श्री दसाम ग्रंथ

पान - 1422


ਬ ਕੁਸ਼ਤਨ ਅਦੂਰਾ ਕਿ ਖ਼ੰਜਰ ਕੁਸ਼ਾਦ ॥੧੧੪॥
ब कुशतन अदूरा कि क़ंजर कुशाद ॥११४॥

आणि तिने मोठ्या उत्साहाने तिचा खंजीर बाहेर काढला.(114)

ਬ ਹਰ ਜਾ ਦਵੀਦੇ ਬ ਕੁਸ਼ਤੇ ਅਜ਼ਾ ॥
ब हर जा दवीदे ब कुशते अज़ा ॥

तिने कधी कोणावर छापा टाकला, तिचा नायनाट केला,

ਬ ਹਰ ਜਾ ਰਸ਼ੀਦੇ ਬ ਬਸਤੇ ਅਜ਼ਾ ॥੧੧੫॥
ब हर जा रशीदे ब बसते अज़ा ॥११५॥

आणि ती जागा ताब्यात घेतली आणि ती स्वतःची आहे असा दावा केला.(115)

ਸ਼ੁਨੀਦ ਈਂ ਅਜ਼ਾ ਸ਼ਾਹਿ ਮਾਯੰਦਰਾ ॥
शुनीद ईं अज़ा शाहि मायंदरा ॥

जेव्हा मयेंद्राच्या अधिपतीने ऐकले,

ਬ ਤੁੰਦੀ ਦਰਾਮਦ ਬਜਾਇਸ਼ ਹੁਮਾ ॥੧੧੬॥
ब तुंदी दरामद बजाइश हुमा ॥११६॥

त्याने त्या जागेकडे कूच केले.(116)

ਬ ਆਰਾਸਤਹ ਫ਼ੌਜ ਚੂੰ ਨੌਬਹਾਰ ॥
ब आरासतह फ़ौज चूं नौबहार ॥

त्याने आपले सैन्य वसंत ऋतूच्या पिकांसारखे संरेखित केले,

ਜ਼ਿ ਤੋਪੇ ਤੁਪਕ ਖ਼ੰਜਰੇ ਆਬਦਾਰ ॥੧੧੭॥
ज़ि तोपे तुपक क़ंजरे आबदार ॥११७॥

तेथे जे पूर्णपणे सशस्त्र उभे होते त्यांच्या विरोधात.(117)

ਬਪੇਸ਼ੇ ਸ਼ਫ਼ ਆਮਦ ਚੁ ਦਰਯਾ ਅਮੀਕ ॥
बपेशे शफ़ आमद चु दरया अमीक ॥

खोल समुद्रातून आलेल्या लाटेने त्यांना कूच केले,

ਜ਼ਿ ਸਰਤਾ ਕਦਮ ਹਮ ਚੁ ਆਹਨ ਗ਼ਰੀਕ ॥੧੧੮॥
ज़ि सरता कदम हम चु आहन ग़रीक ॥११८॥

ज्यांना स्टीलच्या चिलखतीने डोक्यापासून पायापर्यंत संरक्षित केले होते.(118)

ਬ ਆਵਾਜ਼ ਤੋਪੋ ਤਮਾਚਹ ਤੁਫ਼ੰਗ ॥
ब आवाज़ तोपो तमाचह तुफ़ंग ॥

बंदुका, पिस्तुल आणि तोफांचा गदारोळ,

ਜ਼ਿਮੀ ਗ਼ਸ਼ਤ ਹਮ ਚੂੰ ਗੁਲੇ ਲਾਲਹ ਰੰਗ ॥੧੧੯॥
ज़िमी ग़शत हम चूं गुले लालह रंग ॥११९॥

आणि पृथ्वी किरमिजी फुलासारखी लालसर झाली.(119)

ਬਮੈਦਾ ਦਰਾਮਦ ਕਿ ਦੁਖ਼ਤਰ ਵਜ਼ੀਰ ॥
बमैदा दरामद कि दुक़तर वज़ीर ॥

ती स्वतः लढाईच्या मैदानात आली,

ਬ ਯਕ ਦਸਤ ਚੀਨੀ ਕਮਾ ਦਸਤ ਤੀਰ ॥੧੨੦॥
ब यक दसत चीनी कमा दसत तीर ॥१२०॥

एका हातात चिनी धनुष्य आणि दुसऱ्या हातात बाण.(120)

ਬ ਹਰਜਾ ਕਿ ਪਰਰਾ ਸ਼ਵਦ ਤੀਰ ਦਸਤ ॥
ब हरजा कि पररा शवद तीर दसत ॥

जेव्हा जेव्हा तिने तिच्या हातांनी त्यांना दुखावले,

ਬ ਸਦ ਪਹਿਲੂਏ ਪੀਲ ਮਰਦਾ ਗੁਜ਼ਸ਼ਤ ॥੧੨੧॥
ब सद पहिलूए पील मरदा गुज़शत ॥१२१॥

बाण माणसांच्या आणि हत्तींच्या फासळ्यांमधून घुसले.(121)

ਚੁਨਾ ਮੌਜ਼ ਖ਼ੇਜ਼ਦ ਜ਼ਿ ਦਰੀਯਾਬ ਸੰਗ ॥
चुना मौज़ क़ेज़द ज़ि दरीयाब संग ॥

नदीच्या लाटा ज्या प्रकारे दगडांवर आदळल्या,

ਬਰਖ਼ਸ਼ ਅੰਦਰ ਆਮਦ ਚੁ ਤੇਗ਼ੋ ਨਿਹੰਗ ॥੧੨੨॥
बरक़श अंदर आमद चु तेग़ो निहंग ॥१२२॥

योद्ध्यांच्या तलवारी चमकत होत्या.(122)

ਬ ਤਾਬਸ਼ ਦਰਾਮਦ ਯਕੇ ਤਾਬ ਨਾਕ ॥
ब ताबश दरामद यके ताब नाक ॥

तेजस्वी (तलवारींचे) तेज सर्वत्र पसरले होते,

ਬ ਰਖ਼ਸ਼ ਅੰਦਰ ਆਮਦ ਯਕੇ ਖ਼ੂਨ ਖ਼ਾਕ ॥੧੨੩॥
ब रक़श अंदर आमद यके क़ून क़ाक ॥१२३॥

आणि चमक मध्ये, रक्त आणि माती अविभाज्य होते.(123)

ਬ ਤਾਮਸ਼ ਦਰਾਮਦ ਹਮਹ ਹਿੰਦ ਤੇਗ਼ ॥
ब तामश दरामद हमह हिंद तेग़ ॥

हिंदुस्थानच्या तलवारी चमकल्या,

ਬ ਗੁਰਰੀਦ ਲਸ਼ਕਰ ਚੁ ਦਰੀਯਾਇ ਮੇਗ਼ ॥੧੨੪॥
ब गुररीद लशकर चु दरीयाइ मेग़ ॥१२४॥

आणि पुरात नदीवर गर्दी करणाऱ्या ढगांप्रमाणे गर्जना केली.(124)

ਬ ਚਰਖ਼ ਅੰਦਰ ਆਮਦ ਬ ਚੀਨੀ ਕਮਾ ॥
ब चरक़ अंदर आमद ब चीनी कमा ॥

चिनी धनुष्य पसरले,

ਬ ਤਾਬ ਆਮਦਸ਼ ਤੇਗ਼ ਹਿੰਦੋਸਤਾ ॥੧੨੫॥
ब ताब आमदश तेग़ हिंदोसता ॥१२५॥

आणि हिंदुस्थानी तलवारी चमकल्या.(१२५)

ਗਰੇਵਹ ਬਬਾਵੁਰਦ ਚੰਦੀ ਕਰੋਹ ॥
गरेवह बबावुरद चंदी करोह ॥

गोंगाट, जे अनेक मैलांपर्यंत जबरदस्त होते,

ਬ ਲਰਜ਼ੀਦ ਦਰਯਾਬ ਦਰਰੀਦ ਕੋਹ ॥੧੨੬॥
ब लरज़ीद दरयाब दररीद कोह ॥१२६॥

नद्यांना हतबल केले आणि पर्वत तोडले.(126)

ਬ ਰਖ਼ਸ਼ ਅੰਦਰ ਆਮਦ ਜ਼ਿਮੀਨੋ ਜ਼ਮਾ ॥
ब रक़श अंदर आमद ज़िमीनो ज़मा ॥

पण जेव्हा यमनच्या तलवारी पेटल्या,

ਬ ਤਾਬਸ਼ ਦਰਾਮਦ ਚੁ ਤੇਗ਼ੇ ਯਮਾ ॥੧੨੭॥
ब ताबश दरामद चु तेग़े यमा ॥१२७॥

आकाश आणि पृथ्वी दोन्हीही पेटले.(१२७)

ਬ ਤੇਜ਼ ਆਮਦੋ ਨੇਜ਼ਹੇ ਬਾਸਤੀਂ ॥
ब तेज़ आमदो नेज़हे बासतीं ॥

जेव्हा बांबूचा भाला वेगाने येताना दिसला,

ਬ ਜੁੰਬਸ਼ ਦਰਾਮਦ ਤਨੇ ਨਾਜ਼ਨੀਂ ॥੧੨੮॥
ब जुंबश दरामद तने नाज़नीं ॥१२८॥

आणि नाजूक स्त्री रागाने उडून गेली.(128)

ਬ ਸ਼ੋਰਸ਼ ਦਰਾਮਦ ਨਫ਼ਰ ਹਾਇ ਕੁਹਿਰ ॥
ब शोरश दरामद नफ़र हाइ कुहिर ॥

लोकांनी एकच जल्लोष केला,

ਜ਼ਿ ਤੋਪੋ ਵ ਨੇਜ਼ਹ ਬਪੋਸ਼ੀਦ ਦਹਿਰ ॥੧੨੯॥
ज़ि तोपो व नेज़ह बपोशीद दहिर ॥१२९॥

आणि बंदुकांच्या गर्जनेने पृथ्वी हादरली.(१२९)

ਬ ਜੁੰਬਸ਼ ਦਰਾਮਦ ਕਮਾਨੋ ਕਮੰਦ ॥
ब जुंबश दरामद कमानो कमंद ॥

धनुष्य आणि गोफण जोरदारपणे कृतीत आले,

ਦਰਖ਼ਸ਼ਾ ਸ਼ੁਦਹ ਤੇਗ਼ ਸੀਮਾਬ ਤੁੰਦ ॥੧੩੦॥
दरक़शा शुदह तेग़ सीमाब तुंद ॥१३०॥

आणि पाराप्रमाणे चमकणाऱ्या हिंदुस्थानी तलवारी आत घुसू लागल्या.(130)

ਬ ਜੋਸ਼ ਆਮਦਹ ਖ਼ੰਜਰੇ ਖ਼੍ਵਾਰ ਖ਼ੂੰ ॥
ब जोश आमदह क़ंजरे क़्वार क़ूं ॥

रक्त शोषणारे खंजीर दिसू लागले,

ਜ਼ੁਬਾ ਨੇਜ਼ਹ ਮਾਰਸ਼ ਬਰਾਮਦ ਬਰੂੰ ॥੧੩੧॥
ज़ुबा नेज़ह मारश बरामद बरूं ॥१३१॥

आणि सापांच्या जिभेंप्रमाणे तीक्ष्ण असलेल्या भांगे कार्यात आल्या.(१३१)

ਬ ਤਾਬਸ਼ ਦਰਾਮਦ ਲਕੋ ਤਾਬ ਨਾਕ ॥
ब ताबश दरामद लको ताब नाक ॥

चमकणारे हात चमकत होते,

ਯਕੇ ਸੁਰਖ਼ ਗੋਗਿਰਦ ਸ਼ੁਦ ਖੂੰਨ ਖ਼ਾਕ ॥੧੩੨॥
यके सुरक़ गोगिरद शुद खूंन क़ाक ॥१३२॥

आणि पृथ्वी गंधकासारखी गडद होत होती.(१३२)

ਦਿਹਾ ਦਿਹ ਦਰਾਮਦ ਜ਼ਿ ਤੀਰੋ ਤੁਫ਼ੰਗ ॥
दिहा दिह दरामद ज़ि तीरो तुफ़ंग ॥

तोफा आणि धनुष्य गर्जना, आणि पुन्हा गर्जना,

ਹਯਾਹਯ ਦਰਾਮਦ ਨਿਹੰਗੋ ਨਿਹੰਗ ॥੧੩੩॥
हयाहय दरामद निहंगो निहंग ॥१३३॥

आणि मगरींसारखे मोठे सैनिक रडू लागले.(133)

ਚਕਾਚਾਕ ਬਰਖ਼ਾਸਤ ਤੀਰੋ ਕਮਾ ॥
चकाचाक बरक़ासत तीरो कमा ॥

धनुष्यातून सरींचा उत्स्फूर्त शिंपडा,

ਬਰਾਮਦ ਯਕੇ ਰੁਸਤ ਖ਼ੇਜ਼ ਅਜ਼ ਜਹਾ ॥੧੩੪॥
बरामद यके रुसत क़ेज़ अज़ जहा ॥१३४॥

जणू कयामताचा दिवस आला होता.(134)

ਨ ਪੋਯਿੰਦਰ ਰਾ ਬਰ ਜ਼ਿਮੀ ਬੂਦ ਜਾ ॥
न पोयिंदर रा बर ज़िमी बूद जा ॥

पायदळांना पृथ्वीवर जागा नव्हती,

ਨ ਪਰਿੰਦਹ ਰਾ ਦਰ ਹਵਾ ਬੂਦ ਰਾਹ ॥੧੩੫॥
न परिंदह रा दर हवा बूद राह ॥१३५॥

तसेच पक्षी हवेतून मार्ग शोधू शकत नाहीत.(१३५)

ਚੁਨਾ ਤੇਗ਼ ਬਾਰੀਦ ਮਿਯਾਨੇ ਮੁਸਾਫ਼ ॥
चुना तेग़ बारीद मियाने मुसाफ़ ॥

तलवारींनी त्यांचे पराक्रम इतक्या तीव्रतेने दाखवले,

ਕਿ ਅਜ਼ ਕੁਸ਼ਤਗਾ ਸ਼ੁਦ ਜ਼ਿਮੀ ਕੋਹਕਾਫ਼ ॥੧੩੬॥
कि अज़ कुशतगा शुद ज़िमी कोहकाफ़ ॥१३६॥

की मृतदेहांनी पर्वत तयार केले (१३६)

ਕਿ ਪਾਓ ਸਰ ਅੰਬੋਹ ਚੰਦਾ ਸ਼ੁਦਹ ॥
कि पाओ सर अंबोह चंदा शुदह ॥

डोके आणि पायाचे ढीग सर्वत्र झाले होते,

ਕਿ ਮੈਦਾ ਪੁਰ ਅਜ਼ ਗੋਇ ਚੌਗਾ ਸ਼ੁਦਹ ॥੧੩੭॥
कि मैदा पुर अज़ गोइ चौगा शुदह ॥१३७॥

आणि संपूर्ण मैदान गोल्फ कोर्ससारखे दिसत होते आणि डोके बॉलसारखे फिरत होते.(137)

ਰਵਾ ਰਉ ਦਰਾਮਦ ਬ ਤੀਰੋ ਤੁਫ਼ੰਗ ॥
रवा रउ दरामद ब तीरो तुफ़ंग ॥

बाणांची तीव्रता खूप होती;