हे महाराज ! (आज मला) आत्म्यांची भेट द्या. १५.
अरे प्रिये! सर्व स्त्रिया तुझ्या रूपाने मोहित होतात.
हे प्रिय आत्मा! आज मला भेटायला ये.
अरे, सन्मानाचे ठराव आहेत! तू का ताठ फिरतोस?
(तुम्ही) माझे मन चोरले आणि कुठे बसला आहात. 16.
हार सजवा, सुंदर चिलखत सजवा
आणि आनंदाने पान बीरा चिटात चावा.
माझ्या प्रिय आत्म्या, लवकर उठ! तू कुठे बसला आहेस
माझे मोती तुझे जडले आहेत, जाऊन (त्यांच्या) कोपऱ्यात ('कुंज') वस्ती कर ॥१७॥
दुहेरी:
कुमारीचे (हे) विकणारे शब्द कुमारीला म्हणाले.
पण त्या मुर्खाने एकही मान्य केले नाही (तरीही) रसाच्या लाटा उसळत होत्या. १८.
चोवीस:
तो मूर्ख फक्त 'नाही नाही' म्हणाला.
(तो) अबुद्धीने चांगले किंवा वाईट काहीही विचार केला नाही.
तो त्याच्या घरी गेला नाही
आणि शहा यांच्या मुलीशी जुळवून घेतले नाही. 19.
कवी म्हणतो:
अविचल:
जी स्त्री वासनेने आतुरतेने पुरुषाकडे येते,
जो त्याला रती दान देत नाही, तो (पुरुष) भयंकर नरकात पडतो.
जो परदेशी स्त्रीच्या घरी (घरी) जातो आणि परदेशी ऋषींचे भोजन करतो,
तोही पापाच्या गर्तेत पडतो. 20.
तरीही ती कुमारी 'नाही नाही नाही' म्हणत राहिली.
पण कपडे घालून, शोभून झाल्यावर तो (त्या) बाईच्या घरी गेला.
त्यामुळे संतापलेल्या महिलेने एका पात्राचा विचार केला
आणि आई-वडिलांसह मित्राची हत्या केली. २१.
कवी म्हणतो:
दुहेरी:
वासना स्त्रीला 'मला आनंद घ्या' म्हणायला उत्सुक असते.
म्हणून जो माणूस त्याला भिक्षा देत नाही, तो पुन्हा नरकात जातो. 22.
अविचल:
कुमारीने चाकू काढून हातात घेतला
आणि वडिलांच्या छातीत मारले. (मग तिथून) बाहेर काढून आईच्या छातीत मारले
आणि स्वतःच्या हाताने त्याने वडिलांच्या अनेक जखमा फोडल्या.
ती त्यांना भिंतीखाली गेली आणि मग कुमारकडे गेली. 23.
ती भगवी वस्त्रे परिधान करून राजाकडे गेली.
त्याने त्याला आपल्या मुलाबद्दल अशा प्रकारे सांगितले.
हे राजन! माझे रूप पाहून तुझ्या मुलाचा मोह झाला आहे.
त्यामुळे माझ्या वडिलांना बांधून मारण्यात आले आहे. २४.
त्याचे तुकडे करून भिंतीखाली ठेवले आहे.
(मग) राजा अचानक अशा प्रकारे म्हणाला,
हे राजन! न्यायाधीश, जा आणि स्वत: साठी पहा.
जर (वडिलांचा मृतदेह) बाहेर आला तर त्याला मारा, नाहीतर मला मारा. २५.
दुहेरी:
जेव्हा माझ्या आईला तिच्या पतीच्या मृत्यूबद्दल कळले,
त्यामुळे त्या क्षणी ती गोठली आणि मेली आणि स्वर्गात गेली. २६.
हे शब्द ऐकून राजा व्याकुळ झाला आणि रागाने उठला