At ang lahat ng matapang na binata ay inalis.(108)
Lahat ng mga kabayo, ang mga mula sa Sindh, Arabia at Iraq,
Na napakabilis, ay nilipol.(109)
Maraming matapang na pusong leon ang nalipol,
Na, sa oras ng pangangailangan, ay nagpakita ng pambihirang katapangan.(110)
Dalawang ulap (ng mga mandirigma) ang dumating na umuungal,
Ang kanilang pagkilos ay naglipad ng dugo sa pinakamataas na kalangitan.(111)
Ang kulay at iyak ay itinaas sa parang,
At ang lupa ay natapakan ng mga kuko ng mga kabayo.(112)
Lumilipad na parang hangin, ang mga kabayo ay may mga kuko na bakal,
Na ginawa ang lupa na parang likod ng leopardo.(113)
Samantala, ang lampara ng sansinukob ay umiinom ng alak mula sa pitsel (paglubog ng araw),
At ipinagkaloob ang korona sa ulo ng kapatid (buwan).(114)
Nang lumitaw ang araw sa ikaapat na araw,
At nagningning ang ginintuang sinag nito,(115)
Pagkatapos, binigkisan ang kanilang mga leon,
Kinuha nila ang busog ng Yaman at itinago ang kanilang mga mukha.(116)
Pinagsama nila ang kanilang mga pandama, at ang galit para sa labanan ay umihip,
At sila ay naging labis na galit.(117)
Sa ikaapat na araw, sampung libong elepante ang napatay,
At labindalawang libong mga kabayong kumikidlat ang napatay.(118)
Tatlong daang libong mga kawal ng paa ang na-liquidate,
Na tulad ng mga leon at napakahusay.(119)
Apat na libong karo ang nabasag,
At maraming pumatay sa mga leon ang nawasak din.(120)
Apat na kabayo ni Subhat Singh ang napatay,
Ang pangalawang palaso ay tumagos sa ulo ng kanyang karwahe.(121)
Ang ikatlong arrow ay tumama sa itaas ng kanyang mga kilay,
At pakiramdam niya ay parang isang ahas ang pinilit na lumabas sa isang kayamanan.(122)
Nang tamaan ang ikaapat na palaso, nawalan siya ng malay,
Ang kanyang determinasyon ay tumakas at nakalimutan ang kanyang pakiramdam ng katuwiran.(123)
Habang ang ikaapat na palaso ay tumagos malapit sa kanyang wind-pipe,
At siya ay nahulog sa lupa.(124)
Ito ay naging maliwanag na ang lalaki ay halos patay na,
Habang siya ay nahulog tulad ng isang lasing na leon.(125)
Bumaba siya sa kanyang karwahe, at lumusong sa lupa,
Siya ay mukhang napaka-pinong ngunit matatag.(126)
May hawak siyang baso ng tubig,
At dumausdos upang lapitan siya (Subhat Singh).(127)
(Siya) ay nagsalita, 'Oh, Ikaw ang kakaibang tao ng Royalty,,
'Bakit ka naliligo sa alikabok na puno ng dugo?(128)
'Ako ay pareho, ang iyong buhay at pag-ibig, at ikaw sa kasaganaan ng iyong kabataan,
'Sa kasalukuyan, naparito ako upang makita ka.'(129)
(Siya) ay nagsabi, 'Oh, ikaw ang mabait,
'Bakit ka naparito sa lugar na ito na puno ng mga paghihirap?' (130)
(Siya,) 'Kung ikaw ay patay, ako ay dumating upang kunin ang iyong katawan.,
'Ngunit, habang ikaw ay nabubuhay pa, nais kong magpasalamat sa Makapangyarihan sa lahat.'(131)
Niyakap niya ito ng mahinang pananalita,