एकमेकांवर पडलेले प्रेत युद्धातील योद्ध्यांनी बनवलेल्या स्वर्गाच्या शिडीसारखे वाटतात. 215.,
चंडीने अत्यंत क्रोधाने सुंभाच्या सैन्याशी अनेक वेळा युद्ध केले.
कोल्हे, पिशाच आणि गिधाडे हे मजुरांसारखे आहेत आणि मांस आणि रक्ताच्या चिखलात उभा असलेला नर्तक स्वतः शिव आहे.
प्रेतांवरील प्रेत एक भिंत बनले आहेत आणि चरबी आणि मज्जा हे प्लास्टर (त्या भिंतीवर) आहेत.
(हे युद्धभूमी नाही) असे दिसते की सुंदर वाड्यांचे निर्माते विश्वकर्मा यांनी हे अद्भुत चित्र तयार केले आहे. २१६.,
स्वय्या,
शेवटी दोघांमध्येच लढाई झाली, त्या बाजूने सुंभ आणि या बाजूने चंडी यांनी आपली सत्ता टिकवली.
दोघांच्या शरीरावर अनेक जखमा झाल्या होत्या, परंतु राक्षसाने आपली सर्व शक्ती गमावली.
शक्तीहीन राक्षसाचे हात थरथर कापतात ज्यासाठी कवीने ही तुलना केली आहे.
असे वाटले की ते पाच तोंडांचे काळे नाग आहेत, जे सापाच्या शक्तीने नकळत लटकले आहेत.217.,
रणांगणात अतिशय शक्तिशाली चंडी क्रोधित झाली आणि तिने मोठ्या शक्तीने युद्ध केले.
अत्यंत शक्तिशाली चंडी, तलवार घेऊन जोरात ओरडत तिने ती सुंभावर मारली.
तलवारीची धार तलवारीच्या धारेशी आदळली, जिथून टिंगलटवाळी आवाज आणि ठिणग्या उमटल्या.
भांडणाच्या (महिन्यात) उजवीकडे चकचकीत झगमगते असे वाटले.218.,
सुंभच्या जखमेतून खूप रक्त वाहून गेले, म्हणून त्याची शक्ती गेली, तो कसा दिसतो?,
पौर्णिमेपासून अमावस्येपर्यंत चंद्राचा प्रकाश कमी झाल्याप्रमाणे त्याच्या चेहऱ्याचे वैभव आणि शरीराची शक्ती कमी झाली आहे.
चंडीने सुंभ हातात घेतला, या दृश्याची तुलना कवीने अशी केली आहे:
गायींच्या कळपाचे रक्षण करण्यासाठी कृष्णाने गोवर्धन पर्वत उचलला होता असे वाटले.
डोहरा,
हातातून सुंभ पडला किंवा चंडी पृथ्वीवर पडली आणि पृथ्वीवरून आकाशात उडाली.
सुंभला मारण्यासाठी चंडी त्याच्या जवळ आला.220.
स्वय्या,
असे युद्ध चंडीने आकाशात केले, जे यापूर्वी कधीही केले नव्हते.
सूर्य, चंद्र, तारे, इंद्र आणि इतर सर्व देवांनी ते युद्ध पाहिले.