Syed Hussain öskraði af reiði
Jafar Syed gat ekki hætt.
Örvar lenda í járni (brynju) í líkama þeirra
Þeir sem hurfu (í líkama sínum) birtust ekki aftur. 215.
Þá í mikilli reiði,
Setti á bogann og skaut örvunum.
Þessar örvar flugu eins og mölur
Og svo slík hamingja sem ekki sést með augum. 216.
Þannig var her Sayyid drepinn
Og her Shaykhs flýði í skelfingu.
Þegar Maha Kal sá þá flýja,
(Þá) skjótið ekki örvum á þá í reiði. 217.
Sheikh Sainik byrjaði aftur að berjast eftir að hafa verið drepinn af skálanum
Og astrarnir urðu spenntir fyrir brynjunum o.fl.
Eins og að sjá ljón drepa dádýr
Hann dettur á meðan hann horfir og getur ekki drepið. 218.
Sheikh Farid var drepinn samstundis
Og einnig útrýmt hinum hræðilega Sheikh Ujjain.
Þá drap Sheikh Amanullah
Og eyðilagði her Sheikh Wali. 219.
Einhvers staðar voru hetjurnar skotnar og drepnar
Og einhvers staðar dreifðust skjöldum ('sjarma') og herklæðum ('bram') um vígvöllinn.
Það var svo gífurlegt stríð
Að hugrakkir hafi áður verið aldir upp við reiði. 220.
Einhvers staðar voru bolir án hausa
Og einhvers staðar voru kapparnir með gras í tönnum.
(þ.e.-ein voru að trúa). Þeir hrópuðu „save, save“
Þeir voru að segja Maha Kal að drepa okkur ekki. 221.
Einhvers staðar komu póstmennirnir og sögðu „Dah Dah“
Og einhvers staðar voru 'masan' (draugar) að öskra.
Einhvers staðar voru draugar, vampírur og batalar að dansa
Og hörmungum rigndi yfir stríðsmennina. 222.
(af kappi) hafði annað auga og einn hafði aðeins annan handlegg.
Einn var með annan fót og hálfa brynju.
Þannig slógu grimmir stríðsmenn,
Eins og sterkur vindur hafi rifið vængina upp með rótum. 223.
Á höfði óvinarins hringdi kirpan ógæfunnar,
Það var ekki lengur lífskraftur („Jivkara“ lífslist) í þeim.
Hver var snert af sverði tímans,
Hann varð hálfur í tvennt. 224.
Á höfði hvers sló „hringandi“ sverð
Svo var höfuð hans klofið í tvennt.
Hver varð fyrir árásarörinni,
Hann tók líf sitt með ör og hljóp í burtu. 225.
Á báða bóga hljómuðu banabitarnir svona
Megi þeir verða eins og þeir sem leika sér í flóðinu.
Gomukh, cymbals, trompetar,
Dhol, Mridang, Muchang o.fl. voru (hljómandi) í þúsundum. 226.
Svo hörð stríð kom í kjölfarið,
Sem enginn gat bundið enda á.
Jafnmarga Malecha (Mughals) og djöflarnir framleiddu,
Hin mikli aldur eyddi þeim. 227.
Aftur urðu risarnir mjög reiðir.
Þeir bjuggu til fleiri óendanlega risa.
(Meðal þeirra) Dhuly Karan, KC,
Ghor Dhar og Sronat Lochan voru sagðir vera með. 228.
Gardhab Ketu, sætur ilmur,
Og risi (sem heitir Arun Netra) fæddist í stríðinu.
Að sjá þá fædda í Rann
Maha Kaal ('Asidhuja') eyddi risunum. 229.
Asidhuja var mjög reiður
Og sigraði (þ.e. drap) her risa í bardaga.
Með því að drepa herklæði hvers annars
Hann reif þá kappa í sundur. 230.
Þegar Asidhuj drap þannig (risa) herinn
Þá tóku risarnir að titra í huga þeirra.
Ótal risar komu fram í Rann.
(Nú segi ég) nöfnin þeirra andlaus (þ.e. segi stöðugt). 231.
Geirfuglinn öskrar, haninn öskrar
Og annar stór risi að nafni Ulu Ketu í Ran
Stattu fyrir framan Asidhuj
Og hliðarnar fjórar byrjuðu að segja „drepið, drepið“. 232.