Pagkatapos ang hari na nagpipigil sa sarili, sa takot, na iniwan ang kanyang mga sandata, ay nagpatirapa sa paanan ni Krishna at nagsabi, “O Panginoon! huwag mo akong patayin
Hindi ko naintindihan nang tama ang iyong kapangyarihan,"
Sa ganitong paraan, pagdating sa ilalim ng kanlungan, ang hari ay sumigaw at nakita siya sa gayong kalagayan,
Napuspos ng awa si Krishna.1946.
Ang talumpati ni Krishna kay Balram:
TOTAK STANZA
(Sri Krishna) ay nagsabi, O Balaram! Iwanan mo na
“O Balram! iwanan mo siya ngayon at alisin ang galit sa iyong isipan
(Tanong ni Balram kay Sri Krishna) Sabihin mo sa akin kung bakit niya gustong makipag-away sa atin.
” Pagkatapos ay sinabi ni Balram, “Bakit siya nakikipaglaban sa atin?” Pagkatapos ay sumagot si Krishna habang nakangiti,1947
SORTHA
Yaong mga naging dakilang kaaway at ibinabagsak ang kanilang mga sandata at bumagsak sa kanilang mga paa,
"Kung ang isang mas malaking kaaway, na binitawan ang kanyang mga sandata, ay bumagsak sa iyong paanan, pagkatapos ay tinalikuran ang lahat ng galit sa isip, hindi siya pinapatay ng mga dakilang tao."1948.
DORHA
Si Sri Krishna ay umalis (hari) Jarasandha at nagsabi, (O hari!) makinig sa aking sasabihin.
Sa pagpapakawala kay Jarasandh, sinabi ng Panginoon, “O mabait! Anuman ang sinasabi ko sa iyo, pakinggan mong mabuti.1949.
SWAYYA
“O hari! laging gumawa ng katarungan at hindi kailanman gagawa ng anumang kawalang-katarungan sa mga walang magawa
Makakuha ng papuri sa pamamagitan ng pagbibigay ng isang bagay sa kawanggawa
“Paglingkuran ang mga Brahmin, huwag hayaang manatiling buhay ang mga manlilinlang at
Huwag kailanman magpakasawa sa pakikidigma sa mga Kshatriya na tulad natin.”1950.
DOHRA
(Hari) Iniyuko ni Jarasandha ang kanyang ulo at umuwing may pagsisisi.
Si Jarasandh, na nakayuko at nagsisisi, ay umalis sa kanyang tahanan at sa panig na ito, si Krishna, na nasisiyahan, ay dumating sa kanyang tahanan.1951.
Katapusan ng kabanata na pinamagatang "Pag-aresto at pagpapalaya kay Jarasandh" sa Krishnavatara sa Bachittar Natak.
CHAUPAI
Ang pakikinig (ng Panginoong Krishna) ang lahat ng (Yadavas) ay dumating nang may kagalakan,
Ang lahat ay nahiya nang marinig ang balita ng tagumpay, ngunit sila ay nalungkot nang malaman na ang haring Jarasandh ay pinalaya na.
Sa paggawa nito, natatakot ang puso ng lahat
Sa pamamagitan nito ang isip ng lahat ay naging natatakot at ang lahat ay nagsasabi na si Krishna ay hindi nakagawa ng tama.1952.
SWAYYA
Lahat sila ay nagsabi, “Ginawa ni Krisna ang trabaho ng bata sa pamamagitan ng pagpapalaya ng isang makapangyarihang isa mula sa kanyang pangangalaga.
Siya ay pinakawalan kanina at ang gantimpala na nakuha namin para doon ay kailangan naming iwanan ang aming lungsod
Lahat sila ay tumango nang negatibo sa paghihirap sa parang bata na gawa ni Krishna
Matapos siyang sakupin, siya ay naiwan ngayon, sa katotohanan ay naiintindihan namin na siya ay ipinadala upang magdala ng mas maraming hukbo.1953.
May nagsabi na getter na ang bumalik sa Matura
May nagsabi na ang hari ay darating muli kasama ang kanyang hukbo para sa digmaan at pagkatapos ay sino ang mamamatay sa larangan ng digmaan?
At kahit na ang isa ay lumaban sa kanya, hindi siya mananalo
Kaya't hindi tayo maaaring bumalik kaagad sa lungsod, anuman ang kalooban ng Diyos, ay mangyayari at tingnan natin kung ano ang mangyayari.1954.
Ang pagpapalaya ng hari ay nagpatakot sa lahat ng mga Yadava
At lahat sila ay nag-uusap tungkol sa iba't ibang bagay ay napunta sa baybayin ng dagat
At wala sa kanila ang nagsulong ng kanyang mga paa patungo sa lungsod (Matura)
Ang lahat ng mga mandirigma, na binugbog nang walang sandata, ay nakatayo doon, labis na takot.1955.
Pumunta si Krishna at tumayo sa tabi ng dagat at hinarap niya ang dagat upang gumawa ng isang bagay
Nang hilingin sa dagat na lisanin ang lupa, habang inilalagay ang palaso sa busog,
Iniwan niya ang lupa at nang walang pagnanais ng sinuman ay inihanda niya ang mga gintong mansyon
Nang makita ito ng lahat ay sinabi sa kanilang isipan na inalis na ni Krishna ang pagdurusa ng lahat.1956.
Ang mga naglingkod sa Sanak, Sanandan atbp., ang Panginoon ay hindi nila napagtanto