KANTH AABHUSHAN STANZA
kung saan pupunta ay hinawakan ko ang iyong mga paa at sinasabi, O Rama!
���O Ram! saan ako pupunta ngayon pagkatapos mong hawakan ang iyong mga paa? Hindi ba ako mahihiya?
Dahil ako ay napakababa, madumi at walang asal.
���Napakababa ko, madumi at hindi gumagalaw. O Ram! pamahalaan ang iyong kaharian at luwalhatiin ito ng iyong mga ambrosial na paa.���287.
Tulad ng isang ibong walang mata (nahulog).
Kung paanong ang isang ibon ay nawalan ng paningin ay nahulog, sa parehong paraan ay nahulog si Bharat sa harap ni Ram.
Agad na sinalo (siya) ni Rama at niyakap.
Sabay yakap ni Ram sa kanyang dibdib at doon umiyak si Lakshman at lahat ng kapatid.288.
Sa pamamagitan ng pag-inom ng tubig (Sri Rama) inalerto ang kanyang kapatid
Ang matapang na Bharat ay nadala sa kanyang katinuan sa pamamagitan ng pagbibigay ng tubig. Nakangiting sabi ulit ni Ram:
After thirteen years babalik tayo.
���Pagkalipas ng labintatlong taon ay babalik tayo, ngayon ay bumalik ka dahil kailangan kong gampanan ang ilang mga gawain sa kagubatan.���289.
Naunawaan ng lahat ng matatalinong (lalaki) sa kanilang isipan (na) si Ram Chandra ay may ibang layunin sa pagkakaroon.
Nang sabihin ito ni Ram, naunawaan ng lahat ng mga tao ang nilalaman nito (na kailangan niyang patayin ang mga demonyo sa kagubatan).
Natalo sa pamamagitan ng (ibig sabihin ang pagtanggap) ng mataas na kaalaman (na ibinigay ni Sri Rama), (Bharat) ang gumawa ng mga hakbang ni Rama.
Pagsuko nang may paggalang sa mga tagubilin ni Ram at nang may kasiyahang pag-iisip ay kinuha ni Bharat ang mga sandalyas ni Ram at nakalimutan ang pagkilala kay Ayodhya, nagsimula siyang mamuhay sa labas ng mga limitasyon nito.290.
(Si Bharat ay nagsuot ng magandang bundle ng jatas sa kanyang ulo).
Suot ang matted na buhok sa kanyang ulo ay inialay niya ang lahat ng royal task sa mga sandals na iyon.
Nang liwanag na ng araw, ginawa ni Bharata ang gawain ng estado
Sa araw ay ginagampanan niya ang kanyang maharlikang tungkulin sa suporta ng mga sandals na iyon at sa gabi ay pinoprotektahan niya ang mga ito.291.
Ang katawan ni (Bharat) ay naging guwang na parang tuyong briar,
Ang katawan ni Bharat ay nalanta at naging mahina, ngunit palagi pa rin niyang iniingatan ang alaala ni Ram sa kanyang isipan.
(Siya) winasak ang hukbo ng mga kaaway sa labanan.
Kasabay nito ay winasak niya ang mga grupo ng mga kaaway at sa halip na mga palamuti ay nagsuot siya ng mga rosaryo bilang kuwintas.292.
JHOOLA STANZA
(Nagiging) Haring Ram
Ginagawa nila ang gawain ng mga diyos.
May busog at palaso sa kamay
Sa panig na ito, ginagawa ng haring tupa ang mga tungkulin ng mga diyos sa pamamagitan ng pagpatay sa mga demonyo na mistulang isang makapangyarihang bayani sa pamamagitan ng paghawak ng pana sa kanyang kamay.293.
Kung saan may malalaking puno ng taon
At may mga pakpak ng iba't ibang ritmo,
Sino ang humipo sa langit
Kung saan naroon ang mga puno ng saal sa kagubatan kasama ng iba pang mga puno at kayumanggi atbp. ang kaluwalhatian nito ay tila langit at sumisira sa lahat ng kalungkutan.294.
Pumasok si Ram sa bahay na iyon
Na isang napaka-proud na bayani.
(Sila) isinama si Sita
Nanatili si Ram sa lugar na iyon at mukhang isang makapangyarihang mandirigma, kasama niya si Sita na parang isang banal na awit.295.
(Siya) na may boses na parang cuckoo,
mata ng usa,
Manipis na takip
Siya ay isang babae ng matamis na pananalita at ang kanyang mga mata ay parang reyna ng usa, siya ay may payat at siya ay parang diwata, isang Padmini (sa mga kababaihan).296.
JHOOLANA STANZA
Si Ram ay mukhang maluwalhati sa mga matatalas na palaso sa kanyang mga kamay at si Sita, ang reyna ni Ram ay lumilitaw na matikas sa magagandang palaso ng kanyang mga mata.
Siya ay gumagala kasama si Ram, na nasisipsip sa gayong mga pag-iisip na parang napatalsik mula sa kanyang kabisera na si Indra ay suray-suray.
Ang nakalugay na buhok ng kanyang mga tirintas, na nagiging sanhi ng kahihiyan sa kaluwalhatian ng mga naga, ay nagiging isang sakripisyo kay Ram.
Ang mga usa na tumitingin sa kanya ay naakit sa kanya, ang mga isda na tumitingin sa kanyang kagandahan ay naninibugho sa kanya siya, kung sino man ang nakakita sa kanya, ay nagsakripisyo para sa kanya.297.
Ang nightingale, na nakikinig sa kanyang pananalita, ay nagagalit dahil sa paninibugho at ang buwan na nakatingin sa kanyang mukha ay nahihiya tulad ng mga babae,