Siya ay malapit nang mahulog mula sa kanyang upuan sa karwahe, nang ang matulin na mga kabayo ay nagpakita ng kanilang bilis at tumakas.1864.
DOHRA
Hinawakan ni Dheerajvan (Sri Krishna) ang kalesa sa braso at pinahiga siya sa kalesa.
Hinawakan ang braso ng kalesa at kinokontrol ang kalesa, si Krishna mismo ang nagmaneho nito habang nakikipaglaban.1865.
SWAYYA
Nang hindi makita ang karwahe (ni Panginoong Krishna) sa karwahe, nagalit si Balarama at sinabi sa kanya (Haring Jarasandha) na nagsasabing,
Nang hindi makita ni Balram ang kalesa sa karwahe ni Krishna, sinabi niya sa galit, “O hari! ang paraan kung saan ko nasakop ang iyong hukbo, gayundin pagkatapos mong masakop, gagawin kong matalo ang tambol ng tagumpay
Ang isang hangal ay nakikipaglaban sa panginoon ng labing-apat na tao at tinatawag ang kanyang sarili na hari.
“O tanga! tinatawag ang iyong sarili na isang hari, ikaw ay nakikipaglaban sa Panginoon ng lahat ng labing-apat na mundo at lumilitaw na eksakto tulad ng maliliit na uod at mga insekto, ang pagkakaroon ng mga pakpak ay sinusubukang makipagkumpitensya sa falcon na lumilipad sa kalangitan.1866.
“Iiwan kita ngayon, huwag kang makipaglaban sa Panginoon ng lahat ng labing-apat na mundo
Tanggapin ang matalinong kasabihan at talikuran ang iyong kamangmangan
“Maniwala ka na si Krishna ang Tagapagtanggol ng lahat
Kaya dapat mong talikuran ang iyong mga sandata at bumagsak kaagad sa kanyang paanan.”1867.
CHAUPAI
Nang sinabi ni Bularam na ganito
(Kaya) ang hari ay tumingin sa (kanyang) katawan na may galit na tingin.
Sinabi ng hari (ngayon lang) patayin ang lahat,
Nang sabihin ni Balram ang mga salitang ito, nagalit ang hari, sinabi niya, “Papatayin ko ang lahat at bilang isang Kshatriya, hindi ako matatakot sa mga tagagatas.”1868.
SWAYYA
Nang marinig ang gayong mga salita ng hari, ang lahat ng mga mandirigmang Yadava ay napuno ng matinding galit.
Nang marinig ang mga salitang ito ng hari, si Krishna ay napuno ng galit at walang pag-aalinlangan siyang bumagsak sa kanya
Ang hari (Jarasandha) ay kumuha din ng busog at palaso sa larangan ng digmaan at pinutol ang mga ulo ng mga nahulog sa lupa.
Kinuha ng hari ang kanyang pana sa kanyang kamay, tinadtad ang mga kawal at pinabagsak sila sa lupa sa paraang parang sa pag-ihip ng marahas na hangin, ang bunga ng punong Bel ay nalaglag.1869.
Ang hari, pagsira sa hukbo, ay hindi isinasaalang-alang ang anumang ay mahalaga
Ang mga kabayo ng hari ay puspos ng dugo mula ulo hanggang paa
Siya ay pinagkaitan ng maraming mga mangangabayo ng kanilang mga karo
Ang mga paa ng mga mandirigma ay nakahiga na nakakalat sa lupa tulad ng binhing ikinalat ng magsasaka.1870.
Nang makita ang ganitong uri ng pagsalungat (sitwasyon), nagalit si Balarama kay Sri Krishna.
Nang makita ang isa't isa sa ganitong paraan, sina Krishna at Balram ay kapwa napuno ng apoy ng galit at lumapit sa kaaway para sa pakikipaglaban, na hinihiling sa kanilang mga karwahe na magpatuloy.
Hawak ang kanilang mga sandata at isinuot ang kanilang mga sandata, at sa matinding galit ay nagmistulang apoy ang mga bayaning ito
At nang makita ang parehong mga bayaning ito, lumilitaw na dalawang leon ang dahilan upang tumakas ang usa sa kagubatan.1871.
Kasabay nito, kinuha ni Krishna ang kanyang busog at mga palaso sa kanyang mga kamay, hinampas ang hari
Pagkatapos, sa pamamagitan ng apat na palaso, pinatay niya ang apat na kabayo ng hari
Sa sobrang galit, pinutol niya ang busog ng hari at nabasag din ang kanyang karwahe
Pagkatapos noon ang hari ay sumusulong nang higit pa sa kanyang tungkod sa paraang, na aking inilalarawan ngayon.1872.
Ang malakas na hari ay sumugod sa paglalakad at inihagis ang tungkod kay Balaram at pinatay siya.
Ang hari, na naglalakad sa paglalakad, ay hinampas si Balram ng kanyang tungkod at ang kanyang buong galit ay naging maliwanag sa mga mandirigma.
Tumalon si Balarama (mula sa karwahe) at tumayo sa lupa. Ang kanyang imahe ay binibigkas kaya ng makata na si Shyam.
Si Balram ay tumalon at bumaba upang tumayo sa lupa at ang hari ay dinurog ang kanyang karwahe kasama ang lahat ng apat na kabayo.1873.
Sa panig na ito, sumulong ang hari gamit ang kanyang tungkod at sa panig na iyon ay sumulong din si Balram kasama ang kanyang tungkod
Pareho silang naglunsad ng isang kakila-kilabot na digmaan sa larangan ng digmaan,
At sa kabila ng pagpapatuloy ng digmaan sa mahabang panahon, wala sa kanila ang maaaring talunin ang isa pa
Sa ganitong paraan, nang makita ang kanilang laban, ang matatalinong mandirigma ay nasiyahan sa kanilang isipan.1874.
Parehong nakaupo ang mga mandirigma, kapag pagod at pagkatapos ay bumangon muli para sa pakikipaglaban
Pareho silang nakikipaglaban nang walang takot at galit sa mga sigaw ng "patayin, patayin"
Gaya ng pamamaraan ng mace-war, parehong lumalaban at mag-aklas (sa isa't isa).
Parehong nakikipaglaban ayon sa paraan ng pakikidigma ng mace at walang bahagyang pag-aalinlangan sa kanilang mga lugar, iniligtas nila ang kanilang mga sarili mula sa mga suntok ng mace gamit ang kanilang sariling mace.1875.
Ayon sa makata, kapwa si Balram at Jarashand ay puno ng galit sa arena ng digmaan