जेव्हा महाकाल रागाने भरला
भयंकर युद्ध लढले.
उग्र दैत्यांचा वध केला
त्याचवेळी सिंग नाद. 126.
कुठेतरी भुते ('मसान') ओरडत होती.
कुठेतरी भैरो (रुद्र) उभा राहून रडत होता.
जोगणे आणि दिग्गज आनंदात होते.
भूत आणि कोल्हे ('शिव') अभिमानाने बोलत असत. 127.
(रणांगणात) झालर, झांझार, ढोल, मृदंग,
पट्टे, नागरे, मुर्ज, मुचंग,
दोरू, गुडगुडी, उपांग,
शहनाई, बासरी, तुतारी वगैरे वाजत होते. 128.
कुठे मुरली तर कुठे बासरी वाजत होती.
कुठेतरी उपंग आणि मृदंगाची सजावट केली जात होती.
कुठे दुंदभी, ढोल आणि शहनाई
लढत पाहून ते खेळू लागले. 129.
मैदानात मुर्ज, मुचंग, कर्णा वाजत होते.
कुठेतरी भेरियन्सचे गट आवाज करत होते.
हत्ती आणि घोडे (वाहणारे) नागरे
आणि उंटावर बांधलेल्या घंटा पुढे शेतात वाजत होत्या. 130.
किती मारले गेलेले सैनिक आश्रयाला आले होते.
युद्धात (अनेक) प्रचंड आकडे पडले.
जरी ते समोर मरतील,
पण हातातून तलवारी निघत होत्या. 131.
जिथे काली आणि राक्षसांची लढाई होती.
तिथे रक्ताची नदी वाहत होती.
ज्यामध्ये डोक्यावरचे केस काईसारखे दिसत होते
आणि रक्ताचा भयंकर प्रवाह वाहत होता. 132.
ज्यामध्ये अनेक घोडे बाणासारखे फिरत होते.
एकही वीर सुखरूप सुटला नाही.
रक्ताने माखलेले चिलखत फारच सुंदर होते.
(असे दिसत होते) जणू होळी खेळून घरी परतताना. 133.
रणांगणात अनेक वीरांची डोकी आहेत
ते दगडासारखे दिसत होते.
घोडे, घोडे तिकडे फिरत होते
आणि हत्ती मोठ्या पर्वतांसारखे आशीर्वादित होते. 134.
त्यांची बोटे माशांसारखी दिसत होती
आणि हात सापाप्रमाणे मनाला भुरळ घालत होते.
कुठेतरी माशांसारखे चमकणारे मासे दिसत होते.
कुठेतरी जखमांमधून (रक्त) वाहत होते. 135.
भुजंग श्लोक:
जेथे महान शत्रू योद्धे घेरले गेले आणि मारले गेले,
भूत-प्रेत तिथे नाचत होते.
कुठेतरी पोस्टमन, गिधाडे ('झकनी') ओरडत होते,
(कुठेतरी) जोरदार आवाज मोठ्या आवाजात ऐकू येत होते आणि (कुठेतरी) ओरडत होते. 136.
कुठेतरी लोखंडी हातमोजे कापले होते
आणि कापलेल्या बोटांना दागिने सुशोभित केले.
कुठेतरी कापलेले हेल्मेट (कपाळावर लोखंडाचे) टांगलेले होते.