شري دسم گرنتھ

صفحو - 837


ਬਚਨ ਸੁਨਤ ਕ੍ਰੁਧਿਤ ਤ੍ਰਿਯ ਭਈ ॥
bachan sunat krudhit triy bhee |

(اھي) ڳالھ ٻڌي (اھي) عورت ڪاوڙجي وئي.

ਜਰਿ ਬਰਿ ਆਠ ਟੂਕ ਹ੍ਵੈ ਗਈ ॥
jar bar aatth ttook hvai gee |

اهو سڀ ٻڌي هوءَ ڪاوڙ ۾ اچي وئي ۽ سوچڻ لڳي.

ਅਬ ਹੀ ਚੋਰਿ ਚੋਰਿ ਕਹਿ ਉਠਿਹੌ ॥
ab hee chor chor keh utthihau |

(مان چوڻ لڳس ته) هاڻي شور مچائي رهيو آهيان چور چور

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

دوهيرا

ਹਸਿ ਖੇਲੋ ਸੁਖ ਸੋ ਰਮੋ ਕਹਾ ਕਰਤ ਹੋ ਰੋਖ ॥
has khelo sukh so ramo kahaa karat ho rokh |

(هوءَ) ”تون ايترو ناراض ڇو ٿي رهي آهين، خوشيءَ سان مون سان جنسي تعلقات ڪر.

ਨੈਨ ਰਹੇ ਨਿਹੁਰਾਇ ਕ੍ਯੋ ਹੇਰਤ ਲਗਤ ਨ ਦੋਖ ॥੫੬॥
nain rahe nihuraae kayo herat lagat na dokh |56|

”منهنجيون اکيون تو کي دعوت ڏئي رهيون آهن، ڇا تون سمجهي نه سگهين ته اهي ڇا ظاهر ڪري رهيا آهن. (56)

ਯਾ ਤੇ ਹਮ ਹੇਰਤ ਨਹੀ ਸੁਨਿ ਸਿਖ ਹਮਾਰੇ ਬੈਨ ॥
yaa te ham herat nahee sun sikh hamaare bain |

(راجا) ”ٻڌ، غور سان ٻڌ، مان توکي نه ڏسان.

ਲਖੇ ਲਗਨ ਲਗਿ ਜਾਇ ਜਿਨ ਬਡੇ ਬਿਰਹਿਯਾ ਨੈਨ ॥੫੭॥
lakhe lagan lag jaae jin badde birahiyaa nain |57|

'ڇاڪاڻ ته ڏسڻ ۾ جدائي جو احساس پيدا ٿئي ٿو' (57)

ਛਪੈ ਛੰਦ ॥
chhapai chhand |

ڇنڊڇاڻ

ਦਿਜਨ ਦੀਜਿਯਹੁ ਦਾਨ ਦ੍ਰੁਜਨ ਕਹ ਦ੍ਰਿਸਟਿ ਦਿਖੈਯਹੁ ॥
dijan deejiyahu daan drujan kah drisatt dikhaiyahu |

خيرات پادرين کي عطا ڪئي وئي آهي ۽ بنيادي سوچ وارا ماڻهو حقير نظر اچن ٿا.

ਸੁਖੀ ਰਾਖਿਯਹੁ ਸਾਥ ਸਤ੍ਰੁ ਸਿਰ ਖੜਗ ਬਜੈਯਹੁ ॥
sukhee raakhiyahu saath satru sir kharrag bajaiyahu |

”دوست راحت سان ڀرجي ويندا آهن ۽ دشمن تلوار سان سرن تي وار ڪندا آهن.

ਲੋਕ ਲਾਜ ਕਉ ਛਾਡਿ ਕਛੂ ਕਾਰਜ ਨਹਿ ਕਰਿਯਹੁ ॥
lok laaj kau chhaadd kachhoo kaaraj neh kariyahu |

عوام جي راءِ کي نظر ۾ رکندي ڪو به عمل نه ڪيو وڃي.

ਪਰ ਨਾਰੀ ਕੀ ਸੇਜ ਪਾਵ ਸੁਪਨੇ ਹੂੰ ਨ ਧਰਿਯਹੁ ॥
par naaree kee sej paav supane hoon na dhariyahu |

”ٻئي جي زال سان سمهڻ جو خواب به نه ڏسڻ گهرجي.

ਗੁਰ ਜਬ ਤੇ ਮੁਹਿ ਕਹਿਯੋ ਇਹੈ ਪ੍ਰਨ ਲਯੋ ਸੁ ਧਾਰੈ ॥
gur jab te muhi kahiyo ihai pran layo su dhaarai |

”جڏھن کان گرو مون کي اھو سبق سيکاريو آھي،

ਹੋ ਪਰ ਧਨ ਪਾਹਨ ਤੁਲਿ ਤ੍ਰਿਯਾ ਪਰ ਮਾਤ ਹਮਾਰੈ ॥੫੮॥
ho par dhan paahan tul triyaa par maat hamaarai |58|

ڪنهن ٻئي جي شيءِ مون لاءِ پٿر وانگر آهي ۽ ڪنهن جي زال مون لاءِ ماءُ وانگر آهي.' (58)

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

دوهيرا

ਸੁਨਤ ਰਾਵ ਕੋ ਬਚ ਸ੍ਰਵਨ ਤ੍ਰਿਯ ਮਨਿ ਅਧਿਕ ਰਿਸਾਇ ॥
sunat raav ko bach sravan triy man adhik risaae |

راجا جي ڳالهه ٻڌي هوءَ ڪاوڙ ۾ اچي وئي.

ਚੋਰ ਚੋਰ ਕਹਿ ਕੈ ਉਠੀ ਸਿਖ੍ਯਨ ਦਿਯੋ ਜਗਾਇ ॥੫੯॥
chor chor keh kai utthee sikhayan diyo jagaae |59|

۽ رڙ ڪري، ”چور، چور“، هوءَ پنهنجي سڀني ساٿين کي جاڳائي.

ਸੁਨਤ ਚੋਰ ਕੋ ਬਚ ਸ੍ਰਵਨ ਅਧਿਕ ਡਰਿਯੋ ਨਰ ਨਾਹਿ ॥
sunat chor ko bach sravan adhik ddariyo nar naeh |

”چور چور“ جو سڏ ٻڌي راجا ڊڄي ويو.

ਪਨੀ ਪਾਮਰੀ ਤਜਿ ਭਜ੍ਯੋ ਸੁਧਿ ਨ ਰਹੀ ਮਨ ਮਾਹਿ ॥੬੦॥
panee paamaree taj bhajayo sudh na rahee man maeh |60|

هو عقل وڃائي ويٺو ۽ اتي پنهنجا جوتا ۽ ريشمي چادر ڇڏي ڀڄي ويو (60)

ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਚਰਿਤ੍ਰ ਪਖ੍ਯਾਨੇ ਤ੍ਰਿਯਾ ਚਰਿਤ੍ਰੇ ਮੰਤ੍ਰੀ ਭੂਪ ਸੰਬਾਦੇ ਇਕੀਸਵੋ ਚਰਿਤ੍ਰ ਸਮਾਪਤਮ ਸਤੁ ਸੁਭਮ ਸਤੁ ॥੨੧॥੪੩੯॥ਅਫਜੂੰ॥
eit sree charitr pakhayaane triyaa charitre mantree bhoop sanbaade ikeesavo charitr samaapatam sat subham sat |21|439|afajoon|

راجا ۽ وزير جي ڳالهه ٻولهه جو 21 هين مثال، خيرات سان پورو ٿيو. (21) (439)

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

دوهيرا

ਸੁਨਤ ਚੋਰ ਕੇ ਬਚ ਸ੍ਰਵਨ ਉਠਿਯੋ ਰਾਇ ਡਰ ਧਾਰ ॥
sunat chor ke bach sravan utthiyo raae ddar dhaar |

”چور، چور“ جو سڏ ٻڌي راجا ڊڄي ويو.

ਭਜਿਯੋ ਜਾਇ ਡਰ ਪਾਇ ਮਨ ਪਨੀ ਪਾਮਰੀ ਡਾਰਿ ॥੧॥
bhajiyo jaae ddar paae man panee paamaree ddaar |1|

هو پنهنجا جوتا ۽ ريشمي چادر ڇڏي ٻاهر ڀڄي ويو (1)

ਚੋਰਿ ਸੁਨਤ ਜਾਗੇ ਸਭੈ ਭਜੈ ਨ ਦੀਨਾ ਰਾਇ ॥
chor sunat jaage sabhai bhajai na deenaa raae |

چور جو سڏ ٻڌي سڀ جاڳي ويا ۽ راجا کي ڀڄڻ نه ڏنو.

ਕਦਮ ਪਾਚ ਸਾਤਕ ਲਗੇ ਮਿਲੇ ਸਿਤਾਬੀ ਆਇ ॥੨॥
kadam paach saatak lage mile sitaabee aae |2|

۽ پنج ست فوٽن جي اندر کيس پڪڙيائون (2)

ਚੌਪਈ ॥
chauapee |

چوپائي

ਚੋਰ ਬਚਨ ਸਭ ਹੀ ਸੁਨਿ ਧਾਏ ॥
chor bachan sabh hee sun dhaae |

’چور چور‘ جا لفظ ٻڌي سڀ ڀڄي ويا.

ਕਾਢੇ ਖੜਗ ਰਾਇ ਪ੍ਰਤਿ ਆਏ ॥
kaadte kharrag raae prat aae |

ٻيا به ”چور“ جو سڏ ٻڌي تلوارون کڻي ٻاهر نڪري آيا.

ਕੂਕਿ ਕਹੈ ਤੁਹਿ ਜਾਨ ਨ ਦੈਹੈ ॥
kook kahai tuhi jaan na daihai |

اهي چيلنج ڪرڻ لڳا ۽ چوڻ لڳا ته توکي وڃڻ نه ڏيندا

ਤੁਹਿ ਤਸਕਰ ਜਮਧਾਮ ਪਠੈ ਹੈ ॥੩॥
tuhi tasakar jamadhaam patthai hai |3|

ماڻهن مٿس رڙيون ڪيون ۽ چيو ته کيس جهنم ۾ موڪليو وڃي (3)

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

دوهيرا

ਆਗੇ ਪਾਛੇ ਦਾਹਨੇ ਘੇਰਿ ਦਸੋ ਦਿਸ ਲੀਨ ॥
aage paachhe daahane gher daso dis leen |

هن کي کاٻي، ساڄي ۽ سڀني طرفن کان گول ڪيو ويو.

ਪੈਂਡ ਭਜਨ ਕੌ ਨ ਰਹਿਯੋ ਰਾਇ ਜਤਨ ਯੌ ਕੀਨ ॥੪॥
paindd bhajan kau na rahiyo raae jatan yau keen |4|

راجا ڪوشش ڪئي پر کيس (ڀڄڻ جو) ڪو رستو نه ملي سگهيو.

ਵਾ ਕੀ ਕਰ ਦਾਰੀ ਧਰੀ ਪਗਿਯਾ ਲਈ ਉਤਾਰਿ ॥
vaa kee kar daaree dharee pagiyaa lee utaar |

ماڻهن سندس ڏاڙهي لاهي ۽ پگڙي لاهي ڇڏي

ਚੋਰ ਚੋਰ ਕਰਿ ਤਿਹ ਗਹਿਯੋ ਦ੍ਵੈਕ ਮੁਤਹਰੀ ਝਾਰਿ ॥੫॥
chor chor kar tih gahiyo dvaik mutaharee jhaar |5|

کيس ”چور، چور“ ڪري لٺين سان ماريائون.(5)

ਲਗੇ ਮੁਹਤਰੀ ਕੇ ਗਿਰਿਯੋ ਭੂਮਿ ਮੂਰਛਨਾ ਖਾਇ ॥
lage muhataree ke giriyo bhoom moorachhanaa khaae |

لٺين جي مار سان هو بيهوش ٿي ويو.

ਭੇਦ ਨ ਕਾਹੂੰ ਨਰ ਲਹਿਯੋ ਮੁਸਕੈ ਲਈ ਚੜਾਇ ॥੬॥
bhed na kaahoon nar lahiyo musakai lee charraae |6|

ماڻهو اصل مسئلي کي سمجھڻ کان سواء، کيس رسي سان ڳنڍي ڇڏيو (6)

ਲਾਤ ਮੁਸਟ ਬਾਜਨ ਲਗੀ ਸਿਖ੍ਯ ਪਹੁੰਚੇ ਆਇ ॥
laat musatt baajan lagee sikhay pahunche aae |

جڏهن سک به پهتا ته اهي مُکَ ۽ لاتيءَ جا وار ڪري رهيا هئا.

ਭ੍ਰਾਤ ਭ੍ਰਾਤ ਤ੍ਰਿਯ ਕਹਿ ਰਹੀ ਕੋਊ ਨ ਸਕਿਯੋ ਛੁਰਾਇ ॥੭॥
bhraat bhraat triy keh rahee koaoo na sakiyo chhuraae |7|

عورت رڙ ڪئي، ”ڀاءُ، ڀاءُ“، پر کيس بچائي نه سگھيو.

ਚੌਪਈ ॥
chauapee |

چوپائي

ਜੂਤੀ ਬਹੁ ਤਿਹ ਮੂੰਡ ਲਗਾਈ ॥
jootee bahu tih moondd lagaaee |

ڪيترائي جوتا هن جي مٿي تي مارا

ਮੁਸਕੈ ਤਾ ਕੀ ਐਠ ਚੜਾਈ ॥
musakai taa kee aaitth charraaee |

هن جو منهن بوٽن سان ماريو ويو ۽ هٿ مضبوطيء سان بند ڪيا ويا.

ਬੰਦਸਾਲ ਤਿਹ ਦਿਯਾ ਪਠਾਈ ॥
bandasaal tih diyaa patthaaee |

کيس جيل موڪليو ويو

ਆਨਿ ਆਪਨੀ ਸੇਜ ਸੁਹਾਈ ॥੮॥
aan aapanee sej suhaaee |8|

هن کي جيل ۾ وڌو ويو، ۽ عورت پنهنجي بستري تي واپس آئي (8)

ਇਹ ਛਲ ਖੇਲਿ ਰਾਇ ਭਜ ਆਯੋ ॥
eih chhal khel raae bhaj aayo |

-63

ਬੰਦਸਾਲ ਤ੍ਰਿਯ ਭ੍ਰਾਤ ਪਠਾਯੋ ॥
bandasaal triy bhraat patthaayo |

اهڙي ٺڳيءَ سان راجا آزاد ٿيو ۽ پنهنجي ڀاءُ کي جيل ۾ موڪليو.

ਸਿਖ੍ਯਨ ਭੇਦ ਅਭੇਦ ਨ ਪਾਯੋ ॥
sikhayan bhed abhed na paayo |

(نه) ٻانهو اسرار سمجهي نه سگهيو