At inilabas niya ang kanyang punyal mula sa kaluban nang may labis na sarap.(114)
Kung sino man ang nilusob niya, nilipol niya,
At nakuha ang lugar at inangkin ito bilang kanya.(115)
Nang marinig ng pinuno ng Mayindra,
Nagmartsa siya patungo sa lugar na iyon.(116)
Inihanay niya ang kanyang mga puwersa tulad ng mga pananim ng tagsibol,
Sa pagsalungat sa mga nakatayo doon na ganap na armado.(117)
Tulad ng alon mula sa malalim na dagat na nagmartsa sa kanila,
Na sinangga ng bakal na baluti mula ulo hanggang paa.(118)
Ang mga kaguluhan mula sa mga baril, mga pistola at mga kanyon ay nanaig,
At ang lupa ay naging mamula-mula tulad ng pulang-pula na bulaklak.(119)
Siya, mismo, ay dumating sa larangan ng pakikipaglaban,
Sa isang Intsik na busog sa isang kamay at ang mga palaso sa kabilang kamay.(120)
Sa tuwing sinasaktan niya ang mga ito sa pamamagitan ng kanyang mga kamay,
Ang mga palaso ay tumusok sa mga tadyang ng mga tao at ng mga elepante.(121)
Ang paraan ng paghampas ng mga alon ng ilog sa mga bato,
Ang mga espada ng mga mandirigma ay kumikislap.(122)
Ang ningning ng ningning (mga espada) ay namayani sa lahat,
At sa ningning, ang dugo at ang lupa ay hindi nakikilala.(123)
Ang mga espada ng Hindustan ay kumikinang,
At umungol tulad ng mga ulap sa ibabaw ng ilog sa baha.(124)
Ang mga busog na Intsik ay lumiwanag,
At ang mga espadang Hindustan ay kumikinang.(125)
Ang mga ingay, na napakalaki ng maraming milya,
Ginawang desperado ang mga ilog at pinutol ang mga bundok.(126)
Ngunit nang magningas ang mga espada ni Yaman,
Parehong nagningas din ang langit at ang lupa.(127)
Nang lumitaw ang isang sibat na kawayan na mabilis na dumarating,
At ang maselang babae ay lumipad sa galit.(128)
Ang mga tao ay nagtaas ng kulay at sumigaw,
At ang lupa ay yumanig sa ugong ng mga baril.(129)
Ang mga busog at ang mga tirador ay kumilos nang mabangis,
At ang mga espadang Hindustani, na nagniningning tulad ng mercury, ay nagsimulang tumagos.(130)
Lumitaw ang mga sundang na sumisipsip ng dugo,
At ang mga sibat, na kasingtulis ng mga dila ng mga ahas, ay kumilos.(131)
Ang kumikinang na mga braso ay kumikinang,
At ang lupa ay nagdidilim tulad ng asupre.(132)
Ang mga baril at ang mga busog ay umuungal, at umuungal muli,
At nagsimulang umiyak ang mga kawal na kasing laki ng mga buwaya.(133)
Ang kusang pagwiwisik ng mga shower mula sa mga busog,
Tila dumating na ang araw ng kapahamakan.(134)
Ni ang mga kawal sa paa ay walang lugar sa lupa,
Hindi rin mahanap ng mga ibon ang kanilang mga daan sa himpapawid.(135)
Ang mga espada ay nagpakita ng kanilang mga gawa sa ganoong kasidhian,
Na ang mga bangkay ay bumuo ng mga bundok.(136)
Ang mga bunton ng ulo at paa ay tapos na,
At ang buong field ay nagmistulang golf course na ang mga ulo ay gumugulong bilang mga bola.(137)
Ang intensity ng mga arrow ay napakahusay;