जटाधारी, दंडधारी, मुंडण केलेले डोके, तपस्वी आणि ब्रह्मचारी,
त्यामध्ये मॅट केलेले कुलूप असलेले, दांडी, मुडी, तपस्वी, ब्रह्मचारी, अभ्यासक आणि इतर अनेक विद्यार्थी आणि वैदिक विद्वानांचा समावेश होता.28.
सर्व देशांचे आणि प्रदेशांचे राजे आणि सर्व
दूरच्या आणि जवळच्या सर्व देशांचे राजा आणि मौन पाळणाऱ्या संन्याशांनाही पाचारण करण्यात आले
जितके जटाधारी दिसतील तिकडे,
जिथे जिथे चटया घातलेला एक तपस्वी दिसला तिथे त्याला पारसनाथांच्या परवानगीने आमंत्रित केले गेले.29.
देशांच्या राजांना पुन्हा आमंत्रित करण्यात आले.
सर्व देशांच्या राजांना पाचारण करण्यात आले आणि जो कोणी दूतांना भेटण्यास नकार दिला, त्याची छत आणि सैन्य जप्त करण्यात आले.
एका बाजूला पत्रे पाठवली गेली आणि (माणसे) दुसऱ्या बाजूला पाठवली गेली
पत्रे आणि व्यक्ती सर्व दिशांना पाठविण्यात आल्या, जेणेकरून जर कोणी संन्यासी, दांडी, मुंडी घातलेला असेल तर त्याला आणले जाईल.30.
राजाने यज्ञ केला होता, सर्व योगी येत-जात होते
मग राजाने एक यज्ञ केला, ज्यात सर्व योगी, मुले, वृद्ध आले.
काय राजा, काय थोर आणि काय स्त्री,
राजे, गरीब, पुरुष, स्त्रिया इत्यादी सर्व सहभागी होण्यासाठी आले होते.31.
सर्व देशांना असंख्य पत्रे पाठवली.
सर्व देशांना आमंत्रणे पाठवली गेली आणि सर्व राजे पारसनाथाच्या द्वारी पोहोचले
जगात जटाधारी होते.
जगातील सर्व तपस्वी जे चटके लावलेले आहेत, ते सर्व एकत्र जमले आणि राजासमोर पोहोचले.32.
जोपर्यंत कोणी योग आणि योगाचे इष्ट (शिव) साधत होते.
भस्माने मढवलेले आणि सिंहवस्त्र परिधान केलेले साधक योगी आणि सर्व ऋषी तेथे शांततेने वास्तव्य करीत होते.
दैत्य डोक्यावर जटा धारण केलेले दिसत होते.
तेथे अनेक महान योगी, विद्वान आणि चटया घातलेले तपस्वी दिसले.33.
जेवढे राजे होते, त्यांना राजाने बोलावले.
पारसनाथांनी सर्व राजांना निमंत्रित केले आणि चारही दिशांना ते दाता म्हणून प्रसिद्ध झाले
विविध देशांतील अनेक मंत्री येऊन भेटले
तेथे अनेक देशांचे मंत्री जमले होते, तेथे साधक योगींची वाद्ये वाजवली जात होती.34.
पृथ्वीवर जेवढे संत होते,
त्या ठिकाणी जे जे संत आले होते, त्या सर्वांना प्रासनाथांनी बोलावले होते
(त्यांना) अनेक प्रकारचे अन्न व नैवेद्य दिले.
त्यांनी त्यांना विविध प्रकारचे भोजन दिले आणि त्यांना दानधर्म दिला, हे पाहून देवांचे निवासस्थान लाजले.35.
(सर्व) बसून शिक्षणाचा विचार करा.
तेथे बसलेल्या सर्वांनी आपापल्या परीने वेदविद्येबाबत सल्लामसलत केली
टक समाधी बसवण्यात आली. (आणि एकमेकांना) एकमेकांच्या तोंडाकडे बघत होते.
त्या सर्वांनी एकमेकांकडे बोट दाखवून पाहिले आणि जे काही त्यांनी पूर्वी कानाने ऐकले होते, ते त्या दिवशी त्यांनी स्वतःच्या डोळ्यांनी पाहिले.36.
पुराणांचे प्रत्येकाचे स्वतःचे विवेचन होते
त्या सर्वांनी आपापली पुराणं उघडली आणि आपापल्या देशाच्या विद्येचा अभ्यास करायला सुरुवात केली
ते वेगवेगळ्या पद्धतीने शिक्षणाचा विचार करत असत.
ते निर्भयपणे त्यांच्या विद्येवर विविध मार्गांनी विचार करू लागले.37.
बंग देश, रफजी, रोह देश आणि रम देशाचे रहिवासी
आणि बल्खने आपले राज्य देशात सोडले होते.
भींभार देसवाले, काश्मिरी आणि कंधारी,
तेथे बंग देशातील रहिवासी, रफ्जी, रोहेला, सामी, बालक्षी, काश्मिरी, कंधारी आणि अनेक कल-मुखी संन्यासी जमा झाले.
दक्षिणेतील रहिवासी जे शास्त्रे जाणणारे, वादविवाद करणारे, कष्टाने जिंकलेले
शास्त्रांचे दाक्षिणात्य विद्वान आणि द्रविड व तेलंगी संवंतही तेथे जमले.
पूर्वेकडील देश आणि उत्तरेकडील देशाचे अपार
त्यांच्यासोबत पूर्व आणि उत्तरेकडील देशांचे योद्धे जमले होते.39.
पाढारी श्लोक
अशा प्रकारे, अतिशय बलवान योद्धे एकत्र आले