Sri Dasam Granth

Síða - 1192


ਅਪਨੋ ਬਿਪ ਕਹ ਸੀਸ ਝੁਕਾਵੈ ॥
apano bip kah sees jhukaavai |

Þá myndi Brahmin beygja höfuðið.

ਜੋ ਸਿਖ੍ਯਾ ਦਿਜ ਦੇਤ ਸੁ ਲੇਹੀ ॥
jo sikhayaa dij det su lehee |

Þeir fengu áður þá menntun sem Brahmin gaf

ਅਮਿਤ ਦਰਬ ਪੰਡਿਤ ਕਹ ਦੇਹੀ ॥੮॥
amit darab panddit kah dehee |8|

Og vanur að gefa mikið af peningum til Brahmins.8.

ਇਕ ਦਿਨ ਕੁਅਰਿ ਅਗਮਨੋ ਗਈ ॥
eik din kuar agamano gee |

Dag einn fór Raj Kumari fyrstur

ਦਿਜ ਕਹ ਸੀਸ ਝੁਕਾਵਤ ਭਈ ॥
dij kah sees jhukaavat bhee |

og hneigði höfuðið fyrir Brahmin.

ਸਾਲਿਗ੍ਰਾਮ ਪੂਜਤ ਥਾ ਦਿਜਬਰ ॥
saaligraam poojat thaa dijabar |

Brahmanar lútu höfði hver við annan

ਭਾਤਿ ਭਾਤਿ ਤਿਹ ਸੀਸ ਨ੍ਯਾਇ ਕਰਿ ॥੯॥
bhaat bhaat tih sees nayaae kar |9|

Var að dýrka Salgram. 9.

ਤਾ ਕੌ ਨਿਰਖਿ ਕੁਅਰਿ ਮੁਸਕਾਨੀ ॥
taa kau nirakh kuar musakaanee |

Þegar Raj Kumari sá hann hló hann

ਸੋ ਪ੍ਰਤਿਮਾ ਪਾਹਨ ਪਹਿਚਾਨੀ ॥
so pratimaa paahan pahichaanee |

Og hélt að skurðgoðið væri steinn.

ਤਾਹਿ ਕਹਾ ਪੂਜਤ ਕਿਹ ਨਮਿਤਿਹ ॥
taeh kahaa poojat kih namitih |

Hann (Brahmin) byrjaði að spyrja í hvaða tilgangi hann er að tilbiðja

ਸਿਰ ਨਾਵਤ ਕਰ ਜੋਰਿ ਕਾਜ ਜਿਹ ॥੧੦॥
sir naavat kar jor kaaj jih |10|

Og fyrir hverjum ertu að lúta höfði með krosslagðar hendur. 10.

ਦਿਜ ਬਾਚ ॥
dij baach |

Brahmin sagði:

ਸਾਲਗ੍ਰਾਮ ਠਾਕੁਰ ਏ ਬਾਲਾ ॥
saalagraam tthaakur e baalaa |

Ó Raj Kumari! Þetta er Salgram Thakur

ਪੂਜਤ ਜਿਨੈ ਬਡੇ ਨਰਪਾਲਾ ॥
poojat jinai badde narapaalaa |

Sem er dýrkaður af stórum konungum.

ਤੈ ਅਗ੍ਯਾਨ ਇਹ ਕਹਾ ਪਛਾਨੈ ॥
tai agayaan ih kahaa pachhaanai |

Hvað finnst þér fífl um þetta?

ਪਰਮੇਸ੍ਵਰ ਕਹ ਪਾਹਨ ਜਾਨੈ ॥੧੧॥
paramesvar kah paahan jaanai |11|

Að líta á Guð sem stein. 11.

ਰਾਜਾ ਸੁਤ ਬਾਚ ॥
raajaa sut baach |

Raj Kumari svaraði:

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

Sjálf:

ਤਾਹਿ ਪਛਾਨਤ ਹੈ ਨ ਮਹਾ ਜੜ ਜਾ ਕੋ ਪ੍ਰਤਾਪ ਤਿਹੂੰ ਪੁਰ ਮਾਹੀ ॥
taeh pachhaanat hai na mahaa jarr jaa ko prataap tihoon pur maahee |

Ó mikill fífl! Þið þekkið ekki þann sem er dýrð (dreifður) meðal þjóðanna þriggja.

ਪੂਜਤ ਹੈ ਪ੍ਰਭੁ ਕੈ ਤਿਸ ਕੌ ਜਿਨ ਕੇ ਪਰਸੇ ਪਰਲੋਕ ਪਰਾਹੀ ॥
poojat hai prabh kai tis kau jin ke parase paralok paraahee |

Hann er tilbeðinn sem Drottinn, en með tilbeiðslu hans er hið síðara (einnig) fjarlægt.

ਪਾਪ ਕਰੋ ਪਰਮਾਰਥ ਕੈ ਜਿਹ ਪਾਪਨ ਤੇ ਅਤਿ ਪਾਪ ਡਰਾਹੀ ॥
paap karo paramaarath kai jih paapan te at paap ddaraahee |

Hann drýgir syndir vegna fórnfýsnar.

ਪਾਇ ਪਰੋ ਪਰਮੇਸ੍ਵਰ ਕੇ ਪਸੁ ਪਾਹਨ ਮੈ ਪਰਮੇਸ੍ਵਰ ਨਾਹੀ ॥੧੨॥
paae paro paramesvar ke pas paahan mai paramesvar naahee |12|

Ó fífl! Fall fyrir fætur Guðs, það er enginn Guð í steinum. 12.

ਬਿਜੈ ਛੰਦ ॥
bijai chhand |

Bijay Chand:

ਜੀਵਨ ਮੈ ਜਲ ਮੈ ਥਲ ਮੈ ਸਭ ਰੂਪਨ ਮੈ ਸਭ ਭੂਪਨ ਮਾਹੀ ॥
jeevan mai jal mai thal mai sabh roopan mai sabh bhoopan maahee |

(Hann er Guð) í öllum verum, í vatni, á jörðu, í öllum myndum og í öllum konungum,

ਸੂਰਜ ਮੈ ਸਸਿ ਮੈ ਨਭ ਮੈ ਜਹ ਹੇਰੌ ਤਹਾ ਚਿਤ ਲਾਇ ਤਹਾ ਹੀ ॥
sooraj mai sas mai nabh mai jah herau tahaa chit laae tahaa hee |

Í sólinni, á tunglinu, á himni, hvar sem þú sérð, þar (hægt að fá) með því að setja chitið.

ਪਾਵਕ ਮੈ ਅਰੁ ਪੌਨ ਹੂੰ ਮੈ ਪ੍ਰਿਥਵੀ ਤਲ ਮੈ ਸੁ ਕਹਾ ਨਹਿ ਜਾਹੀ ॥
paavak mai ar pauan hoon mai prithavee tal mai su kahaa neh jaahee |

Í eldi, í vindi, á jörðu, (og það) á hvaða stað er ekki.

ਬ੍ਯਾਪਕ ਹੈ ਸਭ ਹੀ ਕੇ ਬਿਖੈ ਕਛੁ ਪਾਹਨ ਮੈ ਪਰਮੇਸ੍ਵਵਰ ਨਾਹੀ ॥੧੩॥
bayaapak hai sabh hee ke bikhai kachh paahan mai paramesvavar naahee |13|

(Hann) er allsráðandi, aðeins steinar hafa ekki Guð. 13.

ਕਾਗਜ ਦੀਪ ਸਭੈ ਕਰਿ ਕੈ ਅਰੁ ਸਾਤ ਸਮੁੰਦ੍ਰਨ ਕੀ ਮਸੁ ਕੈਯੈ ॥
kaagaj deep sabhai kar kai ar saat samundran kee mas kaiyai |

Búðu til öll djúp (eyjar) pappír og blektu höfin sjö.

ਕਾਟਿ ਬਨਾਸਪਤੀ ਸਿਗਰੀ ਲਿਖਬੇ ਹੂੰ ਕੌ ਲੇਖਨਿ ਕਾਜ ਬਨੈਯੈ ॥
kaatt banaasapatee sigaree likhabe hoon kau lekhan kaaj banaiyai |

Klipptu allan gróður og búðu til penna til að skrifa.

ਸਾਰਸ੍ਵਤੀ ਬਕਤਾ ਕਰਿ ਕੈ ਸਭ ਜੀਵਨ ਤੇ ਜੁਗ ਸਾਠਿ ਲਿਖੈਯੈ ॥
saarasvatee bakataa kar kai sabh jeevan te jug saatth likhaiyai |

Saraswati ætti að vera látinn tala og vera skrifaður af öllum lifandi verum í sextíu aldir

ਜੋ ਪ੍ਰਭੁ ਪਾਯੁਤ ਹੈ ਨਹਿ ਕੈਸੇ ਹੂੰ ਸੋ ਜੜ ਪਾਹਨ ਮੌ ਠਹਰੈਯੈ ॥੧੪॥
jo prabh paayut hai neh kaise hoon so jarr paahan mau tthaharaiyai |14|

(Jafnvel þá) Drottinn sem ekki verður náð með neinum hætti, ó heimskingi! Hann er að setja hann í steinana. 14.

ਚੌਪਈ ॥
chauapee |

tuttugu og fjórir:

ਏ ਜਨ ਭੇਵ ਨ ਹਰਿ ਕੋ ਪਾਵੈ ॥
e jan bhev na har ko paavai |

Sá sem trúir að Guð búi í steini,

ਪਾਹਨ ਮੈ ਹਰਿ ਕੌ ਠਹਰਾਵੈ ॥
paahan mai har kau tthaharaavai |

Þessi manneskja getur ekki skilið leyndarmál Guðs.

ਜਿਹ ਕਿਹ ਬਿਧਿ ਲੋਗਨ ਭਰਮਾਹੀ ॥
jih kih bidh logan bharamaahee |

(Hann) eins og hann afvegaleiðir fólk

ਗ੍ਰਿਹ ਕੋ ਦਰਬੁ ਲੂਟਿ ਲੈ ਜਾਹੀ ॥੧੫॥
grih ko darab loott lai jaahee |15|

Og stelur peningunum úr húsinu. 15.

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

tvískiptur:

ਜਗ ਮੈ ਆਪੁ ਕਹਾਵਈ ਪੰਡਿਤ ਸੁਘਰ ਸੁਚੇਤ ॥
jag mai aap kahaavee panddit sughar suchet |

Í heiminum (þú) kallar þig lærðan, fágaðan og vakandi,

ਪਾਹਨ ਕੀ ਪੂਜਾ ਕਰੈ ਯਾ ਤੇ ਲਗਤ ਅਚੇਤ ॥੧੬॥
paahan kee poojaa karai yaa te lagat achet |16|

En hann dýrkar steina, þess vegna lítur hann út fyrir að vera heimskur. 16.

ਚੌਪਈ ॥
chauapee |

tuttugu og fjórir:

ਚਿਤ ਭੀਤਰ ਆਸਾ ਧਨ ਧਾਰੈਂ ॥
chit bheetar aasaa dhan dhaarain |

(Þú) hefur löngun (í peninga o.s.frv.) í huga þínum

ਸਿਵ ਸਿਵ ਸਿਵ ਮੁਖ ਤੇ ਉਚਾਰੈਂ ॥
siv siv siv mukh te uchaarain |

Og segir „Shiva Shiva“ með munninum.

ਅਧਿਕ ਡਿੰਭ ਕਰਿ ਜਗਿ ਦਿਖਾਵੈਂ ॥
adhik ddinbh kar jag dikhaavain |

Sýnir heiminum með því að vera mjög hræsni,

ਦ੍ਵਾਰ ਦ੍ਵਾਰ ਮਾਗਤ ਨ ਲਜਾਵੈਂ ॥੧੭॥
dvaar dvaar maagat na lajaavain |17|

En hann skammast sín ekki fyrir að betla hús úr húsi. 17.

ਅੜਿਲ ॥
arril |

staðfastur:

ਨਾਕ ਮੂੰਦਿ ਕਰਿ ਚਾਰਿ ਘਰੀ ਠਾਢੇ ਰਹੈ ॥
naak moond kar chaar gharee tthaadte rahai |

Heldur nefinu lokuðu í fjórar klukkustundir

ਸਿਵ ਸਿਵ ਸਿਵ ਹ੍ਵੈ ਏਕ ਚਰਨ ਇਸਥਿਤ ਕਹੈ ॥
siv siv siv hvai ek charan isathit kahai |

Og standandi á öðrum fæti segir „Shiva Shiva“.

ਜੋ ਕੋਊ ਪੈਸਾ ਏਕ ਦੇਤ ਕਰਿ ਆਇ ਕੈ ॥
jo koaoo paisaa ek det kar aae kai |

Ef einhver kemur og gefur krónu