श्री दसाम ग्रंथ

पान - 668


ਅਨਭਿਖ ਅਜੇਵ ॥੪੦੭॥
अनभिख अजेव ॥४०७॥

ते देवांचे देव होते, ज्यांनी कधीही भिक्षा मागितली नाही.407.

ਸੰਨਿਆਸ ਨਾਥ ॥
संनिआस नाथ ॥

संन्याशांचा स्वामी,

ਅਨਧਰ ਪ੍ਰਮਾਥ ॥
अनधर प्रमाथ ॥

ते संन्यासी आणि पराक्रमी लोकांचे स्वामी होते

ਇਕ ਰਟਤ ਗਾਥ ॥
इक रटत गाथ ॥

फक्त गप्पा रंगत होत्या,

ਟਕ ਏਕ ਸਾਥ ॥੪੦੮॥
टक एक साथ ॥४०८॥

कोणीतरी त्यांच्या गोष्टीबद्दल बोलले तर कोणी त्यांच्याबरोबर चालले.408.

ਗੁਨ ਗਨਿ ਅਪਾਰ ॥
गुन गनि अपार ॥

उदार मनाचा ऋषी

ਮੁਨਿ ਮਨਿ ਉਦਾਰ ॥
मुनि मनि उदार ॥

हे कोमल ऋषी अनंत गुणांचे स्वामी होते

ਸੁਭ ਮਤਿ ਸੁਢਾਰ ॥
सुभ मति सुढार ॥

(त्याची) बुद्धी रूपाने सुंदर होती,

ਬੁਧਿ ਕੋ ਪਹਾਰ ॥੪੦੯॥
बुधि को पहार ॥४०९॥

ते चांगले बुद्धी आणि बुद्धीचे भांडार होते..409.

ਸੰਨਿਆਸ ਭੇਖ ॥
संनिआस भेख ॥

तपस्वी

ਅਨਿਬਿਖ ਅਦ੍ਵੈਖ ॥
अनिबिख अद्वैख ॥

संन्याशांच्या वेषातील हे ऋषी, द्वेषरहित होते आणि

ਜਾਪਤ ਅਭੇਖ ॥
जापत अभेख ॥

तो बिनधास्त दिसत होता.

ਬ੍ਰਿਧ ਬੁਧਿ ਅਲੇਖ ॥੪੧੦॥
ब्रिध बुधि अलेख ॥४१०॥

त्या प्रभूचे स्मरण करून, त्या महान, ज्ञानी आणि अवास्तव परमेश्वरामध्ये विलीन झाले.

ਕੁਲਕ ਛੰਦ ॥
कुलक छंद ॥

कुलक श्लोक

ਧੰ ਧਕਿਤ ਇੰਦ ॥
धं धकित इंद ॥

(इंद्राचे हृदय) धडधडते,

ਚੰ ਚਕਿਤ ਚੰਦ ॥
चं चकित चंद ॥

चंद्र आश्चर्यचकित करतो,

ਥੰ ਥਕਤ ਪਉਨ ॥
थं थकत पउन ॥

वारा थकवणारा आहे,

ਭੰ ਭਜਤ ਮਉਨ ॥੪੧੧॥
भं भजत मउन ॥४११॥

इंद्र, चंद्र-देव आणि पवन-देवांनी शांतपणे परमेश्वराचे स्मरण केले.411.

ਜੰ ਜਕਿਤ ਜਛ ॥
जं जकित जछ ॥

यक्ष गेले तेथंबरा,

ਪੰ ਪਚਤ ਪਛ ॥
पं पचत पछ ॥

पक्ष्यांचे सेवन केले जात आहे ('पचणे').

ਧੰ ਧਕਤ ਸਿੰਧੁ ॥
धं धकत सिंधु ॥

समुद्र धडकत आहे

ਬੰ ਬਕਤ ਬਿੰਧ ॥੪੧੨॥
बं बकत बिंध ॥४१२॥

यक्ष, पक्षी आणि महासागर आश्चर्यचकित होऊन गोंधळ घालत होते.412.

ਸੰ ਸਕਤ ਸਿੰਧੁ ॥
सं सकत सिंधु ॥

समुद्र संकुचित झाला (किंवा ओसरला).

ਗੰ ਗਕਤ ਗਿੰਧ ॥
गं गकत गिंध ॥

बलाढ्य हत्ती ('गिंध') गर्जना,

ਤੰ ਤਕਤ ਦੇਵ ॥
तं तकत देव ॥

देवता पाहतात,

ਅੰ ਅਕਤ ਭੇਵ ॥੪੧੩॥
अं अकत भेव ॥४१३॥

समुद्र त्याच्या सामर्थ्यांसह त्या देवांचा देव आणि रहस्यमय परमेश्वराची कल्पना करत होता.413.

ਲੰ ਲਖਤ ਜੋਗਿ ॥
लं लखत जोगि ॥

योगाचा उपभोग घेणारे (सांसारिक लोक)

ਭੰ ਭ੍ਰਮਤ ਭੋਗਿ ॥
भं भ्रमत भोगि ॥

आश्चर्यचकित आहेत

ਬੰ ਬਕਤ ਬੈਨ ॥
बं बकत बैन ॥

शब्द बोलतात,

ਚੰ ਚਕਤ ਨੈਨ ॥੪੧੪॥
चं चकत नैन ॥४१४॥

या योगींना पाहून आश्चर्यचकित होऊन भोग आणि संभोगांचा भ्रम होत होता.414.

ਤੰ ਤਜਤ ਅਤ੍ਰ ॥
तं तजत अत्र ॥

(योद्धा) शस्त्रे सोडणे,

ਛੰ ਛਕਤ ਛਤ੍ਰ ॥
छं छकत छत्र ॥

छत्र्या आनंदात आहेत,

ਪੰ ਪਰਤ ਪਾਨ ॥
पं परत पान ॥

वर पाऊल टाकत आहे

ਭੰ ਭਰਤ ਭਾਨ ॥੪੧੫॥
भं भरत भान ॥४१५॥

आपली शस्त्रे, शस्त्रे आणि छत सोडून लोक या ऋषींच्या पाया पडत होते.415.

ਬੰ ਬਜਤ ਬਾਦ ॥
बं बजत बाद ॥

घंटा वाजत आहेत,

ਨੰ ਨਜਤ ਨਾਦ ॥
नं नजत नाद ॥

वाद्ये वाजवली जात होती

ਅੰ ਉਠਤ ਰਾਗ ॥
अं उठत राग ॥

संताप

ਉਫਟਤ ਸੁਹਾਗ ॥੪੧੬॥
उफटत सुहाग ॥४१६॥

गडगडाटी संगीताचा आवाज येत होता आणि गाणी गायली जात होती.416.

ਛੰ ਸਕਤ ਸੂਰ ॥
छं सकत सूर ॥

नायक आनंदित होतात,

ਭੰ ਭ੍ਰਮਤ ਹੂਰ ॥
भं भ्रमत हूर ॥

खुर रोल,

ਰੰ ਰਿਝਤ ਚਿਤ ॥
रं रिझत चित ॥

चित्त प्रसन्न झाले,

ਤੰ ਤਜਤ ਬਿਤ ॥੪੧੭॥
तं तजत बित ॥४१७॥

आत्मसंयम सोडून स्वर्गीय देवता सूर्य आणि देवता त्यांच्यावर प्रसन्न होत होत्या.417.

ਛੰ ਛਕਤ ਜਛ ॥
छं छकत जछ ॥

यक्ष मोहित झाले आहेत,

ਭੰ ਭ੍ਰਮਤ ਪਛ ॥
भं भ्रमत पछ ॥

पक्षी फिरत आहेत (आकाशात),

ਭੰ ਭਿਰਤ ਭੂਪ ॥
भं भिरत भूप ॥

राजे लढत आहेत (एकमेकांशी),

ਨਵ ਨਿਰਖ ਰੂਪ ॥੪੧੮॥
नव निरख रूप ॥४१८॥

हेम पाहून यक्ष आणि पक्षी प्रसन्न झाले आणि त्यांच्या दर्शनासाठी राजांची धावपळ सुरू झाली.

ਚਰਪਟ ਛੰਦ ॥
चरपट छंद ॥

चारपट श्लोक

ਗਲਿਤੰ ਜੋਗੰ ॥
गलितं जोगं ॥

( दत्त ) योगातील त्रुटी ;