Na ang mga sandata at ang mga hardtop ay nabasag.(138)
Ang mga espada ay naging kasing init ng araw,
At ang mga puno ay nauuhaw at ang tubig-ilog ay natutuyo.(139)
Ang mga ambon ng mga palaso ay napakalakas,
Na ang mga leeg lamang ng mga elepante ang nakikita.(140)
Agad na pumasok ang isang Ministro sa larangan,
At hinugot niya ang espada ni Mayindra.(141)
Mula sa kabilang panig ay dumating ang anak na babae.
Siya ay may hawak na isang hubad na espada ng Hindustan.(142)
Ang kumikislap na mga espada ay naging mas mabilis,
At pinunit nila ang mga puso ng kaaway.(143)
Tinamaan niya ang ulo ng kaaway ng ganoong sigla,
Na siya ay itinaas sa lupa na parang gumuho na bundok.(144)
Ang pangalawa ay pinutol ng espada sa dalawa,
At siya ay bumagsak na parang wasak na mansyon.(145)
Ang isa pang matapang na tao ay lumipad na parang lawin,
Ngunit siya rin ay nalipol.(146)
Sa sandaling natapos ang gawaing ito,
At ang kaginhawahan ay naramdaman, ang ikatlong di-pagkakasundo ay lumitaw, (147)
Isa pang mala-demonyo, basang-basa sa dugo, ang lumitaw,
Para bang ito ay nanggaling sa impiyerno.(148)
Ngunit siya ay nahati din sa dalawa at pinatay,
Tulad ng isang leon na pumapatay ng isang matandang antilope.(149)
Ang ikaapat na magiting na tao ay pumasok sa laban,
Tulad ng isang leon na sumusulpot sa isang lalaki.(150)
Tinamaan ito ng sobrang lakas,
Na ito ay nahulog na patag tulad ng isang sakay mula sa kabayo.(151)
Nang dumating ang ikalimang diyablo,
Siya ay humingi ng mga pagpapala ng Diyos, (152)
At sinaktan siya ng napakalakas,
Na ang kanyang ulo ay natapakan sa ilalim ng mga paa ng kabayo.(153)
Nagbubunyi tulad ng isang natulala na demonyo, ang ikaanim na diyablo ay dumating,
Kasing bilis ng pana mula sa busog,(154)
Ngunit natamaan ito nang napakabilis kaya nahati siya sa dalawa,
At nagdulot iyon ng pangamba sa iba.(155)
Sa ganitong paraan halos pitumpung tulad ng mga matapang ang nalipol,
At nakabitin sa dulo ng mga espada,(156)
Walang sinuman ang maaaring maglakas-loob na mag-isip ng labanan,
Maging ang mga kilalang mandirigma ay hindi nangahas na lumabas.(157)
Nang ang hari, si Mayindra, mismo ay nakipaglaban,
Ang lahat ng mga mandirigma ay gumulong sa galit.(158)
At nang tumalon ang mga mandirigma,
Parehong umindayog ang lupa at ang langit.(159)
Nakuha ng kidlat ang sansinukob,
Tulad ng ningning ng mga espada ni Yaman.(160)
Ang mga busog at mga tirador ay dinala sa pagkilos,
At ang mga binugbog ng maces ay nagtaas ng kulay at umiiyak.(161)
Nanaig ang mga palaso at putok ng baril,