Kung paanong ang tangke ay nakapaligid sa tubig, ang rosaryo ay pumapalibot sa pag-uulit ng pangalan, ang mga birtud ay pumapalibot sa mga bisyo at ang gumagapang ay pumapalibot sa pipino.
Kung paanong ang langit ay pumapalibot sa pole star, ang karagatan ay pumapalibot sa mundo sa parehong paraan, ang mga bayaning ito ay napalibutan ang makapangyarihang si Kharag Singh.1635.
SWAYYA
Matapos mapalibutan si Kharag Singh, labis na nagalit si Duryodhana
Kinuha nina Arjuna, Bhima, Yudhishtar at Bhishma ang kanilang mga sandata at dinala ni Balram ang kanyang araro
Si Karna ('Bhanuj') Dronacharya at Kripacharya ay sumulong patungo sa kaaway kasama ang mga kirpan.
Ang Dronacharya, Kripacharya, Karana atbp., ay sumulong patungo sa kaaway at ang kakila-kilabot na labanan ay nagsimula sa mga braso, binti, kamao at ngipin.1636.
Si Kharag Singh, hawak ang kanyang busog at palaso ay pumatay ng milyun-milyong kaaway
Sa isang lugar ang mga kabayo, sa isang lugar ang mga itim na elepante tulad ng mga bundok ay bumagsak
Marami ang nasugatan at naghihirap, na para bang ang 'Karsayal' (itim na usa) ay pinatay ng isang leon.
Ang ilan sa kanila, pagkahulog, ay namimilipit na parang batang elepante na dinurog ng leon at ang ilan sa kanila ay napakalakas, na pinuputol ang mga ulo ng mga nahulog na bangkay.1637.
Kinuha ng hari (Kharag Singh) ang busog at palaso at ibinaba ang pagmamataas ng mga mandirigmang Yadav.
Ang hari, na kinuha ang kanyang busog at mga palaso ay durog sa pagmamataas ni Yadavas at pagkatapos ay kinuha ang palakol sa kanyang kamay, pinunit niya ang mga puso ng mga kaaway.
Ang mga mandirigma, na nasugatan sa digmaan, ay inaalala ang Panginoon sa kanilang isipan
Yaong mga namatay sa digmaan, ay nakamit ang kaligtasan at sila ay tumawid sa kakila-kilabot na karagatan ng samsara at pumunta sa tahanan ng Panginoon.1638.
DOHRA
Ang mga makapangyarihang mandirigma ay tinadtad nang napakabilis at ang kakila-kilabot ng digmaan ay hindi mailarawan
Ang mga mabilis na tumatakas, sabi ni Arjuna sa kanila,1639
SWAYYA
“O mga mandirigma! gawin ang gawaing itinalaga ni Krishna at huwag tumakas sa war-arena
Hawakan ang iyong busog at mga palaso sa iyong mga kamay at bumagsak sa hari na sumisigaw sa kanya
“Hawak ka ng mga sandata sa iyong mga kamay, sumigaw ng 'patayin, patayin'
Mag-isip man lang ng tradisyon ng iyong angkan at makipaglaban kay Kharag Singh nang walang takot.”1640.
Si Karan, ang anak ni Surya, sa galit, ay tumayong matatag na may pagpupursige sa harap ng hari
At hinila ang kanyang busog at kinuha ang kanyang palaso sa kanyang kamay, sinabi niya sa hari
“Nakikinig ka ba, O hari! ngayon ay nahulog ka na parang usa sa bibig ng isang leon na katulad ko
” Kinuha ng hari ang kanyang busog at palaso sa kanyang mga kamay at sinabi sa anak ni Surya na nagtuturo sa kanya,1641
“O Karan, ang anak ni Surya! bakit gusto mong mamatay? Maaari kang umalis at manatiling buhay ng ilang araw
Bakit ka kumukuha ng lason gamit ang iyong sariling mga kamay, pumunta ka sa iyong tahanan at kumportableng kumukuha ng nektar,"
Pagkasabi nito, inilabas ng hari ang kanyang palaso at sinabi, “Tingnan mo ang gantimpala ng pagpunta sa digmaan.
” Nang matamaan siya ng palaso ay nahulog siya at nawalan ng malay at napuno ng dugo ang buong katawan niya.1642.
Pagkatapos ay tumakbo si Bhima gamit ang kanyang tungkod at si Arjuna gamit ang kanyang pana
Nagalit din sina Bhishma, Drona, Kripacharya, Sahdev Bhurshrava atbp.
Dumating din sina Duryodhana, Yudhishtar at Krishna kasama ang kanilang hukbo
Gamit ang mga palaso ng hari, ang mga makapangyarihang mandirigma ay natakot sa kanilang isipan.1643.
Hanggang sa oras na iyon, si Krishna, sa matinding galit, ay nagpaputok ng palaso sa puso ng hari
Ngayon siya, na hinihila ang kanyang busog ay naglabas ng isang palaso patungo sa karwahe
Ngayon ang hari ay sumulong at ang kanyang mga paa ay nadulas sa larangan ng digmaan
Sinabi ng makata na ang lahat ng mga mandirigma ay nagsimulang magpuri sa digmaang ito.1644.
Nang makita ang mukha ni Sri Krishna, ang hari ay nagsalita ng ganito
Nang makita si Krishna, sinabi ng hari, "Napakagandang buhok mo at ang kaluwalhatian ng iyong mukha ay hindi mailalarawan.
"Ang iyong mga mata ay lubhang kaakit-akit at hindi ito maihahambing sa anumang bagay
O Krishna! Maaari kang umalis, iiwan kita, ano ang mapapala mo sa pakikipaglaban?" 1645.
(Ang hari) ay kinuha ang busog at palaso at sinabi, O Krishna! Makinig sa aking mga salita.
Hawak ang kanyang busog at palaso, sinabi ng hari kay Krishna, “Makinig ka sa akin, bakit ka nangunguna sa akin upang lumaban nang walang humpay?
"Papatayin kita ngayon at hindi kita iiwan, kung hindi ay maaari kang umalis
Walang naging mali kahit ngayon, sumunod ka sa akin at huwag mong ilagay sa walang kabuluhang paghihirap ang mga babae sa lungsod sa pamamagitan ng pagkamatay.1646.
"Napatay ko ang maraming mandirigma na nakikibahagi sa digmaan nang tuluy-tuloy