पण कोणीही त्याला पाहू शकत नव्हते. 20.
अविचल:
जिथे दिलीस सिंह (सुंदर) चिलखत घालून बसला होता.
डोळ्यात जादूई मोहिनी घेऊन परी तिथे पोहोचली.
तिचं सौंदर्य पाहून गोंधळलो.
त्याची शुद्ध बुद्धी गेली आणि तो (राजपुत्रात) मोहात राहिला. २१.
चोवीस:
ती तिथे कशासाठी गेली होती हे ती पूर्णपणे विसरली होती.
(म्हणून) ती त्या नगरात अनेक वर्षे राहिली.
(केव्हा) किती वेळानंतर तो सुरतला परतला
त्यामुळे (ती) स्त्री मनात खूप लाजली. 22.
(ती घाबरली की) शहा परीने हे ऐकले तर
म्हणून तू मला स्वर्गातून हाकलून देशील.
त्यामुळे काही उपाययोजना कराव्यात.
जे करून ते त्यात विलीन केले पाहिजे. 23.
राज कुमार यांचे निवासस्थान कुठे होते?
तिथे त्याचा (राज कुमारी) फोटो काढला.
जेव्हा कुंवर यांनी ते चित्र पाहिले
त्यामुळे सर्व राज्ये सोडली गेली (म्हणजे राज्याचे कार्य विसरले गेले). २४.
अविचल:
त्याने राज्याचा त्याग केला आणि मनाने (अतिशय) दुःखी झाला.
तो रात्रंदिवस अनुराग (त्या प्रतिमेच्या) प्रेमात बसायचा.
(तो) रडायचा आणि डोळ्यांतून रक्त ('रुहर') सांडायचा.
अनेक प्रकारचे विचार करून (किंवा योजना बनवून) त्याला ते मिळू शकत नाही. २५.
(ती विचार करते की) नटी, नाटककार, राणी किंवा नृत्यांगना, तिला आपण काय म्हणू?
ती पुरुष, स्त्री, पुरुष की स्त्री?
ती शिवाची, इंद्राची, चंद्राची किंवा सूर्याची संतती आहे.
ही प्रतिमा दाखवून चतुर (माझ्या पत्नीने) हृदय घेतले आहे. २६.
चित्र इथे लिहून झाल्यावर ती त्या ठिकाणी (सातासमुद्रापार राज कुमारीच्या घरापर्यंत) गेली.
(त्यांची) राज कुमारीच्या घरात केलेली प्रतिमा.
सकाळी जेव्हा राज कुमारीने त्यांचे चित्र पाहिले
त्यामुळे त्याने राज्य आणि उजवे देखील सोडले. २७.
कुंवर यांचे चित्र पाहून राज कुमारी यांना धक्काच बसला.
(त्याच्या) हृदयातून राज्ये आणि संपत्तीचे सर्व शुद्ध ज्ञान नाहीसे झाले.
प्रेमाच्या वाढलेल्या वेदनांना (तो) कोणाला (चांगले) म्हणेल,
जो त्याचे दु:ख दूर करून त्याला (प्रिय) पुन्हा जोडतो. २८.
मतवाले यांच्याप्रमाणेच राज कुमारीही स्तब्ध झाली.
तेव्हाच त्यांनी खाण्यापिण्याचे व्रत सोडले.
कधी हशा तर कधी (त्याचे) गुणगान गायले जायचे
कधी कधी ती रडत दिवस रात्र काढायची. 29.
राज कुमारीचे शरीर दिवसेंदिवस पिवळे होऊ लागले.
तिच्या आत तिच्या प्रियकराचे दुःख होते (जे ती कोणाला सांगत नव्हती).
त्याची प्रेयसी सातासमुद्रापार राहिली.
जर कोणी तिला (प्रेयसी) आणले आणि तिच्यात सामील झाले तर ती (तिचे) दुःख त्याला सांगू शकते. 30.
(कवी म्हणतो) आता मी राजकुमारच्या काही विठय़ा सांगतो,
(त्याचेही) ऐका. अहो, मस्त! आता नीट ऐक आणि इथे कान दे.
ते गृहस्थ रात्रंदिवस रडण्यात घालवायचे.
(प्रतिमा असलेली ती) त्याच्या हाताला स्पर्श करत नव्हती, तो फक्त त्याच्या हृदयाने प्रतिमेला स्पर्श करत होता. ३१.