ڪٿي هٿ ۾ سُولا، سهڻي ۽ سُوا
بهادر جنگجو غضب ۾ خوفناڪ جنگ وڙهي رهيا آهن. 50.
خندق ۽ تلوارون رکيل هيون ۽ ان لاءِ نوز ٺاهي وئي هئي
ڄڻ ته راجا جو نانءُ ٻرندڙ (ڪندلدار) جهڙو آهي.
(اهي) شرابي هاٿيءَ وانگر مارڻ لاءِ گهمندا رهيا.
۽ جنهن جي ڳچيءَ ۾ اڇليندا هئا، ان کي ڇڪي ماريندا هئا. 51.
چوپائي
جڏهن ته سڀ ويڙهاند اهڙي طرح وڙهندا هئا
وڙهڻ، ۽ سخت وڙهڻ، جڏهن اهي جنگين ۾ کٽي ويا،
تڏهن بڪرم کلندي چيو.
بڪرم اڳيان آيو، مسڪرائيندي چيائين، ”ڪم ديو، هاڻي منهنجي ڳالهه ٻڌ.
دوهيرا
”اڙي بيوقوف، هي طوائف ان برهمڻ جي حوالي ڪر.
”ڇو ته طوائف جي خاطر، پنهنجي لشڪر کي ماريو“ (53)
چوپائي
ڪمسن هن جي ڳالهه قبول نه ڪئي.
ڪم سين ڌيان نه ڏنو ۽ بڪرم چيو.
ته اسان ۽ توهان ٻنهي کي غداري سان وڙهڻ گهرجي،
(54).
اچو ته پنهنجي جنگ پاڻ تي کڻي هلون
”پنهنجو جهيڙو پاڻ ختم ڪريون، ڇو ٻين جا مٿو ڦريون. لاءِ
(اسان) جيڪي پاڻ کي ويٺي ويهاريندا آهيون،
اسان کي گهرجي ته پنهنجي لاءِ، ٻين کي پنهنجي جان کان محروم نه ڪريون.(55)
دوهيرا
اهو ٻڌي ڪم سين ڪاوڙ ۾ اچي ويو.
گهوڙي ڊوڙائي، هن بڪرم کي چيلينج ڪيو (56)
ڪم سين سپاهين کي هن طرح خطاب ڪيو.
”جيڪڏهن تون مون کي تلوار سان زخمي ڪري سگهين ته مان توکي راجا بڪرم سمجهندس.“ (57)
(بادشاهه ڪمسائن طرفان) ساههيءَ جا ڌڪ پيٽ ۾ سهڻ ۽ دماغ ۾ سخت ناراض ٿيڻ.
ڪمسن کي چاقو سان زخمي ڪيو ويو. 58.
انهن هڪ ٻئي کي زور سان ماريو،
۽، هن پنهنجي تلوار سان راجا کي قتل ڪيو (59)
چوپائي
کيس فتح ڪري (بڪر) سڄي لشڪر کي سڏايو.
فتح کان پوء، هن پنهنجي فوج کي گڏ ڪيو ۽ خوشيء جو تبادلو ڪيو.
ديوتا خوش ٿيا ۽ اها نعمت ڏني
ديوتائن پنهنجي نعمتن جي بارش ڪئي ۽ بڪرم جا زخم گهٽجي ويا (60)
دوهيرا
پاڻ کي برهمڻ پادريءَ جو روپ ڏيئي، اتي ويو.
جتي ڪاما ماڌون جي ياد ۾ ڦري رهيو هو.
چوپائي
جڏهن هو وڃي رهيو هو ته هن اهي لفظ چيا
راجا (بڪرم) کيس ٻڌايو ته ماڌوان جنگ ۾ مارجي ويو هو.
پوءِ (اهي) لفظ ٻڌي (ڪمڪندل) مري ويو.
اها خبر ٻڌي هن هڪدم ساهه کنيو ۽ پوءِ راجا برهمڻ کي اها خبر ڏيڻ ويو (62).
جڏهن (مدونال) اها خبر پنهنجن ڪنن سان ٻڌي
جڏهن هن (برهمڻ) اها خبر پنهنجن ڪنن سان ٻڌي، ته هو، هڪدم، مري ويو.
بادشاھه جڏھن اھو حادثو ڏٺو