پاڻ کي پنهنجي مڙس سان گڏ ڪيو ۽ ستي ٿي وئي (19)
ارريل
ڪڏهن به عورت کي خبر نه ڏيو ته توهان جي ذهن ۾ ڇا آهي.
بلڪه سکو ته هن جا اندروني خيال ڪهڙا آهن.
هڪ دفعو هوء راز جي ڄاڻ ۾ آهي، اهو هڪ کليل هجڻ گهرجي
راز، ٻي صورت ۾ توهان کي ان کان پوء توبه ڪرڻو پوندو. (20) (l)
راجا ۽ وزير جي گفتار جو يارهين مثال مبارڪ چترڪاري سان پورو ٿيو. (11) (204)
دوهيرا
برندابن جي شهر ۾، برڪ ڀن جي ڌيءَ راڌيڪا ڇا ڪيو؟
هاڻي مان ان عورت جو چتر بيان ڪندس (1)
هوءَ ڪرشن جي محبت ۾ مگن هئي ۽ رات ڏينهن کيس ڳوليندي هئي.
جنهن کي وياس، پرسور، سور، اسور ۽ ٻين رشين، (ويدڪ سنتن) جي طرفان حاصل نه ٿي سگهيا (2)
(هن سوچيو ته) ”جنهن جي خاطر مون پنهنجو سمورو حيا ۽ مال ڇڏي ڏنو آهي.
"مان ڪيئن حاصل ڪري سگهان ٿو پنهنجي پياري کي منهنجي جذبي کي پورو ڪرڻ لاء؟" (3)
هن جي دل سان ڀرپور دل سان، هن ڊوائيس تي هڪ اعتماد ڪندڙ کي سونپيو
ڪو بهانو ته کيس ڪرشن سان ملڻ جو موقعو ملي.(4)
ارريل
”مون کي اُن سان ملڻ ڏي، جنهن جي معرفت برهم، وياس ۽ ويد، قبول نه ڪري سگهيا.
”جيتوڻيڪ شيو، سنڪ ۽ شيش ناگ هن کي افق کان ٻاهر مڃيندا هئا.
”۽ جنهن جا احسان سڄي دنيا ۾ ڳايا ويا.
اهڙيءَ طرح هوءَ هن بزرگ سان ملڻ جي التجا ڪئي.(5)
ڪبت
مان هن جي ياد ۾ سڙي رهيو آهيان، منهنجو جسم (جذبه) خاڪ ٿي ويو آهي، هن کي ٻڌاءِ ته هن جي ياد ۾ مون کي پاتل ڪوٽ ۽ ٽوپي پاتل آهي.
”مون زعفران جا ڪپڙا سينگاريا آهن، منهنجون اکيون درد ۾ لال ٿي ويون آهن ۽ مان هن جي خيال جي طعام تي زندهه آهيان.
”مان پنهنجي ڳوڙهن ۾ غسل ڪريان ٿو، ۽، هن جي نظر لاءِ ترسندي، منهنجي اکين مان ٻرندڙ شعلا پيدا ٿي رهيا آهن.
”اي منهنجا دوست! وڃ ۽ نند جي پٽ کي ٻڌاءِ ته کير جي نوڪرن جي اکين جي اصلاح جي ڪهاڻي.
هوءَ پنهنجي پوري سينگار ۾ انتظار ڪندي رهي، جڏهن ڪرشن هڪ جھلڪ ڏئي گذريو.
’اي ماءُ! مان پاڻ کي زهر ڏئي موت جي حوالي ڪيڏانهن ڪري سگهان ٿو؟
”مون کي ائين ٿو لڳي ڄڻ وڇون مون کي ڪڇيو آهي.
هن منهنجي دل چوري ڪئي آهي ۽ ان کي پنهنجي پگڙي (دماغ) ۾ ويڙهي کڻي ويو آهي (7)
دوهيرا
”اي منهنجا محبوب! مان تنهنجي جدائي ۾ مست آهيان، وڌيڪ برداشت نٿو ڪري سگهان.
”مون تو کي هي خط مايوسيءَ ۾ لکيو آهي.(8)
ڪبت
”تنهنجون اکيون حسن ۽ راڳ جون علامتون آهن ۽ هرڻ ۽ مڇيءَ جي حسن جو خزانو آهن.
'۽ دل کي ترقي ڪريو، ۽ احسان جا نمونا آهن.
”اي منهنجا دوست! تنهنجو نظارو ماکيءَ وانگر مٺو ۽ تيز آهي،
سري رام چندر جي تيرن وانگر.
دوهيرا
ان کان پوء، راڌا پنهنجي هڪ دوست کي سڏيو، جنهن کي پرڀا سڏيو ويندو هو.
هن پنهنجي سڀني خواهشن کي ظاهر ڪيو، ۽ کيس سري ڪرشن ڏانهن موڪليو، (10)
هڪ خط ذريعي هن ٻڌايو ته، ”تنهنجي راڌا کي تنهنجي اندر ۾ سوراخ ڪيو ويو آهي
جدائي. مهرباني ڪري اچو ۽ هن سان ملو (11)
”توهان کان بيزار ٿي، تنهنجي نوڪر مري رهي آهي ۽ تون ان دوران اها ڳالهه ٻڌائي سگهين ٿو
توهان جو ڪو به سبق.'(l2)
ان کان پوءِ نوڪر پرڀا سڄي صورتحال کي سمجهي ورتو هو.
هوءَ ان جاءِ تي وئي جتي شري ڪرشنا عاليشان بيٺي هئي (l3)
چوپائي
جڏهن سري ڪرشن خط کوليو ۽ پڙهيو،
خط پڙهندي سري ڪرشنا محسوس ڪيو ته هوءَ سچي محبت ۾ هئي.
خط جا سڀ خط، هيرن ۽ موتين سان جڙيل،
هن جي دل ۾ گهري شفقت پيدا ڪئي (14)
ساوا
اي ڪرشنا! تنهنجون اکيون جذبي سان ڀريل، پيار سان ڀريل، انتهائي ڀرپور ۽ ڏسڻ لاءِ وڻندڙ آهن.
”توهان دلڪشيءَ سان ڀرپور آهين، ۽ تتر،
سارس، ڪنول- گل، مڇيون اوهان جي خدمت ۾ حاضر آهن.
'تون برڪت وارو آهين ۽ اسان جي دلين کي فتح ڪري رهيو آهين (15)
سڌريل ۽ سڌريل، جوبن جي شعلن جي ڍال ۾ سينگاريا ۽ ٺهيل آهن.
”اي منهنجا پيارا سري ڪرشن، تون پيار سان ڀريل آهين.
”تنهنجو نظارو، جيڪو (آسماني) فخر سان ڀريل آهي،
سڀني سڪون جو خزانو آهي.(l6)
ڪبت
”مون کي چندن جي ڪاٺيءَ کي تڪليف، تيل جي ڏيئا کي ٻرندڙ چتاءَ وانگر، ۽ دلڪش نقش نگارن کي جادوگرن جو ڪرشمو نظر اچي ٿو.