Si Syed Hussain ay umungal sa galit
At maging si Jafar Syed ay hindi napigilan.
Ang mga pana ay tumama sa bakal (baluti) sa kanilang mga katawan
Ang mga nawala (sa kanilang katawan) ay hindi na muling nagpakita. 215.
Pagkatapos sa matinding galit,
Naka-mount sa busog at ipinutok ang mga arrow.
Ang mga palasong iyon ay lumipad na parang gamu-gamo
At pagkatapos ay ang gayong kaligayahan na hindi nakikita ng mga mata. 216.
Kaya napatay ang hukbo ng Sayyid
At ang hukbo ng mga Shaykh ay tumakas sa pagkabalisa.
Nang makita sila ni Maha Kal na tumatakas,
(Kung gayon) huwag kang magpapana sa kanila sa galit. 217.
Si Sheikh Sainik ay nagsimulang makipaglaban muli pagkatapos na mapatay ng lodge
At ang mga astra ay nasasabik tungkol sa mga sandata atbp.
Parang nakakita ng leon na pumapatay ng usa
Nahulog siya habang nakatingin at hindi makapatay. 218.
Agad na pinatay si Sheikh Farid
At inalis din ang kakila-kilabot na Sheikh Ujjain.
Pagkatapos ay pinatay si Sheikh Amanullah
At winasak ang hukbo ni Sheikh Wali. 219.
Sa isang lugar, binaril at pinatay ang mga bayani
At sa isang lugar ang mga kalasag ('charm') at armor ('bram') ay nakakalat sa larangan ng digmaan.
Nagkaroon ng napakalaking digmaan
Na ang mga matapang noon ay pinalalaki ng galit. 220.
Sa isang lugar may mga torso na walang ulo
At sa isang lugar ang mga mandirigma ay may hawak na damo sa kanilang mga ngipin.
(ie-ein ay naniniwala). Sumigaw sila ng 'save, save'
Sinasabi nila kay Maha Kal na huwag tayong patayin. 221.
May kung saan dumarating ang mga kartero at nagsasabing 'Dah Dah'
At kung saan 'masan' (multo) ay nagsisigawan.
Sa isang lugar ay nagsasayaw ang mga multo, bampira at batal
At ang mga kalamidad ay umuulan sa mga mandirigma. 222.
(ng isang mandirigma) ay may isang mata at ang isa ay may isang braso lamang.
Ang isa ay may isang paa at kalahating nakasuot.
Kaya't ang mga mabangis na mandirigma ay tumama,
Parang binunot ng malakas na hangin ang mga pakpak. 223.
Sa ulo ng kalaban, tumunog ang kirpan ng kapahamakan,
Wala nang life-force ('Jivkara' life-art) sa kanila.
Sino ang naantig ng tabak ng panahon,
Siya ay naging kalahati sa kalahati. 224.
Kaninong ulo ang tumama sa isang 'paikot' na espada
Kaya nahati ang ulo niya sa dalawa.
Sino ang tinamaan ng palaso ng tawag,
Kinuha niya ang kanyang buhay gamit ang isang palaso at tumakas. 225.
Sa magkabilang panig, ganito ang tunog ng mga death knell
Nawa'y matulad sila sa mga naglalaro sa baha.
Gomukh, simbalo, trumpeta,
Dhol, Mridang, Muchang atbp ay (tunog) sa libo-libo. 226.
Naganap ang matinding digmaan,
Na hindi kayang wakasan ng sinuman.
Kasing dami ng mga Malech (Mughals) na ginawa ng mga Demonyo,
Sinira sila ng dakilang edad. 227.
Muling nagalit ang mga higante.
Lumikha sila ng higit pang walang katapusang mga higante.
(Among them) Dhuly Karan, KC,
Kasama raw sina Ghor Dhar at Sronat Lochan. 228.
Gardhab Ketu, matamis na halimuyak,
At isang higante (na pinangalanang Arun Netra) ang isinilang sa digmaan.
Nakita silang ipinanganak sa Rann
Sinira ni Maha Kaal ('Asidhuja') ang mga higante. 229.
Galit na galit si Asidhuja
At tinalo (ibig sabihin, pinatay) ang hukbo ng mga higante sa labanan.
Sa pamamagitan ng pagpatay sa baluti ng bawat isa
Pinunit niya ang mga mandirigmang iyon. 230.
Nang sa gayon ay pinatay ni Asidhuj ang (higanteng) hukbo
Pagkatapos ay nagsimulang manginig ang mga higante sa kanilang isipan.
Hindi mabilang na mga higante ang lumitaw sa Rann.
(Ngayon ko) binibigkas ang kanilang mga pangalan nang humihingal (ibig sabihin, patuloy na sinasabi). 231.
Umaatungal ang buwitre, umuungal ang tandang
At isa pang malaking higante na nagngangalang Ulu Ketu sa Ran
Tumayo sa harap ni Asidhuj
At nagsimulang magsabi ng 'kill, kill' ang apat na panig. 232.