ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री दसाम ग्रंथ
पान - 492
ਸੁਧਿ ਲੈ ਤਬ ਭੂਪ ਡਰਾਤੁਰ ਹ੍ਵੈ ਤਜਿ ਸਸਤ੍ਰਨ ਸ੍ਯਾਮ ਕੇ ਪਾਇ ਪਰਿਯੋ ॥
सुधि लै तब भूप डरातुर ह्वै तजि ससत्रन स्याम के पाइ परियो ॥तेव्हा राजा भयभीत होऊन स्वत:वर नियंत्रण ठेवून शस्त्रे सोडून कृष्णाच्या पाया पडून म्हणाला, “हे भगवान! मला मारू नका
ਬਧ ਮੋਰ ਕਰੋ ਨ ਅਬੈ ਪ੍ਰਭੁ ਜੂ ਨ ਲਹਿਓ ਤੁਮਰੋ ਬਲੁ ਭੂਲਿ ਪਰਿਯੋ ॥
बध मोर करो न अबै प्रभु जू न लहिओ तुमरो बलु भूलि परियो ॥मला तुझी शक्ती बरोबर समजली नाही.”
ਇਹ ਭਾਤਿ ਭਯੋ ਘਿਘਯਾਤ ਘਨੋ ਨ੍ਰਿਪ ਤ੍ਵੈ ਸਰਨਾਗਤਿ ਐਸੇ ਰਰਿਯੋ ॥
इह भाति भयो घिघयात घनो न्रिप त्वै सरनागति ऐसे ररियो ॥अशा रीतीने आश्रयाला येऊन राजाने रडले आणि त्याची अशी अवस्था पाहून
ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਇਹ ਭੂਪ ਕੀ ਦੇਖਿ ਦਸਾ ਕਰੁਣਾਨਿਧਿ ਲਾਜਿ ਭਰਿਯੋ ॥੧੯੪੬॥
कबि स्याम कहै इह भूप की देखि दसा करुणानिधि लाजि भरियो ॥१९४६॥कृष्ण दयेने भरला ।१९४६ ।
ਕਾਨ੍ਰਹ ਜੂ ਬਾਚ ਹਲੀ ਸੋ ॥
कान्रह जू बाच हली सो ॥बलरामांना उद्देशून कृष्णाचे भाषण:
ਤੋਟਕ ਛੰਦ ॥
तोटक छंद ॥तोटक श्लोक
ਇਹ ਦੈ ਰੇ ਹਲੀ ਕਹਿਯੋ ਛੋਰ ਅਬੈ ॥
इह दै रे हली कहियो छोर अबै ॥(श्रीकृष्ण) म्हणाले, हे बलराम! आता सोडा
ਮਨ ਤੇ ਤਜਿ ਕ੍ਰੋਧ ਕੀ ਬਾਤ ਸਬੈ ॥
मन ते तजि क्रोध की बात सबै ॥“हे बलराम! आता त्याला सोड आणि मनातील राग काढून टाक
ਕਹਿਓ ਕਿਉ ਹਮ ਸੋ ਇਹ ਜੂਝ ਚਹਿਯੋ ॥
कहिओ किउ हम सो इह जूझ चहियो ॥(बलरामांनी श्रीकृष्णाला विचारले) मला सांग की त्याला आमच्याशी का युद्ध करायचे होते?
ਤਬ ਯੌ ਹਸਿ ਕੈ ਜਦੁਰਾਇ ਕਹਿਯੋ ॥੧੯੪੭॥
तब यौ हसि कै जदुराइ कहियो ॥१९४७॥तेव्हा बलराम म्हणाले, "तो आमच्याशी का भांडतो?" तेव्हा कृष्णाने हसत हसत उत्तर दिले, 1947
ਸੋਰਠਾ ॥
सोरठा ॥सोर्था
ਬਡੋ ਸਤ੍ਰ ਜੋ ਹੋਇ ਤਜਿ ਸਸਤ੍ਰਨ ਪਾਇਨ ਪਰੈ ॥
बडो सत्र जो होइ तजि ससत्रन पाइन परै ॥जे महान शत्रू बनतात आणि शस्त्रे टाकतात आणि त्यांच्या पाया पडतात,
ਨੈਕੁ ਨ ਕਰਿ ਚਿਤ ਰੋਹਿ ਬਡੇ ਨ ਬਧ ਤਾ ਕੋ ਕਰਤ ॥੧੯੪੮॥
नैकु न करि चित रोहि बडे न बध ता को करत ॥१९४८॥"जर एखादा मोठा शत्रू, शस्त्रे सोडून, तुमच्या पाया पडत असेल, तर मनातील सर्व राग त्यागून, महान लोक त्याला मारत नाहीत." 1948.
ਦੋਹਰਾ ॥
दोहरा ॥दोर्हा
ਜਰਾਸੰਧਿ ਕੋ ਛੋਰਿ ਪ੍ਰਭ ਕਹਿਯੋ ਕਹਾ ਸੁਨ ਲੇਹੁ ॥
जरासंधि को छोरि प्रभ कहियो कहा सुन लेहु ॥श्रीकृष्ण जरासंधाला (राजा) सोडले आणि म्हणाले, (हे राजा!) मी जे सांगतो ते ऐक.
ਜੋ ਬਤੀਯਾ ਤੁਹਿ ਸੋ ਕਹੋ ਤੁਮ ਤਿਨ ਮੈ ਚਿਤੁ ਦੇਹੁ ॥੧੯੪੯॥
जो बतीया तुहि सो कहो तुम तिन मै चितु देहु ॥१९४९॥जरासंधला सोडवून भगवान म्हणाले, “हे दयाळू! मी जे काही सांगत आहे ते लक्षपूर्वक ऐका.1949.
ਸਵੈਯਾ ॥
सवैया ॥स्वय्या
ਰੇ ਨ੍ਰਿਪ ਨਿਆਇ ਸਦਾ ਕਰੀਓ ਦੁਖੁ ਦੈ ਕੇ ਅਨ੍ਯਾਇ ਨ ਅਨਾਥਹ ਦੀਜੋ ॥
रे न्रिप निआइ सदा करीओ दुखु दै के अन्याइ न अनाथह दीजो ॥“हे राजा! नेहमी न्याय करा आणि असहायांवर कधीही अन्याय करू नका
ਅਉਰ ਜਿਤੇ ਜਨ ਹੈ ਤਿਨ ਦੈ ਕਛੁ ਕੈ ਕੈ ਕ੍ਰਿਪਾ ਸਭ ਤੇ ਜਸੁ ਲੀਜੋ ॥
अउर जिते जन है तिन दै कछु कै कै क्रिपा सभ ते जसु लीजो ॥दानात काहीतरी देऊन प्रशंसा मिळवा
ਬਿਪਨ ਸੇਵ ਸਦਾ ਕਰੀਯੋ ਦਗ ਬਾਜਨ ਜੀਵਤ ਜਾਨ ਨ ਦੀਜੋ ॥
बिपन सेव सदा करीयो दग बाजन जीवत जान न दीजो ॥“ब्राह्मणांची सेवा करा, फसवणूक करणाऱ्यांना जिवंत राहू देऊ नका
ਔ ਹਮ ਸੋ ਸੰਗ ਛਤ੍ਰਨਿ ਕੇ ਕਬਹੂ ਰਿਸ ਮਾਡ ਕੈ ਜੁਧ ਨ ਕੀਜੋ ॥੧੯੫੦॥
औ हम सो संग छत्रनि के कबहू रिस माड कै जुध न कीजो ॥१९५०॥आमच्यासारख्या क्षत्रियांशी कधीही युद्ध करू नका.” १९५०.
ਦੋਹਰਾ ॥
दोहरा ॥डोहरा
ਜਰਾਸੰਧਿ ਸਿਰ ਨਾਇ ਕੈ ਧਾਮਿ ਗਯੋ ਪਛੁਤਾਇ ॥
जरासंधि सिर नाइ कै धामि गयो पछुताइ ॥(राजा) जरासंधाने मस्तक टेकवले आणि पश्चात्तापाने घरी गेला.
ਇਤ ਗ੍ਰਿਹਿ ਆਏ ਸ੍ਯਾਮ ਜੂ ਹਰਖਿ ਹੀਏ ਹੁਲਸਾਇ ॥੧੯੫੧॥
इत ग्रिहि आए स्याम जू हरखि हीए हुलसाइ ॥१९५१॥जरासंध डोके टेकवून पश्चात्ताप करून आपल्या घरी निघून गेला आणि या बाजूने कृष्ण प्रसन्न होऊन आपल्या घरी आला.1951.
ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਗ੍ਰੰਥੇ ਕ੍ਰਿਸਨਾਵਤਾਰੇ ਜਰਾਸੰਧਿ ਪਕਰ ਕੈ ਛੋਰਬੋ ਧਿਆਇ ਸਮਾਪਤੰ ॥
इति स्री बचित्र नाटक ग्रंथे क्रिसनावतारे जरासंधि पकर कै छोरबो धिआइ समापतं ॥बचित्तर नाटकातील कृष्णावतारातील “जरासंधला अटक करून सोडणे” या प्रकरणाचा शेवट.
ਚੌਪਈ ॥
चौपई ॥चौपाई
ਸੁਨਤ ਜੀਤ ਫੂਲੇ ਸਭ ਆਵਹਿ ॥
सुनत जीत फूले सभ आवहि ॥(भगवान कृष्णाचे) ऐकून सर्व (यादव) आनंदाने आले.
ਨ੍ਰਿਪ ਛੋਰਿਯੋ ਸੁਨਿ ਸੀਸੁ ਢੁਰਾਵਹਿ ॥
न्रिप छोरियो सुनि सीसु ढुरावहि ॥विजयाची बातमी ऐकून सर्वजण खचून गेले होते, पण जरासंध राजा सुटला हे कळल्यावर ते दु:खी झाले होते.
ਯਾ ਤੇ ਹਿਯਾਉ ਸਭਨ ਕਾ ਡਰਿਯੋ ॥
या ते हियाउ सभन का डरियो ॥असे केल्याने सर्वांचे मन घाबरते
ਕਹਤ ਸ੍ਯਾਮ ਘਟਿ ਕਾਰਜ ਕਰਿਯੋ ॥੧੯੫੨॥
कहत स्याम घटि कारज करियो ॥१९५२॥यामुळे सर्वांचे मन भयभीत झाले होते आणि सर्वजण म्हणत होते की कृष्णाने योग्य ते केले नाही.1952.
ਸਵੈਯਾ ॥
सवैया ॥स्वय्या
ਕਾਜ ਕੀਯੋ ਲਰਕਾ ਹੂੰ ਕੋ ਸ੍ਯਾਮ ਜੀ ਐਸੋ ਬਲੀ ਤੁਮਰੇ ਕਰ ਆਯੋ ॥
काज कीयो लरका हूं को स्याम जी ऐसो बली तुमरे कर आयो ॥ते सर्व म्हणाले, “एवढ्या ताकदवानाला आपल्या ताब्यातून सोडवून कृष्णाने मुलाचे काम केले आहे.
ਛੋਰਿ ਦਯੋ ਕਰ ਕੈ ਕਰੁਨਾ ਤਿਨ ਕਾਢਿ ਦਯੋ ਪੁਰ ਤੇ ਫਲੁ ਪਾਯੋ ॥
छोरि दयो कर कै करुना तिन काढि दयो पुर ते फलु पायो ॥त्याला आधी सोडण्यात आले आणि त्यासाठी आम्हाला मिळालेले बक्षीस म्हणजे आम्हाला आमच्या शहराचा त्याग करावा लागला
ਐਸੇ ਅਜਾਨ ਨ ਕਾਮ ਕਰੈ ਜੋ ਕੀਯੋ ਹਰਿ ਤੈ ਕਹਿਯੋ ਸੀਸੁ ਢੁਰਾਯੋ ॥
ऐसे अजान न काम करै जो कीयो हरि तै कहियो सीसु ढुरायो ॥त्या सर्वांनी कृष्णाच्या बालसुलभ कृत्याला दुःखात नकारार्थी मान हलवली
ਛਾਡਿ ਦਯੋ ਨਹੀ ਜੀਤ ਅਬੈ ਅਰਿ ਅਉਰ ਚਮੂੰ ਬਹੁ ਲੈਨ ਪਠਾਯੋ ॥੧੯੫੩॥
छाडि दयो नही जीत अबै अरि अउर चमूं बहु लैन पठायो ॥१९५३॥त्याच्यावर विजय मिळवल्यानंतर त्याला आता सोडण्यात आले आहे, प्रत्यक्षात आपल्याला समजते की त्याला आणखी सैन्य आणण्यासाठी पाठवण्यात आले आहे.1953.
ਏਕ ਕਹੈ ਮਥੁਰਾ ਕੋ ਚਲੋ ਇਕ ਫੇਰਿ ਕਹੈ ਨ੍ਰਿਪ ਲੈ ਦਲ ਐਹੈ ॥
एक कहै मथुरा को चलो इक फेरि कहै न्रिप लै दल ऐहै ॥कोणीतरी सांगितले की मातुरा येथे परत जाणे चांगले होईल
ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਤਿਹ ਕੇ ਤਬ ਸੰਗਿ ਕਹੋ ਭਟ ਕਉਨ ਸੋ ਜੂਝ ਮਚੈਹੋ ॥
स्याम कहै तिह के तब संगि कहो भट कउन सो जूझ मचैहो ॥कोणी म्हणाले की राजा पुन्हा सैन्यासह युद्धासाठी येईल आणि मग रणांगणात कोण मरेल?
ਅਉਰ ਕਦਾਚ ਕੋਊ ਹਠ ਠਾਨ ਕੈ ਜਉ ਲਰਿ ਹੈ ਤਊ ਜੀਤ ਨ ਐ ਹੈ ॥
अउर कदाच कोऊ हठ ठान कै जउ लरि है तऊ जीत न ऐ है ॥आणि कोणी त्याच्याशी लढले तरी तो जिंकू शकणार नाही
ਤਾ ਤੇ ਨ ਧਾਇ ਧਸੋ ਪੁਰ ਮੈ ਬਿਧਨਾ ਜੋਊ ਲੇਖ ਲਿਖਿਓ ਸੋਊ ਹ੍ਵੈ ਹੈ ॥੧੯੫੪॥
ता ते न धाइ धसो पुर मै बिधना जोऊ लेख लिखिओ सोऊ ह्वै है ॥१९५४॥म्हणून आम्ही लगेच शहरात परत जाऊ शकत नाही, देवाची इच्छा असेल ते होईल आणि काय होते ते पाहू या.1954.
ਛਾਡਿਬੋ ਭੂਪਤਿ ਕੋ ਸੁਨ ਕੈ ਸਭ ਹੀ ਮਨਿ ਜਾਦਵ ਤ੍ਰਾਸ ਭਰੇ ॥
छाडिबो भूपति को सुन कै सभ ही मनि जादव त्रास भरे ॥राजाच्या सुटकेने सर्व यादव भयभीत झाले
ਨਿਧਿ ਨੀਰ ਕੇ ਭੀਤਰ ਜਾਇ ਬਸੇ ਮੁਖ ਤੇ ਸਭ ਐਸੇ ਚਲੇ ਸੁ ਰਰੇ ॥
निधि नीर के भीतर जाइ बसे मुख ते सभ ऐसे चले सु ररे ॥आणि ते सर्व विविध गोष्टींबद्दल बोलत समुद्रकिनारी राहायला गेले
ਕਿਨਹੂੰ ਨਹਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਅਪੁਨੇ ਪੁਰ ਕੀ ਪੁਨਿ ਓਰਿ ਕਉ ਪਾਇ ਧਰੇ ॥
किनहूं नहि स्याम कहै अपुने पुर की पुनि ओरि कउ पाइ धरे ॥आणि त्यापैकी कोणीही शहराकडे (मातुरा) आपले पाऊल पुढे टाकले नाही.
ਅਤਿ ਹੀ ਹੈ ਡਰੇ ਬਲਵੰਤ ਖਰੇ ਬਿਨੁ ਆਯੁਧ ਹੀ ਸਭ ਮਾਰਿ ਮਰੇ ॥੧੯੫੫॥
अति ही है डरे बलवंत खरे बिनु आयुध ही सभ मारि मरे ॥१९५५॥सर्व योद्धे, शस्त्राशिवाय मारहाण केलेले, अत्यंत घाबरलेले, तेथे उभे होते.1955.
ਸਿੰਧੁ ਪੈ ਜਾਇ ਖਰੇ ਭਏ ਸ੍ਯਾਮ ਜੂ ਸਿੰਧੁ ਹੂੰ ਤੇ ਸੁ ਕਛੂ ਕਰ ਚਾਹਿਯੋ ॥
सिंधु पै जाइ खरे भए स्याम जू सिंधु हूं ते सु कछू कर चाहियो ॥कृष्ण गेला आणि समुद्रकिनारी उभा राहिला आणि त्याने समुद्राला उद्देशून काहीतरी केले
ਛੋਰੁ ਕਹਿਯੋ ਭੂਅ ਛੋਰਿ ਦਈ ਤਨ ਕੈ ਧਨੁ ਕੋ ਜਿਹ ਲਉ ਸਰ ਬਾਹਿਯੋ ॥
छोरु कहियो भूअ छोरि दई तन कै धनु को जिह लउ सर बाहियो ॥धनुष्यात बाण बसवताना समुद्राला पृथ्वी सोडायला सांगितली गेली.
ਕੰਚਨ ਕੇ ਗ੍ਰਿਹ ਕੈ ਦੀਏ ਤ੍ਯਾਰ ਭਲੇ ਕਿਨਹੂੰ ਤਿਨ ਕਉਨ ਅਚਾਹਿਯੋ ॥
कंचन के ग्रिह कै दीए त्यार भले किनहूं तिन कउन अचाहियो ॥त्याने पृथ्वी सोडली आणि कोणाचीही इच्छा न ठेवता त्याने सोन्याचे वाडे तयार केले
ਐਸੇ ਕਹੈ ਸਭ ਹੀ ਅਪਨੇ ਮਨਿ ਤੈ ਪ੍ਰਭ ਜੂ ਸਭ ਕੋ ਦੁਖ ਦਾਹਿਯੋ ॥੧੯੫੬॥
ऐसे कहै सभ ही अपने मनि तै प्रभ जू सभ को दुख दाहियो ॥१९५६॥हे पाहून सर्वांच्या मनात म्हणाले की कृष्णाने सर्वांचे दुःख दूर केले आहे.1956.
ਜੋ ਸਨਕਾਦਿਕ ਕੈ ਰਹੇ ਸੇਵ ਘਨੀ ਤਿਨ ਕੇ ਹਰਿ ਹਾਥਿ ਨ ਆਏ ॥
जो सनकादिक कै रहे सेव घनी तिन के हरि हाथि न आए ॥ज्यांनी सनक, सनंदन इत्यादींची सेवा केली, त्यांना परमेश्वराचा साक्षात्कार होऊ शकला नाही