'कृपया माझे बोलणे खरे आहे असे मानून बॉक्सचे दार उघडा.(8)
दोहिरा
जेव्हा, हातात चावी घेऊन बन्या पेटी उघडणार होता,
मग ती स्त्री आपल्या पतीला असे म्हणाली, (9)
चौपायी
दोन्ही हातांनी डोके मारणे (होई बोली-)
तिच्या हाताने त्याच्या डोक्यावर थापडताना, 'तुझे भान हरपले आहे का?
मी त्यात लाड केले तर
'जर मी त्याच्यावर प्रेम केले असते, तर मी तुला सांगितले असते का?'(10)
दोहिरा
ती इतक्या आत्मविश्वासाने बोलली की मुर्ख तिला एकटे सोडले.
आणि मग तिने राजाला बाहेर काढले आणि मनापासून आनंद घेतला (11)
भरपूर आनंद घेऊन तिने त्याला त्याच्या घरी पाठवले.
आणि मग बनियालाही आनंदाने मिठी मारली.(12)(1)
राजा आणि मंत्री यांच्या शुभ चरित्रांच्या संभाषणाचा चौथ्याचाळीसवा बोधकथा, आशीर्वादाने पूर्ण झाला. (४४)(७९५)
चौपायी
दिल्लीत एक जाट राहत होता.
दिल्लीत एक जाट, शेतकरी राहत असे. त्याचे नाव नैनो होते.
त्याच्या चुलत बहिणींपैकी एक स्त्री होती.
त्याची भांडखोर बायको होती जिला तो खूप आवडत असे.(1)
त्या महिलेचे नाव होते राज मती
नैनो जाटाच्या पत्नीचे नाव राज मती होते.
(ती) जहानाबाद शहरात राहायची
ती जेहानबाद शहरात राहायची; ती खूप श्रीमंत आणि सुंदर होती.(2)
(जाटांनी) त्याला सौदा (खरेदीसाठी) पाठवला.
तिला खरेदीसाठी पाठवले आणि तिच्या हातात एक रुपया देण्यात आला.
त्या ठिकाणी एक जोगी राहत होता.
तिला एक योगी भेटला, ज्याने तिला नग्न केले आणि तिच्याशी लैंगिक संबंध ठेवले.(3)
दोहिरा
त्याच्या शिष्यांनी (स्कार्फची) गाठ उघडली आणि तिचा रुपया चोरला,
आणि त्याच्या जागी थोडी धूळ बांधली.(4)
चौपायी
भोगानंतर तो स्त्रीकडे परतला
प्रेम केल्यानंतर महिलेला खरेदीची काळजी वाटू लागली.
ती लोकांची खूप लाजाळू होती,
खूप लाज वाटल्यामुळे तिला तिच्या स्कार्फच्या कोपऱ्यात बांधलेली धूळ दिसली नाही.(5)
दोहिरा
शॉपिंग न करताच ती परत नवऱ्याकडे आली.
जेव्हा तिने गाठ उघडली तेव्हा तिला तिथे धूळ आढळली.(6)
चौपायी
(ती म्हणू लागली-) तू माझ्या हातात रुपये दिलेस
(ती म्हणाली,) 'तुम्ही मला एक रुपया दिला आणि खरेदीसाठी पाठवले.
वाटेत रुपया घसरला
वाटेत रुपया घसरला आणि लोक बघत होते हे पाहून मला लाज वाटली.(7)
दोहिरा
'स्वतःला लाजिरवाणेपणापासून वाचवण्यासाठी मी थोडी धूळ बांधली.
यातून आता तुम्ही रुपया शोधून काढू शकता.'(8)
मूर्ख पतीने स्वीकार केला नाही, आणि शोध सुरू केला