परमेश्वराच्या प्रेमात रंगून गेलेला तो राजाचा भक्त होता.280.
मुसळधार पाऊस पडतोय,
(पण तरीही तो) घराच्या दाराचा ओटा घेत नाही.
सर्व दिशांचे प्राणी आणि पक्षी
मुसळधार पावसामुळे सर्व प्राणी-पक्षी आश्रय घेण्यासाठी वेगवेगळ्या दिशांनी आपापल्या घराकडे जात होते.281.
तो एका आशेवर उभा आहे.
एक पाय (वर) विरकट (उभे आहे).
(त्याने) हातात तलवार घेतली आहे
तो एका पायावर अलिप्तपणे उभा होता आणि एका हातात तलवार घेऊन तो अत्यंत तेजस्वी दिसत होता.282.
इतर कोणाच्याही मनात अर्थ नाही,
चितमध्ये फक्त एक देव (स्वामी) चाळ आहे.
असे एका पायावर उभे राहून,
त्याच्या गुरूशिवाय त्याच्या मनात दुसरी कल्पना नव्हती आणि तो रणांगणात उभा असलेल्या स्तंभासारखा एका पायावर उभा होता.283.
ज्या जमिनीवर (त्याने) पाय ठेवला आहे,
त्याने जिथे पाय ठेवला तिथेच तो घट्ट बसवला
जागा हलत नव्हती.
त्याच्या जागेवर तो भिजत नव्हता आणि त्याला पाहून दत्त ऋषी गप्प बसले.284.
शिरोमणी मुनींनी त्याला पाहिले
ऋषींनी त्याला पाहिले आणि तो त्याला निष्कलंक चंद्राचा भाग वाटला
(तो सेवक) जाणून गुरू त्याच्या पाया पडला
ऋषींनी लाजाळूपणा सोडून त्यांचा गुरु म्हणून स्वीकार केला, त्यांच्या पाया पडला.285.
त्यांना गुरुदेव म्हणून जाणणे हे निर्दोष आहे
आणि अभय दत्तचे
मन त्याच्या रसात भिजले होते
निष्कलंक दत्ताने त्यांचा गुरु म्हणून स्वीकार करून त्यांचे मन त्यांच्या प्रेमात लीन केले आणि अशा प्रकारे त्यांना तेरावे गुरु म्हणून स्वीकारले.286.
तेराव्या गुरूच्या वर्णनाचा शेवट.
आता चौदाव्या गुरूंचे वर्णन सुरू होते
रसाळ श्लोक
दत्त राजा पुढे गेला
(ज्याला) पाहून पापे दूर होतात.
ज्याने (त्याला) शक्य तितके पाहिले,
दत्त पुढे सरकले, ज्याची पापे पळून गेली, ज्याने त्याला पाहिले त्याने त्याला आपले गुरु मानले.२८७.
(त्याच्या) चेहऱ्यावर मोठा प्रकाश पडला होता
(ज्याला) पाहून पापे पळून जात होती.
(त्याचा चेहरा) मोठ्या तेजाने शोभला होता
त्या तेजस्वी आणि तेजस्वी ऋषींना पाहून पापे पळून गेली आणि कृतज्ञ शिवासारखा कोणी असेल तर तो फक्त दत्तच होता.288.
ज्याने थोडेसे पाहिले,
ज्याने त्याला पाहिले त्याने त्याच्यामध्ये प्रेमाचा देव पाहिला
तो योग्यरित्या दैवी म्हणून ओळखला जातो
त्याने त्याला ब्राह्मणासारखे मानले आणि त्याचे द्वैत नष्ट केले.289.
सर्व स्त्रिया (त्याचा) हेवा करतात.
सर्व स्त्रिया त्या महान आणि विख्यात दत्तने मोहित झाल्या होत्या आणि
ते पराभव हाताळत नाहीत
त्यांना वस्त्र आणि अलंकारांची चिंता नव्हती.290.
(दत्त पाहण्यासाठी) ती अशी पळून गेली आहे
प्रवाहात बोट पुढे सरकल्यासारखे ते धावत होते
तरुण, वृद्ध आणि मुली (त्यापैकी)
तरुण, वृद्ध आणि अल्पवयीन कोणीही मागे राहिले नाही.291.