श्री दसाम ग्रंथ

पान - 453

ਬ੍ਰਹਮ ਕਰੀਟ ਤਵੀਤ ਲਯੋ ਹਰਿ ਗਾਜਿ ਉਠੇ ਤਬ ਹੀ ਸਬ ਸੂਰੇ ॥

ब्रहम करीट तवीत लयो हरि गाजि उठे तब ही सब सूरे ॥

ब्रह्मदेवाने मुकुट आणि कृष्णाने ताबीज काढून घेतले, मग सर्व योद्धे गर्जना करू लागले आणि

ਧਾਇ ਪਰੇ ਨ੍ਰਿਪ ਪੈ ਮਿਲਿ ਕੈ ਚਿਤਿ ਮੈ ਚਪਿ ਰੋਸਿ ਕੈ ਮਾਰਿ ਮਰੂਰੈ ॥

धाइ परे न्रिप पै मिलि कै चिति मै चपि रोसि कै मारि मरूरै ॥

अत्यंत संतप्त होऊन ते राजावर तुटून पडले

ਭੂਪਿ ਹਨੇ ਬਰ ਬੀਰ ਘਨੇ ਸੁ ਪਰੇ ਧਰਿ ਊਪਰਿ ਲਾਗਤਿ ਰੂਰੇ ॥

भूपि हने बर बीर घने सु परे धरि ऊपरि लागति रूरे ॥

राजाने अनेक योद्धे नष्ट केले होते आणि ते खूप शोभिवंत दिसत होते,

ਛਾਰ ਲਗਾਇ ਕੈ ਅੰਗ ਮਲੰਗ ਰਹੇ ਮਨੋ ਸੋਇ ਕੈ ਖਾਇ ਧਤੂਰੇ ॥੧੫੬੧॥

छार लगाइ कै अंग मलंग रहे मनो सोइ कै खाइ धतूरे ॥१५६१॥

आपल्या शरीरावर राख टाकून आणि काटेरी सफरचंद खाऊन, पृथ्वीवर झोपले होते. 1561.

ਹੇਰਿ ਸਬੈ ਮਿਲਿ ਘੇਰਿ ਲਯੋ ਸੁ ਭਯੋ ਮਨ ਭੂਪਤਿ ਕੋਪਮਈ ਹੈ ॥

हेरि सबै मिलि घेरि लयो सु भयो मन भूपति कोपमई है ॥

राजाचा शोध घेतल्यानंतर सर्वांनी त्याला वेढा घातला, जो अत्यंत संतप्त झाला.

ਰਾਮ ਅਯੋਧਨ ਮੈ ਫਿਰ ਕੈ ਕਰਰੀ ਕਰ ਬੀਚ ਕਮਾਨ ਲਈ ਹੈ ॥

राम अयोधन मै फिर कै कररी कर बीच कमान लई है ॥

त्याने, रणांगणात फिरताना, हातात एक मजबूत धनुष्य धरले,

ਸੂਰਜ ਕੀ ਸਸਿ ਕੀ ਜਮ ਕੀ ਹਰਿ ਕੀ ਬਹੁ ਸੈਨ ਗਿਰਾਇ ਦਈ ਹੈ ॥

सूरज की ससि की जम की हरि की बहु सैन गिराइ दई है ॥

आणि सूर्य, चंद्र आणि यांच्या सैन्याला खाली पाडले

ਮਾਨਹੁ ਫਾਗੁਨ ਮਾਸ ਕੇ ਭੀਤਰ ਪਉਨ ਬਹਿਓ ਪਤ ਝਾਰ ਭਈ ਹੈ ॥੧੫੬੨॥

मानहु फागुन मास के भीतर पउन बहिओ पत झार भई है ॥१५६२॥

फागुन ऋतूत वाहणाऱ्या वाऱ्याने जमिनीवर पडणाऱ्या पानासारखा यम.१५६२.

ਪਾਨਿ ਸੰਭਾਰਿ ਬਡੋ ਧਨੁ ਭੂਪਤਿ ਰੁਦ੍ਰ ਲਿਲਾਟ ਮੈ ਬਾਨੁ ਲਗਾਯੋ ॥

पानि संभारि बडो धनु भूपति रुद्र लिलाट मै बानु लगायो ॥

हातात मोठे धनुष्य घेऊन राजाने रुद्राच्या कपाळावर बाण मारला.

ਏਕ ਕੁਬੇਰ ਕੇ ਮਾਰਿਓ ਰਿਦੈ ਸਰ ਲਾਗਤਿ ਡਾਰਿ ਹਥਿਆਰ ਪਰਾਯੋ ॥

एक कुबेर के मारिओ रिदै सर लागति डारि हथिआर परायो ॥

त्याने कुबेरच्या हृदयात एक बाण मारला, जो आपली शस्त्रे फेकून शेतातून पळून गेला.

ਦੇਖਿ ਜਲਾਧਿਪ ਤਾਹਿ ਦਸਾ ਰਨ ਛਾਡਿ ਭਜਿਯੋ ਮਨ ਮੈ ਡਰ ਪਾਯੋ ॥

देखि जलाधिप ताहि दसा रन छाडि भजियो मन मै डर पायो ॥

त्याची अवस्था पाहून वरुण देवही रण-भूमीपासून दूर पळून गेला आणि त्याच्या मनात खूप भीती निर्माण झाली.

ਧਾਇ ਪਰਿਯੋ ਰਿਸ ਕੈ ਜਮੁ ਯਾ ਪਰ ਸੋ ਨ੍ਰਿਪ ਬਾਨ ਸੋ ਭੂਮਿ ਗਿਰਾਯੋ ॥੧੫੬੩॥

धाइ परियो रिस कै जमु या पर सो न्रिप बान सो भूमि गिरायो ॥१५६३॥

त्यांची अवस्था पाहून वरुण भयभीत होऊन तेथून पळून गेला, यावर यम क्रोधाने राजावर पडला, त्याने या बाणाने त्याला जमिनीवर पाडले.१५६३.

ਯੌ ਜਮਰਾਜ ਗਿਰਾਇ ਦਯੋ ਤਬ ਹੀ ਰਿਸ ਕੈ ਹਰਿ ਕੋ ਦਲ ਧਾਯੋ ॥

यौ जमराज गिराइ दयो तब ही रिस कै हरि को दल धायो ॥

अशा प्रकारे (जेव्हा) यमराजाचा पाडाव झाला, तेव्हाच श्रीकृष्णाच्या सैन्याला राग आला.

ਆਏ ਹੈ ਕੋਪ ਭਰੈ ਪਟ ਦੁਇ ਬਿਬਿਧਾਯੁਧ ਲੈ ਤਿਨ ਜੁਧੁ ਮਚਾਯੋ ॥

आए है कोप भरै पट दुइ बिबिधायुध लै तिन जुधु मचायो ॥

जेव्हा यमाचा पाडाव झाला तेव्हा कृष्णाचे सैन्य संतापाने पुढे धावले आणि त्यांच्या दोन योद्ध्यांनी विविध प्रकारची शस्त्रे हाती घेऊन भयंकर युद्ध सुरू केले.