راج ڪماريءَ هن کي ڏسي مسحور ٿي وئي.
هوءَ اهڙيءَ ريت زمين تي ڪري پئي، ڄڻ ڪنهن نانگ هن کي ڪڇيو هجي. 8.
ماءُ اتي آئي ته سندس ڌيءَ هيٺ ڪري پئي
۽ پاڻيءَ جي ڇنڊڇاڻ ڪري، هوءَ گهڻي وقت کان پوءِ هوش ۾ آئي.
جڏهن هوش ۾ آيو،
پوءِ اوچتو ائين ڪري پيو، ڄڻ گولي لڳل هجي. 9.
(جڏهن) هڪ ڪلاڪ گذريو ته (پوءِ) هوش ۾ آيو.
هوءَ روئڻ لڳي ۽ ماءُ کي چيائين.
باهه ٻاريو ۽ هاڻي مون کي ساڙيو
پر هن بدصورت گهر ڏانهن نه موڪليو. 10.
ماءُ پنهنجي پٽ سان بيحد پيار ڪندي هئي.
هن جي ذهن ۾ ڏاڍي پريشاني هئي.
جيڪڏهن هي راج ڪماري مري وڃي.
پوءِ سندس ماءُ ڇا ڪندي. 11.
راج ڪماري کي جڏهن هوش آيو.
سو روئڻ لڳو ۽ پنهنجي ماءُ کي ٻڌايو.
افسوس ته مان راج ڪماري ڇو ٿي ويس.
هوءَ ڪنهن بادشاهه جي گهر ۾ ڇو نه پيدا ٿي؟ 12.
منھنجا حصا ويا آھن،
تڏهن ئي مان بادشاهه جي گهر ۾ پيدا ٿيس.
هاڻي مان اهڙي بدصورت گهر ڏانهن ويندس
۽ مان ڏينهن رات روئندي گذاريندس. 13.
مون کي افسوس آهي ته ڇو (مون) عورت جي جون فرض ڪيو آهي.
مان بادشاهه جي گهر ۾ ڇو ظاهر ٿيو آهيان؟
قانون ڏيڻ وارو به موت جي طلب تي نه ٿو ڏئي.
مان هن وقت (منهنجي) جسم کي تباهه ڪندس. 14.
ٻٽي
جيڪڏھن ڪو ماڻھو چڱائي يا خرابيءَ لاءِ دعا گھري،
پوءِ هن دنيا ۾ ڪو به مصيبت ۾ نه بچندو. 15.
چوويهه:
(جڏهن راج ڪماري چيو ته) هاڻي مان پاڻ کي ڇرڻ سان مرندس.
ٻي صورت ۾ زعفراني ڪپڙا پائيندس.
جيڪڏهن مان شاهه جي پٽ سان شادي ڪريان.
نه ته اڄ مان بک مري ويندس. 16.
راڻي پنهنجي ڌيءَ سان بيحد پيار ڪندي هئي.
(هن) جيڪو چيو سو ڪيو.
هوءَ (هڪ) ٻانهي ڪڍي کيس (راج ڪمار) ڏني.
ان بيوقوف کيس شهزادو سمجهيو. 17.
راج ڪماريءَ کي شاهه جي پٽ ڏنو.
ٻيو ڪو به ماڻهو ان عمل جي باري ۾ ڪجهه نه سمجهي سگهيو.
اھو بادشاھ ھڪڙي نوڪر سان ھليو ويو.
خبر پئي ته (هن) راج ڪماري سان شادي ڪئي آهي. 18.
هتي سري چرتروپاخيان جي تريا چترترا جي منتري ڀوپ سمباد جي 363 هين ڪردار جي پڄاڻي آهي، تمام سٺو آهي. 363.6614. هلي ٿو
چوويهه:
گنپتي نالي هڪ سٺو راجا هو.
سندس گهر گنپاوتي (شهر) ۾ هو.
مهتاب پرڀو سندس راڻي هئي،
(حسن) ڏسي عورتون به شرمسار ٿي وينديون هيون. 1.