आणि पवित्र हौतात्म्य पत्करून ते नक्कीच खाली पडत होते.
कुठेतरी शूर घोडे नाचत होते
आणि युद्धात कुठेतरी उच्च योद्धे वैभव दाखवत होते. १६७.
कुठेतरी बांके बीर (युद्धाचे) कर्ज उचलत होते.
युद्धक्षेत्रात कुठेतरी छत्रीचे घोडे ('खिंग') नाचत होते.
कुठेतरी रागाच्या भरात हाती (योद्धे) दात खात होते.
कुठे (योद्धे) मिशा फिरवत होते तर कुठे पाय हलत होते. 168.
जेव्हा छत्रधारी (सैनिक) दोन्ही बाजूंनी गर्जना करत होते.
त्यामुळे भयंकर युद्ध सुरू झाले आणि मोठ्या प्रमाणात कत्तल सुरू झाली.
खूप राग आल्याने सैनिक आणि घोडे उड्या मारू लागले.
(त्यातून) शरीरातील खोल जखमा रक्त वाहू लागल्या. 169.
कुठेतरी कुंडलदार (केसांनी) डोक्यावर शोभत होते
(त्यांना) पाहून ते शिवाच्या गळ्यातील हारांची टोके काढत होते.
कुठेतरी थोर योद्धे खाऊन पडले होते.
(असे भासत होते) जणू तो सिद्धयोगाची टाळी वाजवत बसला होता. 170.
ते पाहून तिथे रक्ताची नदी वाहत होती
आठ (पवित्र) नद्यांचा अभिमान नाहीसा होत होता.
त्यात घोडयांचे अनेक कळप मगरीसारखे वाहत होते.
मस्त हत्ती मोठ्या डोंगरासारखे दिसत होते. १७१.
त्यात बाणासारखे झेंडे फडकवले जात होते
जसे पत्ते नसलेल्या काठ्या वाहत होत्या.
त्यात कुठेतरी कापलेल्या छत्र्या वाहत होत्या.
फेस दिसला जणू फाटलेले कपडे पाण्यात (तरंगत) आहेत. १७२.
कुठेतरी तोडलेले हात असे धुतले जात होते,
जणू शिव ('पंच बक्रतान') साप आहेत.
कुठेतरी घोड्यावर मारलेले योद्धे फिरत होते,
मश्क्यावर स्वार असलेल्या (व्यक्ती) ('सनहीन') ओलांडून जात होत्या. १७३.
कुठेतरी (तुटलेले) तुकडे आणि आवरण (अशा प्रकारे) टाकले जात होते,
जणू बगल आणि मासे एकत्र धुतले जात आहेत.
तिथे उघड्या पगड्या अशाच वाहात होत्या,
जणू तीस बियामन (दोन यार्ड लांबीचे) लांब साप आहेत. १७४.
त्यात डंक माशांच्या शाळेप्रमाणे सजले होते.
पांढरे घोडे पाहून भक्कम सापही घाबरायचे.
कुठेतरी ढाल ('त्वचे') कापले गेले आणि (कुठे) शस्त्रे आणि चिलखत पडले.
कुठेतरी चिलखतांसह सैनिक आणि घोडे वाहून जात होते. १७५.
जिद्दी राक्षस हालचाल करण्यास तयार होते
आणि महाकाल जीच्या चारही बाजूंनी ढगांचा गडगडाट झाला.
कुठेतरी संतापाने, शस्त्रे उगारली जात होती
आणि कुठेतरी संख आणि मोठे ढोल वाजत होते. १७६.
महावत्स ('फीली') खूप आनंदी होते आणि त्यांची गाणी गात होते
आणि घोड्यांवर काही घंटा वाजवल्या जात होत्या.
उंटावर बांधलेल्या घंटा जोरात वाजवल्या जात होत्या,
तांबडा (मांस) अन्न पाहिल्यावर जणू बाजेच तुटून पडतात. १७७.
कुठेतरी, शूर योद्ध्यांनी लाल फिती घातली होती.
कुठेतरी पांढऱ्या आणि काळ्या खुणा (ध्वज) बनवल्या गेल्या.
कुठेतरी हिरवे-पिवळे कापड असे सजले होते,
जणू जिद्दी योद्धे जटा बांधून युद्धक्षेत्रात आले आहेत. १७८.
काहींना ढालीने झाकले जात होते तर काहींना जखमा काढल्या जात होत्या.