श्री दसाम ग्रंथ

पान - 233


ਪ੍ਰਭ ਭ੍ਰਾਤ ਸੰਗਿ ॥
प्रभ भ्रात संगि ॥

रामचंद्र त्याच्या भावासह

ਸੀਅ ਸੰਗ ਸੁਰੰਗ ॥
सीअ संग सुरंग ॥

आणि परम सुंदर सीतेला सोबत घेऊन,

ਤਜਿ ਚਿੰਤ ਅੰਗ ॥
तजि चिंत अंग ॥

देहाची चिंता सोडून

ਧਸ ਬਨ ਨਿਸੰਗ ॥੩੨੭॥
धस बन निसंग ॥३२७॥

राम, आपली विजयी पत्नी सीता आणि त्याचा भाऊ यांच्यासह सर्व चिंता सोडून घनदाट जंगलात निर्भयपणे फिरले.327.

ਧਰਿ ਬਾਨ ਪਾਨ ॥
धरि बान पान ॥

(ज्याच्या) हातात बाण होता,

ਕਟਿ ਕਸਿ ਕ੍ਰਿਪਾਨ ॥
कटि कसि क्रिपान ॥

एक तलवार लॉकला बांधलेली होती,

ਭੁਜ ਬਰ ਅਜਾਨ ॥
भुज बर अजान ॥

(ज्याचे) गुडघ्यापर्यंत सुंदर हात होते (जनु),

ਚਲ ਤੀਰਥ ਨਾਨ ॥੩੨੮॥
चल तीरथ नान ॥३२८॥

कंबरेला तलवार बांधून आणि हातात बाण धरून, लांब शस्त्रधारी वीर तीर्थस्थानांवर स्नानासाठी निघाले.328.

ਗੋਦਾਵਰਿ ਤੀਰ ॥
गोदावरि तीर ॥

गोदावरीच्या काठावर

ਗਏ ਸਹਿਤ ਬੀਰ ॥
गए सहित बीर ॥

(श्रीराम) भावांसोबत गेले

ਤਜ ਰਾਮ ਚੀਰ ॥
तज राम चीर ॥

आणि रामचंद्रांनी आपले चिलखत काढले

ਕੀਅ ਸੁਚ ਸਰੀਰ ॥੩੨੯॥
कीअ सुच सरीर ॥३२९॥

तो आपल्या वीर भावासह गोदावरीच्या तीरावर पोहोचला आणि तेथे रामाने आपले कपडे काढून स्नान केले, त्यामुळे त्याचे शरीर शुद्ध झाले.329.��

ਲਖਿ ਰਾਮ ਰੂਪ ॥
लखि राम रूप ॥

रामचंद्राचे चमत्कार

ਅਤਿਭੁਤ ਅਨੂਪ ॥
अतिभुत अनूप ॥

आणि अद्वितीय रूप पाहून,

ਜਹ ਹੁਤੀ ਸੂਪ ॥
जह हुती सूप ॥

जिथे शूर्पणखा राहत होती,

ਤਹ ਗਏ ਭੂਪ ॥੩੩੦॥
तह गए भूप ॥३३०॥

रामाचे शरीर अद्भूत होते, जेव्हा तो स्नान करून बाहेर आला तेव्हा त्याचे सौंदर्य पाहून तेथील अधिकारी शाही स्त्री सुरापनखाकडे गेला.330.

ਕਹੀ ਤਾਹਿ ਧਾਤਿ ॥
कही ताहि धाति ॥

(रक्षक) गेले आणि त्याला म्हणाले-

ਸੁਨਿ ਸੂਪ ਬਾਤਿ ॥
सुनि सूप बाति ॥

हे शूरपानखा! ऐका (आमचे)

ਦੁਐ ਅਤਿਥ ਨਾਤ ॥
दुऐ अतिथ नात ॥

आमच्या देवळात दोन साधू आले आणि स्नान केले.

ਲਹਿ ਅਨੂਪ ਗਾਤ ॥੩੩੧॥
लहि अनूप गात ॥३३१॥

ते तिला म्हणाले, “कृपया आमचे ऐका राजे बाई! दोन अनोळखी शरीरे आमच्या राज्यावर आली आहेत.���331.

ਸੁੰਦਰੀ ਛੰਦ ॥
सुंदरी छंद ॥

सुंदरी श्लोक

ਸੂਪਨਖਾ ਇਹ ਭਾਤਿ ਸੁਨੀ ਜਬ ॥
सूपनखा इह भाति सुनी जब ॥

अशी गोष्ट जेव्हा सुर्पणखाने ऐकली.

ਧਾਇ ਚਲੀ ਅਬਿਲੰਬ ਤ੍ਰਿਯਾ ਤਬ ॥
धाइ चली अबिलंब त्रिया तब ॥

सुरपणखाने हे शब्द ऐकले तेव्हा ती लगेच चालू लागली आणि तिथे पोहोचली.

ਕਾਮ ਸਰੂਪ ਕਲੇਵਰ ਜਾਨੈ ॥
काम सरूप कलेवर जानै ॥

त्यांनी कामाचे रूप घेऊन रामचंद्रांच्या देहाची ओळख करून दिली.