श्री दसाम ग्रंथ

पान - 568

ਰਾਜਾ ਸੂਦ੍ਰ ਬਾਚ ॥

राजा सूद्र बाच ॥

शूद्र राजाचे भाषण:

ਨਹੀ ਹਨਤ ਤੋਹ ਦਿਜ ਕਹੀ ਆਜ ॥

नही हनत तोह दिज कही आज ॥

हे ब्राह्मण! नाहीतर आज तुला मारून टाकीन.

ਨਹੀ ਬੋਰ ਬਾਰ ਮੋ ਪੂਜ ਸਾਜ ॥

नही बोर बार मो पूज साज ॥

नाहीतर मी तुला पूजेच्या साहित्यासह समुद्रात बुडवून टाकीन.

ਕੈ ਤਜਹੁ ਸੇਵ ਦੇਵੀ ਪ੍ਰਚੰਡ ॥

कै तजहु सेव देवी प्रचंड ॥

एकतर प्रचंड देवीची सेवा करणे थांबवा.

ਨਹੀ ਕਰਤ ਆਜ ਤੋ ਕੋ ਦੁਖੰਡ ॥੧੭੨॥

नही करत आज तो को दुखंड ॥१७२॥

“हे ब्राह्मण! हे पूजेचे साहित्य पाण्यात फेकून दे, नाहीतर आज मी तुला ठार करीन, देवीची पूजा सोडून दे, नाहीतर तुझे दोन तुकडे करीन.”१७२.

ਬਿਪ੍ਰ ਬਾਚ ਰਾਜਾ ਸੌ॥

बिप्र बाच राजा सौ॥

राजाला उद्देशून ब्राह्मणाचे भाषण :

ਕੀਜੈ ਦੁਖੰਡ ਨਹਿ ਤਜੋ ਸੇਵ ॥

कीजै दुखंड नहि तजो सेव ॥

(तुम्ही संकोच न करता) माझे दोन तुकडे करा, (पण मी देवीची सेवा सोडणार नाही).

ਸੁਨਿ ਲੇਹੁ ਸਾਚ ਤੁਹਿ ਕਹੋ ਦੇਵ ॥

सुनि लेहु साच तुहि कहो देव ॥

हे राजन! ऐका, (मी) खरे सांगतो.

ਕਿਉ ਨ ਹੋਹਿ ਟੂਕ ਤਨ ਕੇ ਹਜਾਰ ॥

किउ न होहि टूक तन के हजार ॥

माझ्या शरीराचे हजार तुकडे का होऊ नयेत?

ਨਹੀ ਤਜੋ ਪਾਇ ਦੇਵੀ ਉਦਾਰ ॥੧੭੩॥

नही तजो पाइ देवी उदार ॥१७३॥

“हे राजा! मी तुम्हांला खरे सांगतो, तुम्ही माझे दोन तुकडे कराल, पण मी विनासंकोच देवाची उपासना सोडू शकत नाही, मी देवीचे चरण सोडणार नाही.” 173.

ਸੁਨ ਭਯੋ ਬੈਨ ਸੂਦਰ ਸੁ ਕ੍ਰੁਧ ॥

सुन भयो बैन सूदर सु क्रुध ॥

(हे) शब्द ऐकून शूद्र (राजा) क्रोधित झाला

ਜਣ ਜੁਟ੍ਰਯੋ ਆਣਿ ਮਕਰਾਛ ਜੁਧ ॥

जण जुट्रयो आणि मकराछ जुध ॥

जणू मकरच्छ (राक्षस) येऊन युद्धात सामील झाले होते.

ਦੋਊ ਦ੍ਰਿਗ ਸਕ੍ਰੁਧ ਸ੍ਰੋਣਤ ਚੁਚਾਨ ॥

दोऊ द्रिग सक्रुध स्रोणत चुचान ॥

(त्याचे) दोन डोळे रागाने वाहू लागले.

ਜਨ ਕਾਲ ਤਾਹਿ ਦੀਨੀ ਨਿਸਾਨ ॥੧੭੪॥

जन काल ताहि दीनी निसान ॥१७४॥

हे शब्द ऐकून शूद्र राजा शत्रूवर दैत्य मक्रक्षाप्रमाणे ब्राह्मणावर पडला, यमसदृश राजाच्या दोन्ही डोळ्यांतून रक्त वाहू लागले.174.

ਅਤਿ ਗਰਬ ਮੂੜ ਭ੍ਰਿਤਨ ਬੁਲਾਇ ॥

अति गरब मूड़ भ्रितन बुलाइ ॥

मूर्खाने (राजा) नोकरांना बोलावले

ਉਚਰੇ ਬੈਨ ਇਹ ਹਣੋ ਜਾਇ ॥

उचरे बैन इह हणो जाइ ॥

त्याला (घेऊन) मारून टाका असे शब्द त्याने मोठ्या अभिमानाने उच्चारले.

ਲੈ ਗਏ ਤਾਸੁ ਦ੍ਰੋਹੀ ਦੁਰੰਤ ॥

लै गए तासु द्रोही दुरंत ॥

त्या भयंकर विश्वासघातकी जल्लादांनी (त्याला) तेथे नेले

ਜਹ ਸੰਭ੍ਰ ਸੁਭ ਦੇਵਲ ਸੁਭੰਤ ॥੧੭੫॥

जह संभ्र सुभ देवल सुभंत ॥१७५॥

त्या मूर्ख राजाने आपल्या सेवकांना बोलावून सांगितले, "या ब्राह्मणाचा वध करा." त्या अत्याचारी लोकांनी त्याला देवीच्या मंदिरात नेले.175.

ਤਿਹ ਬਾਧ ਆਂਖ ਮੁਸਕੈਂ ਚੜਾਇ ॥

तिह बाध आंख मुसकैं चड़ाइ ॥

त्याच्या डोळ्यावर पट्टी बांधली गेली होती आणि त्याला तोंड बांधले गेले होते.

ਕਰਿ ਲੀਨ ਕਾਢਿ ਅਸਿ ਕੋ ਨਚਾਇ ॥

करि लीन काढि असि को नचाइ ॥

(मग) हाताने तलवार काढली आणि हाताने फिरवली.

ਜਬ ਲਗੇ ਦੇਨ ਤਿਹ ਤੇਗ ਤਾਨ ॥

जब लगे देन तिह तेग तान ॥

जेव्हा आग लागायला लागते,

ਤਬ ਕੀਓ ਕਾਲ ਕੋ ਬਿਪ੍ਰ ਧਿਆਨ ॥੧੭੬॥

तब कीओ काल को बिप्र धिआन ॥१७६॥

डोळ्यासमोर पट्टी बांधून आणि हात बांधून त्यांनी चमकणारी तलवार बाहेर काढली, जेव्हा ते तलवारीने प्रहार करणार होते, तेव्हा त्या ब्राह्मणाला काल (मृत्यू) ची आठवण झाली.176.