DOHRA
جراسنڌ جي وڏي لشڪر کي ڪاوڙ لڳي.
جراسند جي چوڏهين فوج اڳتي وڌيو، پر ڪرشن پنهنجي ڪمان ۽ تير کي هٿ ۾ کڻي هڪدم سڀ ڪجهه تباهه ڪري ڇڏيو.1747.
سويا
ڪرشن جي ڪمان مان نڪتل تير جي ڪري دشمن تمام همت وڃائي ويٺا
مئل هاٿي زمين تي ائين ڪري پيا، جيئن وڻ ڪرا ۽ ڪٽڻ کان پوءِ ڪرندا آهن
مرڻ وارا دشمن بيشمار هئا ۽ ان جاءِ تي ڪشترين جي بي جان سرن جا ڍير هئا.
جنگ جو ميدان هڪ ٽانڪي بڻجي چڪو هو، جنهن ۾ مٿو پنن ۽ گلن وانگر تري رهيا هئا.1748.
ڪو زخمي ۽ ٻرندڙ آهي ۽ ڪنهن جي جسم مان رت وهي رهيو آهي
ڪو ڀڄي پيو آهي ۽ جنگ جي خوف کان ڊڄي، شيشنگا پنهنجي دماغ جي موجودگي کي وڃائي ڇڏيو آهي.
جيڪي ماڻهو ڀڄڻ ۽ جنگ جي ميدان مان پنهنجا قدم پوئتي هٽڻ ۾ ماريا پيا وڃن، انهن جو گوشت گدڙ به کائي نه ٿو سگهي.
1749.
ڪرشن پنهنجي تلوار هٿ ۾ کڻي ڪيترن ئي جنگين کي بي جان ڪري ڇڏيو
هن هزارين گهوڙن ۽ هاٿين جي سوارن کي ماري وڌو
ڪيترن جا مٿو ڪٽيا ويا ۽ ڪيترن جي سيني کي چيري وئي
هو موت جي مظهر وانگر هلي رهيو هو ۽ دشمنن کي ماري رهيو هو.1750.
ڪيبٽ
ڪاوڙ سان ڀريل، ڪرشن هڪ ڀيرو ٻيهر پنهنجي هٿ ۾ ڪمان ۽ تير ورتو آهي ۽ اهڙيء طرح دشمنن کي ماريندو آهي.
وري ڪاوڙجي پيو ۽ پنهنجا تير ۽ تير هٿن ۾ کڻي ڪرشن کي ماري رهيو آهي، هن ڪيترن کي ماري ڇڏيو، رٿ سوارن کي سندن رٿن کان محروم ڪري ڇڏيو ۽ اهڙي خوفناڪ جنگ وڙهڻي پئي جو قيامت اچي وئي.
ڪڏهن هو تلوار ڏيکاريندو آهي ۽ ڪڏهن هڪ عاليشان بڻجي، پنهنجي ڊسڪ کي حرڪت ۾ آڻيندو آهي
جيڪي ڪپڙا پاتل، رت سان ڳاڙها ٿي ويا، سي ظاهر ٿيندا آهن ڄڻ ته هولي کيڏندا هجن.1751.
دشمن ڪرشن کان نه ڊڄندا آهن ۽ اڳتي وڌي رهيا آهن، هن کي وڙهڻ لاء چيلينج ڪري رهيا آهن
ويڙهاڪ جنگ ۾ ثابت قدم رهيا ۽ پنهنجي مالڪ لاءِ فرض نڀائي رهيا آهن، پنهنجي ٽولن ۾ بيزار ٿي رهيا آهن.
اهي هتي ۽ اتي هلن ٿا، فتح جي اميد. (انهن جي) دلين ۾ ڪو به خوف نه آهي، اهي بادشاهه جا پختا عقيدتمند آهن.
اهي پنهنجي راجا جاراسند جا تمام مخلص خادم آهن ۽ ڪرشن جي ويجهو بي خوفيءَ سان گهمي رهيا آهن، ڪرشن سميرو جبل وانگر بيٺو آهي ۽ پنهنجي تيرن جي زور سان ويڙهاڪ آسمان جي تارن وانگر هيٺ ڪري رهيا آهن.1752.
سويا
اهڙيءَ طرح هن پاسي ڪرشن کي گهيرو ڪيو ويو ۽ ٻئي طرف ناراض ٿي، بلرام ڪيترن ئي جنگين کي ماري وڌو.
بلرام پنهنجي ڪمان، تير ۽ تلوار کي هٿ ۾ کڻي ويڙهاڪن کي بي جان ڪري زمين تي رکي ڇڏيو.
ويڙهاڪن کي ڪيترن ئي ٽڪرن ۾ ورهايو ويو ۽ عظيم جنگي بيوس ٿي ڀڄي ويا
بلرام جنگ جي ميدان ۾ فتح حاصل ڪري رهيو هو، دشمن ڀڄي رهيا هئا ۽ بادشاهه اهو سڀ تماشو ڏٺو.
بادشاهه حيران ٿي پنهنجي لشڪر کي چيو ته ”اي جنگجو! جنگ جو وقت هاڻي اچي چڪو آهي
ڪيڏانهن ڀڄي رهيا آهيو؟”
بادشاهه جي اها چيلينج سڄي فوج ٻڌي ڇڏي
۽ سڀني ويڙهاڪن پنهنجا هٿيار هٿ ۾ کنيا، سخت غصي ۾، هڪ خوفناڪ جنگ شروع ڪئي. 1754.
جيڪي عظيم جنگجو ۽ رنڌير جنگجو هئا، (انهن) جڏهن سري ڪرشن کي ايندي ڏٺو.
ڪرشن جڏهن ڏاڍا ويڙهاڪن کي ايندي ڏٺو، تڏهن هن انهن سان مقابلو ڪيو، سخت غصي ۾، هن پنهنجن هٿيارن سان انهن تي گوليون هنيون.
ڪيترن جا مٿو ڪٽيا ويا ۽ ڪيترن جا ٽنگ زمين تي اڇلايا ويا
انهن مان ڪيترن ئي فتح جي اميد ڇڏي ڏني ۽ هٿيار ڦٽا ڪري ڀڄي ويا.
DOHRA
جڏهن پارٽيءَ جا اڪثر ماڻهو ڀڄي ويا، تڏهن راجا (جراسند) ڪارروائي ڪئي.
جڏهن لشڪر ڀڄي ويو ته بادشاهه هڪ رٿ سوچي پنهنجي وزير سمتي کي پنهنجي اڳيان سڏايو.
(ان کي چيو ته) هاڻي تون ٻارهن اڇوتن سان گڏ (جنگ جي ميدان ڏانهن) روانو ٿيو.
”تون هاڻي لشڪر جي ٻارهن وڏين فوجن سان وڙهڻ لاءِ وڃ“ ۽ ائين چئي، راجا جراسند هن کي هٿيار، اسلحو، ڪهاڙي، ڪهاڙي وغيره ڏنائين.
جنگ ۾ وڃڻ وقت سمتي (نالي وزير) چيو ته اي بادشاهه! ٻڌو (منهنجو) لفظ.
لنگهندي وزير سمتي بادشاهه کي چيو ته ”اي بادشاهه! ڪرشن ۽ بلرام ڪيترا عظيم سورما آهن؟ مان ڪل (موت) کي به ماري ڇڏيندس.“ 1758.
چوپي
اهڙي طرح وزير جراسند کي چيو
پاڻ سان گڏ ڪيتريون وجنتريون به کڻي ويا.