श्री दसाम ग्रंथ

पान - 870


ਜਿਯੋ ਕਿਯੋ ਯਾਹਿ ਬਿਵਾਹਿ ਕੈ ਗ੍ਰਿਹਿ ਅਪੁਨੇ ਲੈ ਜਾਹਿ ॥੭॥
जियो कियो याहि बिवाहि कै ग्रिहि अपुने लै जाहि ॥७॥

जसे त्यांनी तिच्याशी लग्न करून तिला घेऊन जाण्याचा विचार केला होता.(७)

ਚੌਪਈ ॥
चौपई ॥

चौपायी

ਭੂਪਤਿ ਸਕਲ ਅਧਿਕ ਰਿਸਿ ਕਰੈ ॥
भूपति सकल अधिक रिसि करै ॥

सर्व राजे खूप संतापले

ਹਾਥ ਹਥਯਾਰਨ ਊਪਰ ਧਰੈ ॥
हाथ हथयारन ऊपर धरै ॥

तिच्या निर्णयावर सर्व राजपुत्र संतापले आणि त्यांनी हातावर हात ठेवला.

ਕੁਪਿ ਕੁਪਿ ਬਚਨ ਬਕਤ੍ਰ ਤੇ ਕਹੈ ॥
कुपि कुपि बचन बकत्र ते कहै ॥

रागावून तो तोंडातून शब्द बोलू लागला

ਬਿਨੁ ਰਨ ਕਿਯੇ ਆਜੁ ਨਹਿ ਰਹੈ ॥੮॥
बिनु रन किये आजु नहि रहै ॥८॥

आणि घोषित केले की, लढल्याशिवाय, ते तिला जाऊ देणार नाहीत (8)

ਰਾਇ ਪ੍ਰੋਹਿਤਨ ਲਿਯਾ ਬੁਲਾਈ ॥
राइ प्रोहितन लिया बुलाई ॥

राजाने ब्राह्मणांना बोलावले

ਸੁਭਟ ਸਿੰਘ ਪ੍ਰਤਿ ਦਏ ਪਠਾਈ ॥
सुभट सिंघ प्रति दए पठाई ॥

राजाने पुजाऱ्याला बोलावून सुभटसिंगला बोलावले.

ਮੋ ਪਰ ਕਹੀ ਅਨੁਗ੍ਰਹੁ ਕਰਿਯੈ ॥
मो पर कही अनुग्रहु करियै ॥

(त्याला म्हणाले-) मला कृपया

ਬੇਦ ਬਿਧਾਨ ਸਹਿਤ ਇਹ ਬਰਿਯੈ ॥੯॥
बेद बिधान सहित इह बरियै ॥९॥

त्यांनी विनंती केली, 'माझ्यावर कृपा करा आणि माझ्या मुलीशी वैदिक संस्कारानुसार लग्न करा.'(9)

ਦੋਹਰਾ ॥
दोहरा ॥

दोहिरा

ਸੁਭਟ ਸਿੰਘ ਐਸੇ ਕਹੀ ਤ੍ਰਿਯ ਮੁਰ ਆਗੇ ਏਕ ॥
सुभट सिंघ ऐसे कही त्रिय मुर आगे एक ॥

सुभत सिंग म्हणाले, 'माझ्याकडे आधीपासूनच एक स्त्री आहे जिला मी माझी पत्नी मानतो.

ਬ੍ਯਾਹ ਦੂਸਰੌ ਨ ਕਰੋ ਜੌ ਜਨ ਕਹੈ ਅਨੇਕ ॥੧੦॥
ब्याह दूसरौ न करो जौ जन कहै अनेक ॥१०॥

'म्हणून आग्रह धरूनही मी दुसरे लग्न करणार नाही.'(१०)

ਚੌਪਈ ॥
चौपई ॥

चौपायी

ਪ੍ਰੋਹਿਤ ਭੂਪਤਿ ਸੌ ਇਹ ਉਚਰੈ ॥
प्रोहित भूपति सौ इह उचरै ॥

असे ब्राह्मण राजाला म्हणाले

ਸੁਭਟ ਸਿੰਘ ਯਾ ਕੋ ਨਹਿ ਬਰੈ ॥
सुभट सिंघ या को नहि बरै ॥

पुजारी राजाला म्हणाले, 'सुभतसिंगला तिच्याशी लग्न करायचे नाही.

ਤਾ ਤੇ ਕਛੂ ਜਤਨ ਪ੍ਰਭ ਕੀਜੈ ॥
ता ते कछू जतन प्रभ कीजै ॥

म्हणून हे परमेश्वरा! प्रयत्न करा

ਇਹ ਕੰਨ੍ਯਾ ਅਵਰੈ ਨ੍ਰਿਪ ਦੀਜੈ ॥੧੧॥
इह कंन्या अवरै न्रिप दीजै ॥११॥

'तुमचे प्रयत्न करा आणि या राजकन्येचे लग्न दुसऱ्या कोणाशी तरी करा.'(11)

ਦੋਹਰਾ ॥
दोहरा ॥

दोहिरा

ਤਬ ਕੰਨ੍ਯਾ ਐਸੇ ਕਹੀ ਬਚਨ ਪਿਤਾ ਕੇ ਸਾਥ ॥
तब कंन्या ऐसे कही बचन पिता के साथ ॥

तेव्हा राजकन्येने तिच्या वडिलांना सांगितले,

ਜੋ ਕੋ ਜੁਧ ਜੀਤੈ ਮੁਝੈ ਵਹੈ ਹਮਾਰੋ ਨਾਥ ॥੧੨॥
जो को जुध जीतै मुझै वहै हमारो नाथ ॥१२॥

'जो कोणी युद्धात जिंकेल, त्याने माझ्याशी लग्न करावे.'(12)

ਚੌਪਈ ॥
चौपई ॥

चौपायी

ਸਭ ਭੂਪਨ ਨ੍ਰਿਪ ਐਸ ਸੁਨਾਯੋ ॥
सभ भूपन न्रिप ऐस सुनायो ॥

असे म्हणत सर्व राजांना राजाने (कन्याचे वडील) सांगितले

ਆਪ ਜੁਧ ਕੋ ਬਿਵਤ ਬਨਾਯੋ ॥
आप जुध को बिवत बनायो ॥

मग राजाने त्या सर्वांना माहिती दिली आणि स्वतः युद्धाची तयारी सुरू केली.

ਜੋ ਕੋਊ ਤੁਮਲ ਜੁਧ ਹ੍ਯਾਂ ਕਰ ਹੈ ॥
जो कोऊ तुमल जुध ह्यां कर है ॥

जो कोणी येथे युद्ध करेल,

ਵਹੈ ਯਾਹਿ ਕੰਨ੍ਯਾ ਕਹੁ ਬਰਿ ਹੈ ॥੧੩॥
वहै याहि कंन्या कहु बरि है ॥१३॥

त्याने घोषणा केली, 'जो कोणी युद्ध जिंकेल तो माझ्या मुलीशी लग्न करेल.'(13)

ਦੋਹਰਾ ॥
दोहरा ॥

दोहिरा

ਸੁਨਤ ਬਚਨ ਬੀਰਾਨ ਕੇ ਚਿਤ ਮੈ ਭਯਾ ਅਨੰਦ ॥
सुनत बचन बीरान के चित मै भया अनंद ॥

ही घोषणा ऐकून राजपुत्र प्रसन्न झाले.

ਮਥਿ ਸਮੁੰਦ੍ਰ ਦਲ ਪਾਇ ਹੈ ਆਜੁ ਕੁਅਰਿ ਮੁਖ ਚੰਦ ॥੧੪॥
मथि समुंद्र दल पाइ है आजु कुअरि मुख चंद ॥१४॥

त्यांना वाटले की जो जिंकला तो मुलीशी लग्न करेल.(१४)

ਚੌਪਈ ॥
चौपई ॥

चौपायी

ਸਭਨ ਜੁਧ ਕੇ ਸਾਜ ਬਨਾਏ ॥
सभन जुध के साज बनाए ॥

युद्धाची सर्व तयारी

ਗੰਗਾ ਤੀਰ ਬੀਰ ਚਲਿ ਆਏ ॥
गंगा तीर बीर चलि आए ॥

ते सर्व युद्धासाठी सज्ज झाले आणि गंगेच्या तीरावर आले, ते सर्व शस्त्रास्त्रांसह भव्य दिसत होते.

ਪਹਿਰਿ ਕਵਚ ਸਭ ਸੂਰ ਸੁਹਾਵੈ ॥
पहिरि कवच सभ सूर सुहावै ॥

सर्व योद्धे चिलखत घालून सजवले जात होते

ਡਾਰਿ ਪਾਖਰੈ ਤੁਰੈ ਨਚਾਵੈ ॥੧੫॥
डारि पाखरै तुरै नचावै ॥१५॥

आणि घोड्याच्या पाठीवर बसून त्यांना नाचायला लावले.(१५)

ਗਰਜੈ ਕਰੀ ਅਸ੍ਵ ਹਿਹਨਾਨੇ ॥
गरजै करी अस्व हिहनाने ॥

हत्तींनी गर्जना केली आणि घोडे शेजारी पडले

ਪਹਿਰੇ ਕਵਚ ਸੂਰ ਨਿਜੁਕਾਨੇ ॥
पहिरे कवच सूर निजुकाने ॥

हत्तींनी गर्जना केली, घोडे शेजारी पडले आणि शूर शस्त्रे परिधान करून बाहेर आले.

ਕਿਨਹੂੰ ਕਾਢਿ ਖੜਗ ਕਰ ਲੀਨੋ ॥
किनहूं काढि खड़ग कर लीनो ॥

कोणीतरी हातात तलवार उपसली

ਕਿਨਹੂੰ ਕੇਸਰਿਯਾ ਬਾਨਾ ਕੀਨੋ ॥੧੬॥
किनहूं केसरिया बाना कीनो ॥१६॥

काहींनी तलवारी काढल्या; त्यांनी भगव्या रंगाचे कपडे घातले होते.(l6)

ਦੋਹਰਾ ॥
दोहरा ॥

दोहिरा

ਕਿਨੂੰ ਤਿਲੌਨੇ ਬਸਤ੍ਰ ਕਰਿ ਕਟਿ ਸੋ ਕਸੀ ਕ੍ਰਿਪਾਨ ॥
किनूं तिलौने बसत्र करि कटि सो कसी क्रिपान ॥

काहींनी लाल कपडे घातले आणि कमरेला तलवारी बांधल्या.

ਜੋ ਗੰਗਾ ਤਟ ਜੂਝਿ ਹੈ ਕਰਿ ਹੈ ਸ੍ਵਰਗ ਪਯਾਨ ॥੧੭॥
जो गंगा तट जूझि है करि है स्वरग पयान ॥१७॥

त्यांनी घोषित केले, 'जो टोळ्यांच्या बँकेत लढतो तो स्वर्गात जाईल.'(17)

ਜੋਰਿ ਅਨਿਨ ਰਾਜਾ ਚੜੇ ਪਰਾ ਨਿਸਾਨੇ ਘਾਵ ॥
जोरि अनिन राजा चड़े परा निसाने घाव ॥

काही राजे आपल्या सैन्यासह ढोलाच्या तालावर पुढे निघाले.

ਭਾਤਿ ਭਾਤਿ ਜੋਧਾ ਲਰੇ ਅਧਿਕ ਹ੍ਰਿਦੈ ਕਰ ਚਾਵ ॥੧੮॥
भाति भाति जोधा लरे अधिक ह्रिदै कर चाव ॥१८॥

त्यांच्यापैकी बहुतेक लोक त्यांच्या मनात मोठ्या महत्त्वाकांक्षा घेऊन लढायला आले होते.(l8)

ਚੌਪਈ ॥
चौपई ॥

चौपायी

ਤਬ ਕੰਨ੍ਯਾ ਸਭ ਸਖੀ ਬੁਲਾਈ ॥
तब कंन्या सभ सखी बुलाई ॥

मग (त्या) राजकुमारीने सर्व सखींना बोलावले

ਭਾਤਿ ਭਾਤਿ ਸੋ ਕਰੀ ਬਡਾਈ ॥
भाति भाति सो करी बडाई ॥

मग राजकुमारीने तिच्या सर्व मित्रांना बोलावले आणि त्यांचे कौतुक केले,

ਕੈ ਲਰਿ ਕਰਿ ਸੁਰਸਰਿ ਤਟ ਮਰਿ ਹੌ ॥
कै लरि करि सुरसरि तट मरि हौ ॥

एकतर मी गंगेच्या काठावर लढून मरेन.

ਨਾਤਰ ਸੁਭਟ ਸਿੰਘ ਕਹ ਬਰਿ ਹੌ ॥੧੯॥
नातर सुभट सिंघ कह बरि हौ ॥१९॥

आणि म्हणाले, 'एकतर मी सुभटसिंगशी लग्न करेन किंवा गंगेच्या तीरावर प्राणपणाने लढेन.'(19)