श्री दसाम ग्रंथ

पान - 1004


ਪਕਰਿ ਰਾਵ ਕੋ ਤਰੇ ਦਬਾਯੋ ॥੧੮॥
पकरि राव को तरे दबायो ॥१८॥

जेव्हा राजाने त्याला मिठी मारण्यास सुरुवात केली तेव्हा त्याने त्याला पकडले आणि त्याला खाली पाडले.(I8)

ਨ੍ਰਿਪ ਕੋ ਪਕਰਿ ਭੁਜਨ ਤੇ ਲਿਯੋ ॥
न्रिप को पकरि भुजन ते लियो ॥

राजाला हाताशी धरले

ਗੁਦਾ ਭੋਗ ਤਾ ਕੋ ਦ੍ਰਿੜ ਕਿਯੋ ॥
गुदा भोग ता को द्रिड़ कियो ॥

त्याला आपल्या हातांनी धरून, त्याने लैंगिक संबंध रद्द करून त्याची नासधूस केली.

ਤੋਰਿ ਤਾਰਿ ਤਨ ਰੁਧਿਰ ਚਲਾਯੋ ॥
तोरि तारि तन रुधिर चलायो ॥

राजाच्या शरीरातून (म्हणजे गुदद्वारातून) रक्त वाहत होते.

ਅਧਿਕ ਰਾਵ ਮਨ ਮਾਝ ਲਜਾਯੋ ॥੧੯॥
अधिक राव मन माझ लजायो ॥१९॥

त्याने त्याला फाडून रक्तस्त्राव केला आणि राजाला स्वतःची लाज वाटली.(19)

ਦੋਹਰਾ ॥
दोहरा ॥

दोहिरा

ਗੁਦਾ ਭੋਗ ਭੇ ਤੇ ਨ੍ਰਿਪਤਿ ਮਨ ਮਹਿ ਰਹਿਯੋ ਲਜਾਇ ॥
गुदा भोग भे ते न्रिपति मन महि रहियो लजाइ ॥

रद्द लिंग सह; राजाला स्वतःचा अपमान वाटत होता.

ਤਾ ਦਿਨ ਤੇ ਕਾਹੂੰ ਤ੍ਰਿਯਹਿ ਲਯੋ ਨ ਨਿਕਟਿ ਬੁਲਾਇ ॥੨੦॥
ता दिन ते काहूं त्रियहि लयो न निकटि बुलाइ ॥२०॥

आणि तेव्हापासून इतरांच्या स्त्रियांच्या सद्गुणांचा नाश करणे सोडून दिले.(20)(1)

ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਚਰਿਤ੍ਰ ਪਖ੍ਯਾਨੇ ਤ੍ਰਿਯਾ ਚਰਿਤ੍ਰੇ ਮੰਤ੍ਰੀ ਭੂਪ ਸੰਬਾਦੇ ਇਕ ਸੌ ਚੌਤੀਸਵੋ ਚਰਿਤ੍ਰ ਸਮਾਪਤਮ ਸਤੁ ਸੁਭਮ ਸਤੁ ॥੧੩੪॥੨੬੭੨॥ਅਫਜੂੰ॥
इति स्री चरित्र पख्याने त्रिया चरित्रे मंत्री भूप संबादे इक सौ चौतीसवो चरित्र समापतम सतु सुभम सतु ॥१३४॥२६७२॥अफजूं॥

राजा आणि मंत्री यांच्या शुभ चरित्रांच्या संभाषणाची 134 वी बोधकथा, आशीर्वादाने पूर्ण झाली. (१३४)(२६७०)

ਦੋਹਰਾ ॥
दोहरा ॥

दोहिरा

ਦੁਹਿਤਾ ਸਾਹੁ ਫਿਰੰਗ ਕੀ ਜਾ ਕੋ ਰੂਪ ਅਪਾਰ ॥
दुहिता साहु फिरंग की जा को रूप अपार ॥

शाह फरांगला एक मुलगी होती, जी अतिशय सुंदर होती.

ਤੀਨਿ ਭਵਨ ਭੀਤਰ ਕਹੂੰ ਤਾ ਸਮ ਔਰ ਨ ਨਾਰਿ ॥੧॥
तीनि भवन भीतर कहूं ता सम और न नारि ॥१॥

तिन्ही क्षेत्रांमध्ये, तिच्याशी तुलना करता येण्यासारखी नव्हती.(1)

ਚੌਪਈ ॥
चौपई ॥

चौपायी

ਅਬਦੁਲ ਨਾਮ ਮੁਲਾਨਾ ਭਾਰੋ ॥
अबदुल नाम मुलाना भारो ॥

अब्दुल नावाचा एक मोठा मुलाना होता.

ਸਹਿਰ ਜਹਾਨਾਬਾਦਿ ਉਜਿਯਾਰੋ ॥
सहिर जहानाबादि उजियारो ॥

अब्दुल नावाचा एक मौलाना (मुस्लिम) धर्मगुरू जेहानबाद शहरात राहत होता.

ਹਾਜਰਾਤਿ ਜਬ ਬੈਠਿ ਮੰਗਾਵੈ ॥
हाजराति जब बैठि मंगावै ॥

जेव्हा तो बसून 'हजरती' (जिन भूतांना) बोलावत असे.

ਦੇਵ ਭੂਤ ਜਿਨਾਨ ਬੁਲਾਵੈ ॥੨॥
देव भूत जिनान बुलावै ॥२॥

ध्यानात असताना तो भूत, भुते आणि भूतांना हाक मारायचा.

ਦੋਹਰਾ ॥
दोहरा ॥

दोहिरा

ਦੇਵ ਭੂਤ ਜਿਨਾਤ ਕਹ ਲੇਵੈ ਨਿਕਟ ਬੁਲਾਇ ॥
देव भूत जिनात कह लेवै निकट बुलाइ ॥

तो भूत, भूत आणि भूत यांना त्याच्या जवळ यायला सांगायचा.

ਜੌਨ ਬਾਤ ਚਿਤ ਮੈ ਰੁਚੈ ਤਿਨ ਤੇ ਲੇਤ ਮੰਗਾਇ ॥੩॥
जौन बात चित मै रुचै तिन ते लेत मंगाइ ॥३॥

आणि त्याने जे काही योजले होते, ते ते अंमलात आणायचे.(3)

ਚੌਪਈ ॥
चौपई ॥

चौपायी

ਤਾ ਪੈ ਪਰੀ ਬਹੁਤ ਚਲਿ ਆਵੈ ॥
ता पै परी बहुत चलि आवै ॥

अनेक परी त्याला भेटायला जायच्या.

ਕੋਊ ਨਾਚਿ ਉਠ ਕੋਊ ਗਾਵੈ ॥
कोऊ नाचि उठ कोऊ गावै ॥

एक नंबर ऑफ एअरी त्याच्याकडे यायचा; काहींनी त्याच्यासाठी गायले आणि काहींनी नृत्य केले.

ਭਾਤਿ ਭਾਤਿ ਕੇ ਭਾਵ ਦਿਖਾਵਹਿ ॥
भाति भाति के भाव दिखावहि ॥

भंत वेगवेगळे हावभाव दाखवायचे.

ਦੇਖਨਹਾਰ ਸਭੇ ਬਲਿ ਜਾਵਹਿ ॥੪॥
देखनहार सभे बलि जावहि ॥४॥

त्यांनी कॉक्वेट्री प्रदर्शित केली, ज्याचे प्रेक्षकांनी कौतुक केले.(4)

ਲਾਲ ਪਰੀ ਇਕ ਬਚਨ ਉਚਾਰੋ ॥
लाल परी इक बचन उचारो ॥

लाल परी म्हणाली

ਸਾਹ ਪਰੀ ਸੁਨੁ ਬੈਨ ਹਮਾਰੋ ॥
साह परी सुनु बैन हमारो ॥

एकदा लाल-परीने स्पष्टीकरण दिले आणि काळ्या-परीने प्रतिसाद दिला.

ਸੁੰਦਰਿ ਕਲਾ ਕੁਅਰਿ ਇਕ ਭਾਰੀ ॥
सुंदरि कला कुअरि इक भारी ॥

काला कुरी नावाची एक अतिशय सुंदर स्त्री आहे,

ਜਨੁਕ ਰੂਪ ਕੀ ਰਾਸਿ ਸਵਾਰੀ ॥੫॥
जनुक रूप की रासि सवारी ॥५॥

'काला कुंवर ही सुंदर मुलगी आहे, जणू ती वैभवाची खाण आहे.(5)

ਦੋਹਰਾ ॥
दोहरा ॥

दोहिरा

ਤਾਹੀ ਤੇ ਬਿਧਿ ਰੂਪ ਲੈ ਕੀਨੇ ਰੂਪ ਅਨੇਕ ॥
ताही ते बिधि रूप लै कीने रूप अनेक ॥

'तिच्याकडून मोहिनी उधार घेऊन ब्रह्मदेवाने अनेक प्रेमिका निर्माण केल्या आहेत.

ਰੀਝਿ ਰਹੀ ਮੈ ਨਿਰਖਿ ਛਬਿ ਮਨ ਕ੍ਰਮ ਸਹਿਤ ਬਿਬੇਕ ॥੬॥
रीझि रही मै निरखि छबि मन क्रम सहित बिबेक ॥६॥

'तिच्याकडे पाहून, शरीर आणि आत्मा या दोहोंनी मी तृप्त होतो.'(६)

ਚੌਪਈ ॥
चौपई ॥

चौपायी

ਤਾ ਕੀ ਪ੍ਰਭਾ ਜਾਤ ਨਹਿ ਕਹੀ ॥
ता की प्रभा जात नहि कही ॥

तिच्या सौंदर्याचं वर्णन करता येत नाही.

ਜਾਨੁਕ ਫੂਲਿ ਮਾਲਿਤੀ ਰਹੀ ॥
जानुक फूलि मालिती रही ॥

'ती पूजेच्या वर आहे आणि फुलांच्या मुलींची आवडती दिसते.

ਕਵਨ ਸੁ ਕਬਿ ਤਿਹ ਪ੍ਰਭਾ ਉਚਾਰੈ ॥
कवन सु कबि तिह प्रभा उचारै ॥

त्याच्या तेजाची स्तुती कोणता कवी करू शकेल.

ਕੋਟਿ ਸੂਰ ਜਨੁ ਚੜੇ ਸਵਾਰੇ ॥੭॥
कोटि सूर जनु चड़े सवारे ॥७॥

'ती हजारो सूर्यांचे प्रतीक आहे म्हणून तिचे गुण कोण जोडू शकतात?'(7)

ਮੁਲਾ ਬਾਤ ਸ੍ਰਵਨ ਯਹ ਸੁਨੀ ॥
मुला बात स्रवन यह सुनी ॥

मुल्लाने सर्व काही कानाने ऐकले

ਬਿਰਹ ਬਿਕਲ ਹ੍ਵੈ ਮੂੰਡੀ ਧੁਨੀ ॥
बिरह बिकल ह्वै मूंडी धुनी ॥

मौलानाने असे शब्दबद्ध ऐकले तेव्हा तो उन्माद झाला.

ਏਕ ਦੇਵ ਭੇਜਾ ਤਹ ਜਾਈ ॥
एक देव भेजा तह जाई ॥

(त्याने) तेथे एक देव पाठवला

ਤਾ ਕੀ ਖਾਟ ਉਠਾਇ ਮੰਗਾਈ ॥੮॥
ता की खाट उठाइ मंगाई ॥८॥

त्याने तिच्याकडे एक राक्षस पाठवला आणि तिची बिछाना नेली (8)

ਵਾ ਸੁੰਦਰਿ ਕੋ ਕਛੁ ਨ ਬਸਾਯੋ ॥
वा सुंदरि को कछु न बसायो ॥

ते सौंदर्य जगले नाही

ਮੁਲਾ ਕੇ ਸੰਗ ਭੋਗ ਕਮਾਯੋ ॥
मुला के संग भोग कमायो ॥

ती निराधार होती आणि तिला मौलानाशी प्रेम करावे लागले.

ਬੀਤੀ ਰੈਨਿ ਭੋਰ ਜਬ ਭਯੋ ॥
बीती रैनि भोर जब भयो ॥

जेव्हा रात्र झाली आणि सकाळ झाली

ਤਿਹ ਪਹੁਚਾਇ ਤਹੀ ਤਿਨ ਦਯੋ ॥੯॥
तिह पहुचाइ तही तिन दयो ॥९॥

जेव्हा रात्र निघून गेली तेव्हा तिला परत आणण्यात आले.(9)

ਐਸੀ ਬਿਧਿ ਤਿਹ ਰੋਜ ਬੁਲਾਵੈ ॥
ऐसी बिधि तिह रोज बुलावै ॥

अशा प्रकारे (मुल्ला) त्याला रोज फोन करत.

ਹੋਤ ਉਦੋਤ ਫਿਰੰਗ ਪਠਾਵੈ ॥
होत उदोत फिरंग पठावै ॥

तशाच प्रकारे, तो तिला रोज रात्री मिळवायचा आणि नंतर तिला फरंग शाहकडे परत करायचा.

ਮਨ ਮਾਨਤ ਕੇ ਕੇਲਨ ਕਰੈ ॥
मन मानत के केलन करै ॥

तो मनापासून खेळायचा