Sa matinding paghihirap, sinunog niya siya
at pagkatapos ay dumating sa palasyo ng Phool Mati.(13)
Sa pamamagitan ng pagpatay sa kapwa asawa, at pagpapakita sa kanya sa Raja,
Sa pamamagitan ng panlilinlang, nakuha niya ang pabor ng soberanya.(14)
Brahma, Vishnu, ang mga diyos, ang mga demonyo, ang Araw, ang Buwan,
Ang pantas na si Viyas, at silang lahat, ay hindi maarok ang mga babae.(15)(1)
Ika-124 na Talinghaga ng Mapalad na Pag-uusap ng mga Chritars ng Raja at ng Ministro, Kinumpleto ng Benediction. (124)(2429)
Savaiyya
Sa bansang Lanka, narinig ng isang mapanlinlang na demonyo ang kuwento ni Raghunandan (Rama).
Na sa takot ay napuksa, sa digmaan, ang anak ni Raw ana kasama ang kanyang babae.
Ang diyablo na iyon, na puno ng galit at may dalang mga sibat, mga punyal at mga espada at natulala,
Tumalon sa dagat upang simulan ang pagsalakay.(1)
Ang mundo ay natakpan sa ilalim ng kadiliman sa loob ng walong araw, at pagkatapos ay sumikat ang Araw at ang hamog ay naalis.
Sa pagtingin sa diyablo, ang mga tao ay naguguluhan.
Karamihan sa mga hari ay nagplano ng isang diskarte upang manalo sa kanya,
At sila ay bumangon na may mga busog, mga palaso, mga sibat at mga punyal sa kanilang mga kamay.(2)
Maraming isang mahusay na mandirigma ang nagsimulang bumagsak sa gulat at ang isa ay nagsimulang gumala sa paligid na tulala.
Ang isa ay tumakas mula sa larangan ng digmaan at marami ang dumating sa lupa na patay.
Ang isa ay namatay sa pakikipaglaban sa mga kabayo at ang isa (namatay) sa mga elepante at mga karo.
(Ito ay lumilitaw) na parang si Muni Nayak ay humihip ng insenso sa dambana ng Tribeni (Allahabad). 3.
Tinatalian ng mga espada at quiver sa kanilang mga katawan, ang mga bayani ay dumagsa,
Mula sa lahat ng panig, ang madilim na ulap ng Sawan, ang tag-ulan, ay dumagsa.
Ang matinding labanan ay sumiklab at, kahit na, si Ardhangi (Shiva) ay nakibahagi sa war-dance.
Ang mga magigiting ay sagana at tila walang sumusuko.(4)
Chaupaee
Nagkaroon ng mas malaking digmaan kaysa sa Mahabharata
Isang mapanganib na digmaan ang naganap sa India at ang mga egoist ay natuwa sa wardance.
(Sinalakay ng mga mandirigma ang higante) ng maraming beses, ngunit wala siyang natamong kahit isang tama.
Nagpaputok sila ng mga palaso ngunit hindi makatama at ang diyablo ay, sa halip, napuno ng higit na galit.(5)
May hawak siyang mace sa isang kamay
Sa isang espada sa isang kamay at isang tungkod sa kabilang kamay,
Ang higanteng tumakbo at humampas,
Kung kanino-kaya-kanino man ang paratang ng diyablo, siya ay pinutol niya.(6)
Kung sino man ang tumama sa kanya
At sinumang katawan na umatake sa kanya, ay mabali ang kanyang espada.
Tapos mas magagalit ang higante
Lalo siyang nag-alab, lalo siyang naging matatag.(7)
Bhujang Verse:
Kapag si Maha Naad kar kai (na) higante ay sumugod
Marami sana siyang napatay na hukbo.
Ano pang mandirigma ang makakalaban niya sa galit.
Pagkakita (sa kanya), (ang mga mandirigma) ay tumakbo nang napakabilis kasama ang kanilang mga kabayo.8.
Nang makita (ang) malaking higante, lahat ng mga hari ay tumakas
At pinahihirapan ng matinding takot.
Tinatakasan ang mga boses
Mga elepante, kabayo at mga sangla, lahat ay matigas ang ulo na hari. 9.
dalawampu't apat:
Nang makitang tumatakas ang hukbo, nagalit ang mga mandirigma