DOHRA
Galit na galit ang malaking hukbo ng Jarasandha.
Ang apat na hukbo ng Jarasandh ay sumugod, ngunit kinuha ni Krishna ang kanyang busog at mga palaso sa kanyang kamay ay winasak ang lahat sa isang iglap.1747.
SWAYYA
Nawalan ng lakas ng loob ang mga kaaway habang ang mga palaso ay nagmula sa busog ni Krishna
Ang mga patay na elepante ay nahulog sa lupa tulad ng mga punong nahuhulog pagkatapos na lagari at putulin
Ang namamatay na mga kaaway ay hindi mabilang at sa lugar na iyon ay may mga bunton ng walang buhay na mga ulo ng Kshatriyas
Ang larangan ng digmaan ay naging tangke kung saan ang mga ulo ay lumulutang na parang mga dahon at bulaklak.1748.
May nasugatan at umaaray at ang dugo ay umaagos mula sa katawan ng isang tao
May isang taong tumatakbo palayo at natatakot sa kakila-kilabot na digmaan, si Sheshnaga ay nawala sa kanyang isip
Yaong mga pinapatay sa akto ng pagtakas at pagbabalik ng kanilang mga hakbang mula sa arena ng digmaan, ang kanilang laman ay hindi man lang kinakain ng mga chakal at buwitre.
Ang mga mandirigma ay umaatungal at sumisigaw na parang mga lasing na elepante sa kagubatan.1749.
Kinuha ang kanyang espada sa kanyang kamay, ginawa ni Krishna ang maraming mandirigma na walang buhay
Pinatay niya ang libu-libong mga nakasakay sa mga kabayo at elepante
Ang ulo ng marami ay tinadtad at ang dibdib ng marami ay napunit
Gumagalaw siya bilang pagpapakita ng Kamatayan at pinapatay ang mga kaaway.1750.
KABIT
Puno ng galit, muling kinuha ni Lord Krishna ang busog at palaso sa kanyang kamay at sa gayon ay pinapatay ang mga kaaway.
Dahil muli sa galit at hawak ang kanyang busog at mga palaso sa kanyang mga kamay, pinatay ni Krishna ang Krishna, pinatay niya ang marami, pinagkaitan ang mga nakasakay sa kalesa ng kanilang mga karwahe at ang isang kakila-kilabot na digmaan ay ipinaglalaban na tila dumating na ang katapusan ng mundo.
Minsan siya ay nagpapakita ng espada at kung minsan bilang isang Maluwalhating, siya ay nagpapakilos sa kanyang discus
Ang mga nagsusuot ng damit, puspos ng dugo, ay tila mga ermitanyo na naglalaro ng Holi sa kanilang kasiyahan.1751.
Ang mga kaaway ay hindi natatakot kay Krishna at nagmamadali, hinahamon siyang lumaban
Ang mga mandirigma na nananatiling matatag sa digmaan at gumaganap ng tungkulin para sa kanilang panginoon, ay nagagalit sa kanilang sariling mga grupo
Lumipat sila dito at doon, umaasa na manalo. (Sila) ay walang takot sa kanilang mga puso, sila ay matapat na mga deboto ng hari.
Sila ang pinaka-tapat na mga lingkod ng kanilang haring si Jarasandh at walang takot na gumagalaw malapit kay Krishna, si Krishna ay matatag tulad ng bundok ng Sumeru at sa pagtama ng kanyang mga palaso, ang mga mandirigma ay nahuhulog tulad ng mga bituin sa langit.1752.
SWAYYA
Sa ganitong paraan, sa panig na ito, si Krishna ay napalibutan at sa kabilang panig, nagalit, pinatay ni Balram ang maraming mandirigma.
Hawak ang kanyang busog, mga palaso at espada sa kanyang kamay, ginawang walang buhay ni Balram ang mga mandirigma at inilapag ang mga ito sa lupa.
Ang mga mandirigma ay tinadtad sa maraming piraso at ang mga dakilang mandirigma ay naging walang magawa, tumakas
Si Balram ay nagtatagumpay sa larangan ng digmaan, ang mga kaaway ay tumatakas at nakita ng hari ang lahat ng panoorin na ito.1753.
Dahil sa pagkamangha, sinabi ng hari sa kanyang hukbo, “O mga mandirigma! ang oras para sa digmaan ay dumating na ngayon
Saan kayo tumatakas?"
Ang hamon na ito ng hari ay narinig ng buong hukbo
At lahat ng mga mandirigma na hawak ang kanilang mga sandata sa kanilang mga kamay, sa matinding galit, ay nagsimulang magsagawa ng isang kakila-kilabot na digmaan.1754.
Yaong mga dakilang mandirigma at Randhir na mandirigma, (sila) nang makita nila si Sri Krishna na paparating.
Nang makita ni Krishna ang napakalaking mandirigma na dumarating, hinarap niya sila, sa matinding galit, hinampas niya sila ng kanyang mga sandata.
Ang mga ulo ng marami ay tinadtad at ang mga putot ng marami ay itinapon sa lupa
Marami sa kanila ang nag-iwan ng pag-asa ng tagumpay at naghagis ng kanilang mga sandata.1755.
DOHRA
Nang tumakas ang karamihan sa grupo, kumilos ang hari (Jarasandha).
Nang tumakas ang hukbo, nag-isip ng plano ang hari at tinawag ang kanyang ministro na si Sumati sa harap niya.1756.
(Sinabi sa kanya) Ngayon ay naglakbay ka (sa larangan ng digmaan) kasama ang labindalawang hindi mahipo.
"Pumunta ka ngayon kasama ang labindalawang napakalaking yunit ng hukbo para sa pakikipaglaban" at sinabing ganito, binigyan siya ng haring Jarasandh ng mga sandata, sandata, sandata, quiver atbp.1757.
Habang papunta sa digmaan, sinabi ni Sumati (ang pinangalanang ministro), O Hari! Pakinggan ang (aking) salita.
Habang nagmamartsa, sinabi ng ministrong si Sumati sa hari, “O hari! gaano kahusay ang mga mandirigma sina Krishna at Balram? Papatayin ko pa nga si kal (kamatayan).”1758.
CHAUPAI
Ganito ang sinabi ng ministro kay Jarasandh
nagsama sa kanya ng maraming Vajantris.