श्री दसाम ग्रंथ

पान - 169


ਤ੍ਯਾਗਿ ਚਲੈ ਰਣ ਕੋ ਸਬ ਬੀਰਾ ॥
त्यागि चलै रण को सब बीरा ॥

सर्व शूर योद्धे अधीर आहेत

ਲਾਜ ਬਿਸਰ ਗਈ ਭਏ ਅਧੀਰਾ ॥
लाज बिसर गई भए अधीरा ॥

सर्व योद्धे, लाज सोडून आणि अधीर होऊन रणांगण सोडून पळून गेले.

ਹਿਰਿਨਾਛਸ ਤਬ ਆਪੁ ਰਿਸਾਨਾ ॥
हिरिनाछस तब आपु रिसाना ॥

तेव्हा हिरंकशपालाच राग आला

ਬਾਧਿ ਚਲ੍ਯੋ ਰਣ ਕੋ ਕਰਿ ਗਾਨਾ ॥੨੮॥
बाधि चल्यो रण को करि गाना ॥२८॥

हे पाहून हिरनायकशिपू स्वतः प्रचंड रागाने युद्धासाठी पुढे सरसावला.२८.

ਭਰਿਯੋ ਰੋਸ ਨਰਸਿੰਘ ਸਰੂਪੰ ॥
भरियो रोस नरसिंघ सरूपं ॥

त्यावेळी नरसिंग फॉर्मलाही राग आला

ਆਵਤ ਦੇਖਿ ਸਮੁਹੇ ਰਣਿ ਭੂਪੰ ॥
आवत देखि समुहे रणि भूपं ॥

सम्राट आपल्या दिशेने येताना पाहून नरसिंगही संतापला.

ਨਿਜ ਘਾਵਨ ਕੋ ਰੋਸ ਨ ਮਾਨਾ ॥
निज घावन को रोस न माना ॥

तो त्याच्या जखमांसाठी रागावला नाही,

ਨਿਰਖਿ ਸੇਵਕਹਿ ਦੁਖੀ ਰਿਸਾਨਾ ॥੨੯॥
निरखि सेवकहि दुखी रिसाना ॥२९॥

त्याने आपल्या जखमांची पर्वा केली नाही, कारण आपल्या भक्तांवर होणारे दुःख पाहून तो अत्यंत दुःखात होता.29.

ਭੁਜੰਗ ਪ੍ਰਯਾਤ ਛੰਦ ॥
भुजंग प्रयात छंद ॥

भुजंग प्रार्थना श्लोक

ਕੰਪਾਈ ਸਟਾ ਸਿੰਘ ਗਰਜ੍ਯੋ ਕ੍ਰੂਰੰ ॥
कंपाई सटा सिंघ गरज्यो क्रूरं ॥

नृसिंहाने मानेचे केस (जटा) हलवले आणि भयंकर गर्जना केली.

ਉਡ੍ਯੋ ਹੇਰਿ ਬੀਰਾਨ ਕੇ ਮੁਖਿ ਨੂਰੰ ॥
उड्यो हेरि बीरान के मुखि नूरं ॥

त्याच्या मानेला धक्का देऊन नरसिंगने एक भयंकर गडगडाट केला आणि त्याचा गडगडाट ऐकून वीरांचे चेहरे फिके पडले.

ਉਠ੍ਯੋ ਨਾਦ ਬੰਕੇ ਛੁਹੀ ਗੈਣਿ ਰਜੰ ॥
उठ्यो नाद बंके छुही गैणि रजं ॥

त्या भयानक आवाजाने आकाश धुळीने व्यापले.

ਹਸੇ ਦੇਵ ਸਰਬੰ ਭਏ ਦੈਤ ਲਜੰ ॥੩੦॥
हसे देव सरबं भए दैत लजं ॥३०॥

त्या भयानक आवाजामुळे पृथ्वी हादरली आणि तिची धूळ आकाशाला भिडली. सर्व देव हसायला लागले आणि दैत्यांचे मस्तक शरमेने नतमस्तक झाले.30.

ਮਚ੍ਯੰ ਦੁੰਦ ਜੁਧੰ ਮਚੇ ਦੁਇ ਜੁਆਣੰ ॥
मच्यं दुंद जुधं मचे दुइ जुआणं ॥

द्वंद्वयुद्ध भडकले होते आणि दोन्ही सरदारही संतापले होते.

ਤੜੰਕਾਰ ਤੇਗੰ ਕੜਕੇ ਕਮਾਣੰ ॥
तड़ंकार तेगं कड़के कमाणं ॥

दोन्ही वीर योद्धांचं भयंकर युद्ध पेटलं आणि तलवारीचा गडगडाट आणि धनुष्यबाणांचा कर्कश आवाज ऐकू आला.

ਭਿਰਿਯੋ ਕੋਪ ਕੈ ਦਾਨਵੰ ਸੁਲਤਾਨੰ ॥
भिरियो कोप कै दानवं सुलतानं ॥

राक्षसांचा राजा रागावला आणि लढला

ਹੜੰ ਸ੍ਰੋਣ ਚਲੇ ਮਧੰ ਮੁਲਤਾਣੰ ॥੩੧॥
हड़ं स्रोण चले मधं मुलताणं ॥३१॥

राक्षस-राजा प्रचंड क्रोधाने लढले आणि रणांगणात रक्ताचा पूर आला.31.

ਕੜਕਾਰ ਤੇਗੰ ਤੜਕਾਰ ਤੀਰੰ ॥
कड़कार तेगं तड़कार तीरं ॥

बाण गडगडत होते, बाण गडगडत होते.

ਭਏ ਟੂਕ ਟੂਕੰ ਰਣੰ ਬੀਰ ਧੀਰੰ ॥
भए टूक टूकं रणं बीर धीरं ॥

तलवारींच्या गडगडाटाने आणि बाणांच्या कर्कश आवाजाने, पराक्रमी आणि धीरगंभीर वीरांचे तुकडे तुकडे झाले.

ਬਜੇ ਸੰਖ ਭੂਰੰ ਸੁ ਢੋਲੰ ਢਮੰਕੇ ॥
बजे संख भूरं सु ढोलं ढमंके ॥

संख, तुतारे वाजत होते, ढोल वाजत होते.

ਰੜੰ ਕੰਕ ਬੰਕੇ ਡਹੈ ਬੀਰ ਬੰਕੇ ॥੩੨॥
रड़ं कंक बंके डहै बीर बंके ॥३२॥

शंख, शंख आणि ढोल वाजले आणि धारदार घोड्यांवर स्वार झालेले सैनिक रणांगणात खंबीरपणे उभे राहिले.32.

ਭਜੇ ਬਾਜਿ ਗਾਜੀ ਸਿਪਾਹੀ ਅਨੇਕੰ ॥
भजे बाजि गाजी सिपाही अनेकं ॥

हत्ती (गाजी), घोडेस्वार इत्यादी अनेक प्रकारचे सैनिक पळून गेले.

ਰਹੇ ਠਾਢਿ ਭੂਪਾਲ ਆਗੇ ਨ ਏਕੰ ॥
रहे ठाढि भूपाल आगे न एकं ॥

घोडे आणि हत्तींवर स्वार झालेले अनेक योद्धे पळून गेले आणि एकही सरदार नरसिंगच्या विरोधात टिकू शकला नाही.

ਫਿਰਿਯੋ ਸਿੰਘ ਸੂਰੰ ਸੁ ਕ੍ਰੂਰੰ ਕਰਾਲੰ ॥
फिरियो सिंघ सूरं सु क्रूरं करालं ॥

नरसिंग सुरवीर उग्र आणि कठोर रूप घेऊन फिरत असे