तो दारात बसला
महान ऋषी दत्त इतर अनेक ऋषीमुनींसह त्या व्यापाऱ्याच्या दारात बसले.442.
(तो) शहाचा जीव संपत्तीत गुंतला होता.
व्यापाऱ्याचे मन धन कमावण्यात इतके गढून गेले होते की ऋषीमुनींकडे त्याने थोडेसे लक्षही दिले नाही.
भविष्याच्या आशेने त्याचे डोळे भरून आले.
मिटलेल्या डोळ्यांनी तो एका अलिप्त संन्यासीसारखा पैशाच्या अपेक्षेत मग्न होता.443.
श्रीमंत आणि गरीब असे लोक होते,
(सर्वांनी) शंका दूर करून ऋषीच्या पाया पडली.
(परंतु) त्याचा मोठा व्यवसाय होता,
तेथे असलेले सर्व राजे आणि गरीब लोक आपल्या सर्व शंका सोडून ऋषींच्या चरणी पडले, परंतु तो व्यापारी आपल्या कामात इतका मग्न होता की त्याने ऋषीमुनींकडे डोळेही उचलून पाहिले नाही.444.
त्याचा प्रभाव पाहून दत्त
जिद्दीने स्पष्ट सांगितले,
असे प्रेम जर परमेश्वराला लावले तर
दत्त आपले स्थान आणि प्रभाव बघून आपली चिकाटी सोडून मोकळेपणाने म्हणाले, “असे प्रेम परमेश्वरावर लावले तर त्या परम परमेश्वराचा साक्षात्कार होऊ शकतो.” 445.
एका व्यापाऱ्याला विसावा गुरु म्हणून दत्तक घेण्याच्या वर्णनाचा शेवट.
आता एकविसावे गुरु म्हणून पोपट-शिक्षकाला दत्तक घेण्याचे वर्णन सुरू होते.
चौपाई
वीस गुरु धारण करून (दत्त) पुढे निघाले
वीस गुरूंचा अवलंब करून आणि योगाच्या सर्व कला शिकून ऋषी पुढे गेले.
तो अत्यंत प्रभावशाली आणि प्रेमळ होता.
त्यांचा महिमा, प्रभाव आणि तेज असीम होते आणि असे दिसते की त्यांनी सर्व साधने पूर्ण केली आहेत आणि परमेश्वराच्या नामाचे स्मरण करीत फिरत आहेत.446.
त्याला एक (माणूस) पोपट बसलेला दिसला
तिथे त्याला पोपट बसलेला एक व्यक्ती दिसला आणि त्याच्यासारखा जगात दुसरा कोणीच नव्हता
मालक त्याला भाषा शिकवत होता.
ती व्यक्ती पोपटाला बोलण्याची कला शिकवत होती तो इतका एकाग्र झाला होता की त्याला दुसरे काहीच कळत नव्हते.447.
ऋषींच्या अफाट सैन्यासह,
ज्यात मोनी व ब्रतधारी होते,
(दत्ता) त्याच्या जवळ गेला,
दत्त, ऋषीमुनींना आणि मौन पाळणाऱ्या संन्याशांचा मोठा मेळा घेऊन त्यांच्या समोरून गेला, पण त्या व्यक्तीने त्यांच्यापैकी कोणालाही पाहिले नाही.448.
तो माणूस पोपटाला शिकवत राहिला.
ती व्यक्ती पोपटाला सूचना देत राहिली आणि या व्यक्तींशी काहीही बोलली नाही
तिची उदासीनता पाहून मुनीराज प्रेमाने रोमांचित झाले
त्या व्यक्तींच्या ग्रहणाने ऋषींच्या मनात प्रेम निर्माण झाले.449.
(जर एखाद्याचे) देवावर असे प्रेम असेल,
असे प्रेम भगवंतावर लावले तरच त्या परमात्म्याचा साक्षात्कार होऊ शकतो
त्यांनी (दत्त) एकविसावे गुरु ग्रहण केले,
मनाने, वाणीने आणि कृतीने त्याच्यापुढे शरणागती पत्करून ऋषींनी त्यांना आपला एकविसावा गुरु म्हणून स्वीकारले.450.
पोपट-शिक्षकाला एकविसावे गुरु म्हणून दत्तक घेण्याच्या वर्णनाचा शेवट.
आता बाविसावा गुरु म्हणून प्लोमनला दत्तक घेण्याचे वर्णन सुरू होते
चौपाई
जेव्हा एकविसावे गुरु (दत्त) पुढे गेले,
एकविसाव्या गुरूला दत्तक घेतल्यानंतर दत्त पुढे सरकले, तेव्हा त्यांना एक नांगर दिसला.
त्याची पत्नी खूप आनंदी होती
त्याची पत्नी एक महान आराम देणारी पवित्र स्त्री होती.451.
हातात भत्ता घेऊन ती (अशा) चालत होती,
तिच्या पतीने तिला बोलावले होते आणि ती जेवण घेऊन आली होती
त्याला (माणूस) नांगरणीबद्दल काहीच माहीत नव्हते.
नांगरणी करताना त्या नांगराला दुसरे काही दिसले नाही आणि पत्नीचे लक्ष तिच्या पतीमध्ये गढून गेले.452.