Tulad ng nabunot na puno.(72)
Walang ibang nangahas na magpakasawa sa paghaharap,
Habang ang Chandra Mukhi ay nakayuko upang labanan ang anumang katawan.(73)
Inalis ng Hari ng Tsina ang korona sa kanyang ulo,
Habang ang diyablo ng kadiliman ay pumalit.(74)
Ang gabi ay sumama sa kanya, ang kanyang sariling hukbo (mga bituin),
At sinimulan ang kanyang sariling plano sa laro.(75)
'Sayang, sayang,' ang mga prinsipe ay nananaghoy,
'Gaano kalungkot ang mga sandali ng ating buhay ay dumating?'(76)
Sa susunod na araw nang magsimulang magbukas ang liwanag,
At ang lumalawak na liwanag na hari (ang araw) ay umupo sa kanyang upuan.(77)
Pagkatapos ang mga hukbo ng magkabilang panig ay pumuwesto,
At nagsimulang magpaulan ng mga palaso at mga putok ng baril.(78)
Ang mga palaso na may masamang hangarin ay lumipad nang higit pa,
At pinatindi nito ang galit sa tumatanggap na dulo.(79)
Karamihan sa mga hukbo ay nalipol.
Isang tao ang naligtas at siya ay si Subhat Singh.(80)
Tinanong siya, 'Oh, Ikaw, Rustam, ang Magiting ng Uniberso,
'Alinman, tanggapin mo ako o kunin ang busog upang labanan ako.'(81)
Lumipad siya sa galit na parang leon,
Sinabi niya, 'Makinig, Oh dalaga, hindi ako magpapakita ng aking likod sa pakikipaglaban.'(82)
Sa sobrang sarap ay nagsuot siya ng armored suit.
At ang puso ng leon na iyon ay lumakad na parang buwaya.(83)
Naglalakad na parang maringal na leon, sumulong siya,