श्री दसाम ग्रंथ

पान - 667


ਨਹੀ ਮੁਰਤ ਅੰਗ ॥੩੯੫॥
नही मुरत अंग ॥३९५॥

सामर्थ्यवान त्याचे हातपाय, योगाभ्यास करीत, वाकले नाहीत.395.

ਅਤਿ ਛਬਿ ਪ੍ਰਕਾਸ ॥
अति छबि प्रकास ॥

(त्याची) प्रतिमा अतिशय तेजस्वी होती,

ਨਿਸਿ ਦਿਨ ਨਿਰਾਸ ॥
निसि दिन निरास ॥

अत्यंत रमणीयतेने तो रात्रंदिवस वासनारहित राहिला

ਮੁਨਿ ਮਨ ਸੁਬਾਸ ॥
मुनि मन सुबास ॥

मुनीचे मन सुगंधित होते (म्हणजे शुभ हेतूने).

ਗੁਨ ਗਨ ਉਦਾਸ ॥੩੯੬॥
गुन गन उदास ॥३९६॥

आणि गुण अंगीकारून ऋषी अलिप्तपणे जगले.396.

ਅਬਯਕਤ ਜੋਗ ॥
अबयकत जोग ॥

(त्याचा) योग अकथनी होता.

ਨਹੀ ਕਉਨ ਸੋਗ ॥
नही कउन सोग ॥

अव्यक्त योगामध्ये लीन झाल्यामुळे ते सर्व पायापासून दूर होते

ਨਿਤਪ੍ਰਤਿ ਅਰੋਗ ॥
नितप्रति अरोग ॥

रोजचा दिवस रोगमुक्त होता

ਤਜਿ ਰਾਜ ਭੋਗ ॥੩੯੭॥
तजि राज भोग ॥३९७॥

सर्व राजेशाही सुखसोयींचा त्याग करूनही तो सदैव निरोगी राहिला.३९७.

ਮੁਨ ਮਨਿ ਕ੍ਰਿਪਾਲ ॥
मुन मनि क्रिपाल ॥

मुनि कृपालु चित्त

ਗੁਨ ਗਨ ਦਿਆਲ ॥
गुन गन दिआल ॥

ते ऋषी, गुणांनी युक्त होते

ਸੁਭਿ ਮਤਿ ਸੁਢਾਲ ॥
सुभि मति सुढाल ॥

सुंदर आणि शुभ

ਦ੍ਰਿੜ ਬ੍ਰਿਤ ਕਰਾਲ ॥੩੯੮॥
द्रिड़ ब्रित कराल ॥३९८॥

ते उत्तम बुद्धीचे, दृढ व्रत पाळणारे आणि दयाळू होते.398.

ਤਨ ਸਹਤ ਸੀਤ ॥
तन सहत सीत ॥

(तो) अंगावर थंडी वाजत असे

ਨਹੀ ਮੁਰਤ ਚੀਤ ॥
नही मुरत चीत ॥

(आणि असे केल्याने) त्याचे मन मागे फिरले नाही.

ਬਹੁ ਬਰਖ ਬੀਤ ॥
बहु बरख बीत ॥

(असे करताना) बरीच वर्षे निघून गेली.

ਜਨੁ ਜੋਗ ਜੀਤ ॥੩੯੯॥
जनु जोग जीत ॥३९९॥

त्यांच्या शरीरावर शीतलता टिकून राहिल्याने त्यांचे मन कधीही बिघडले नाही आणि अशाप्रकारे अनेक वर्षांनी त्यांचा योगात विजय झाला.399.

ਚਾਲੰਤ ਬਾਤ ॥
चालंत बात ॥

वाऱ्याबरोबर

ਥਰਕੰਤ ਪਾਤ ॥
थरकंत पात ॥

तो योगी बोलला तेव्हा झाडांची पाने फडफडली

ਪੀਅਰਾਤ ਗਾਤ ॥
पीअरात गात ॥

शरीर फिके पडले होते.

ਨਹੀ ਬਦਤ ਬਾਤ ॥੪੦੦॥
नही बदत बात ॥४००॥

आणि परमेश्वराचे गुण जाणून त्याने इतरांना काहीही सांगितले नाही.400.

ਭੰਗੰ ਭਛੰਤ ॥
भंगं भछंत ॥

भांग खायचो,

ਕਾਛੀ ਕਛੰਤ ॥
काछी कछंत ॥

तो भांग प्यायचा, इकडे तिकडे हिंडायचा आणि शिंग वाजवायचा

ਕਿੰਗ੍ਰੀ ਬਜੰਤ ॥
किंग्री बजंत ॥

किंगरी वाजवणे,

ਭਗਵਤ ਭਨੰਤ ॥੪੦੧॥
भगवत भनंत ॥४०१॥

परमेश्वराच्या ध्यानात लीन राहिले.401.

ਨਹੀ ਡੁਲਤ ਅੰਗ ॥
नही डुलत अंग ॥

(ऋषींचे) शरीर डोलत नव्हते,

ਮੁਨਿ ਮਨ ਅਭੰਗ ॥
मुनि मन अभंग ॥

त्याचे हातपाय आणि मन दोन्ही स्थिर राहिले

ਜੁਟਿ ਜੋਗ ਜੰਗ ॥
जुटि जोग जंग ॥

योगयुद्धात गुंतले होते,

ਜਿਮਿ ਉਡਤ ਚੰਗ ॥੪੦੨॥
जिमि उडत चंग ॥४०२॥

ध्यानात मग्न होऊन तो योगसाधनेत तल्लीन राहिला.402.

ਨਹੀ ਕਰਤ ਹਾਇ ॥
नही करत हाइ ॥

चाऊने तपश्चर्या करायची,

ਤਪ ਕਰਤ ਚਾਇ ॥
तप करत चाइ ॥

तपस्या करत असताना त्यांना कधीही दुःख जाणवले नाही

ਨਿਤਪ੍ਰਤਿ ਬਨਾਇ ॥
नितप्रति बनाइ ॥

दररोज खूप प्रेमाने

ਬਹੁ ਭਗਤ ਭਾਇ ॥੪੦੩॥
बहु भगत भाइ ॥४०३॥

आणि विविध प्रकारच्या भक्ती कल्पनेत लीन होऊन ते सदैव भक्तीत तल्लीन राहिले.403.

ਮੁਖ ਭਛਤ ਪਉਨ ॥
मुख भछत पउन ॥

तोंडाने हवा फुंकायची,

ਤਜਿ ਧਾਮ ਗਉਨ ॥
तजि धाम गउन ॥

या ऋषींनी, ज्यांनी आपल्या घरांचा त्याग केला,

ਮੁਨਿ ਰਹਤ ਮਉਨ ॥
मुनि रहत मउन ॥

मुनी गप्प बसले.

ਸੁਭ ਰਾਜ ਭਉਨ ॥੪੦੪॥
सुभ राज भउन ॥४०४॥

हवेत राहून शांत राहिले.404.

ਸੰਨ੍ਯਾਸ ਦੇਵ ॥
संन्यास देव ॥

(त्या) संन्यास देव मुनींच्या मनाचे रहस्य

ਮੁਨਿ ਮਨ ਅਭੇਵ ॥
मुनि मन अभेव ॥

हे ऋषी, जे संन्याशांमध्ये सर्वोच्च आहेत त्यांना आंतरिक रहस्ये समजली

ਅਨਜੁਰਿ ਅਜੇਵ ॥
अनजुरि अजेव ॥

(तो) वयहीन आणि अजिंक्य होता,

ਅੰਤਰਿ ਅਤੇਵ ॥੪੦੫॥
अंतरि अतेव ॥४०५॥

ते गूढ मन असलेले वय होते.405.

ਅਨਭੂ ਪ੍ਰਕਾਸ ॥
अनभू प्रकास ॥

अनुभवाने ज्ञानी,

ਨਿਤਪ੍ਰਤਿ ਉਦਾਸ ॥
नितप्रति उदास ॥

त्यांना आंतरिक प्रकाश जाणवला आणि ते अलिप्त राहिले

ਗੁਨ ਅਧਿਕ ਜਾਸ ॥
गुन अधिक जास ॥

(त्याच्यात) अनेक गुण होते.

ਲਖਿ ਲਜਤ ਅਨਾਸ ॥੪੦੬॥
लखि लजत अनास ॥४०६॥

ते विषाणूंनी भरलेले होते आणि त्यांचा नाश होण्याची शक्यता नव्हती.406.

ਬ੍ਰਹਮੰਨ ਦੇਵ ॥
ब्रहमंन देव ॥

ऋषींचा प्रमुख (दत्त) अनेक गुणांनी युक्त

ਗੁਨ ਗਨ ਅਭੇਵ ॥
गुन गन अभेव ॥

ते ब्राह्मणांसाठी आराध्य आणि रहस्यमय गुणांचे स्वामी होते

ਦੇਵਾਨ ਦੇਵ ॥
देवान देव ॥

(तो) देवांचाही देव होता