هن پنهنجي مردانگي جي ذريعي دشمنن کي اُڏائي ڇڏيو هو (6)
(ٻيو) بادشاهه جو هڪ وزير ڏاڍو هوشيار هو.
جنهن موضوع کي متاثر ڪيو پر دشمنن کي انجام ڏنو (7)
انهيءَ وزير کي هڪ ڌيءَ هئي، جيڪا روشنيءَ وانگر روشن هئي.
۽ سندس نالو ”روشن دماغ“ رکيو ويو.
بادشاهه پنهنجي ٻن ٻارن کي داخل ڪيو.
جيڪو اسڪول ۾ تمام گهڻو وقت سانڍي رهيو هو.(9)
کين روم جي هڪ عالم مولانا (مذهبي پادري) وٽ داخل ڪرايو ويو.
جنهن کي مال ۽ زمين ڏني وئي هئي (10)
ٻيا ٻار به اتي موجود هئا.
جيڪي ڪتابن مان سبق پڙهندا هئا.(11)
اهي سڀئي پنهنجا ڪتاب هٿ هيٺ کڻي ايندا هئا،
توهرا ۽ انجيل تي اڪثر بحث ٿيندا هئا.(12)
ستن ٻولين جي تعليم لاءِ ٻه اسڪول قائم ڪيا ويا.
ھڪڙو مردن لاء؛ ٻيو عورتن لاءِ (13)
ڇوڪرن کي هڪ مولانا، (هڪ مرد اسلامي اسڪالر) سيکاريو هو.
هڪ ڄاڻندڙ عورت ڇوڪرين کي هدايت ڪئي (14)
ٻن حصن جي وچ ۾ هڪ ڀت ٺهيل هئي،
ڇوڪرن کي هڪ پاسي ۽ ڇوڪرين کي ٻئي پاسي رکيو ويو (15)
ٻئي ڌريون سخت ڪوششون ڪري رهيون هيون،
ٻئي طرف سکڻ ۽ اڳتي وڌڻ لاء، (16)
سڀ ڪتاب پڙهيا،
جيڪي فارسي ۽ عربيءَ ۾ لکيل هئا (17)
پاڻ ۾ تعليم تي بحث ڪندا هئا،
حقيقت کان سواءِ اهي عقلمند هئا يا غير منطقي.(18)
انهن تلوارن جي تعليم حاصل ڪرڻ لاءِ جهنڊو بلند ڪيو،
(19)
بهار جي موسم ويجهو ايندي ئي،
ٻنهي گروهن ۾، چائنا سنڊروم اڀريو. (20)
چين جي بادشاهن جي بادشاهه وانگر، انهن جون خواهشون گلاب،
خاص طور تي، عورتن کي خوبصورت علاج حاصل ڪيو. (21)
اُهي سڀ گلا باغ وانگر،
۽ سڀئي دوست خوشيءَ ۾ شريڪ ٿيا.(22)
ان ديوار جي اندر، هڪ مائوس رهندو هو،
جنهن ڪري ڀت ۾ سوراخ ٿي ويا هئا (23)
انهن جي ذريعي ٻه (ماڻهو) هڪ ٻئي کي ڏسندا هئا.
هڪ نور هو ڪائنات جو نور ۽ ٻيو آفتاب يمني آسمان جو (24)
اهڙيءَ طرح اهي ٻئي پيار جي ڄار ۾ ڦاٿل هئا،
۽ سندن تعليم ۽ دنياوي شعور کان غافل ڪيائون (25)
هنن جي عشق ۾ جڪڙيل هئي،
ته ٻئي پنهنجي گهوڙن جي رڙي سنڀالڻ جي هوش وڃائي ويٺا (26)
ٻنهي هڪ ٻئي کان پڇيو، ”اي پيارا، تون سج جهڙو آهين.
۽ تون، ڪائنات جو روشن ڪندڙ، ۽ چنڊ جي پٺيان وٺندڙ، تون ڪيئن آهين؟" (27)
جڏهن ٻئي اهڙي حالت مان گذري رهيا هئا.
ٻئي، مرد ۽ عورت استادن، پڇيو، (28)
”اي آسمان جا چراغ ۽ ڪائنات جا روشن ڪندڙ،
(29) ”تون سُڪي ڇو پيو لڳين؟
”ٻڌاءِ اسان جا پيارا، توکي ڪهڙي تڪليف ڏني آهي؟