चौपायी
तेव्हा राजाने कमळाचे फूल उपटून मागितले
तेव्हा राजाने त्यांना निरोप दिला आणि कमळाची पाने गोळा केली.
सर्व सखी त्याच्यावर ठेवल्या
त्याने सर्व दासींना विविध आसनांमध्ये बसवायला लावले.
(म्हणून त्याने) माधवनाल हाक मारली
त्याने माधवन नलला बोलावून श्रोत्यांमध्ये स्थिरावण्यास सांगितले.
तेव्हा ब्राह्मण (माधवनाल) तिरस्काराने बासरी वाजवत होता.
त्याने बासरी वाजवली; सर्व स्त्रिया मोहित झाल्या.(6)
दोहिरा
संगीताने दणदणाट होताच महिलांनी प्रवेश केला,
आणि कमळाच्या फुलांची पाने त्यांच्या शरीराला चिकटली.
चौपायी
राजाने ताबडतोब माधवन नलला बाहेर काढले आणि,
ब्राह्मण जातीचा असल्याने त्याला मरू दिले नाही.
तो (ब्राह्मण) निघून कामदेवाच्या नगरी कामवती येथे आला.
तेथे त्याला कामकंदला (कामदेवची स्त्री समकक्ष) ची आवड होती.(8)
दोहिरा
ब्राह्मण त्या ठिकाणी पोहोचला, ज्यापैकी काम (शब्दशः कामदेव) सेन हा राजा होता.
ज्यांच्या दरबारात तीनशे साठ मुली नाचत असत.(9)
चौपायी
माधवनाल त्यांच्या भेटीला आले
माधवनने दरबारात जाऊन नमस्कार केला.
जिथे अनेक योद्धे बसले होते,
तेथे अनेक शूरवीर उपस्थित होते आणि कामकंदला नाचत होते.(१०)
दोहिरा
खूप घट्ट, काम (कामकांडला) यांनी चंदनाची सुगंधी चोळी घातली होती,
चोळी दिसत होती पण चंदन नव्हते.(११)
चंदनाच्या सुगंधाने मोहित होऊन एक काळी मधमाशी येऊन त्यावर बसली.
तिने तिच्या चोळीला धक्का मारला आणि मधमाशीला उडवून दिले.(l2)
चौपायी
हे सर्व रहस्य ब्राह्मणाला समजले.
ब्राह्मणाने सर्व मध्यांतर पाळले आणि खूप इच्छा वाटली,
(त्याने) राजाकडून इतके पैसे घेतले होते.
आणि राजाने दिलेली सर्व संपत्ती त्याने कामकंदला दिली.(१३)
दोहिरा
(राजाने विचार केला) 'मी जी संपत्ती त्याच्या स्वाधीन केली, ती त्याने दिली आहे.
'असा मूर्ख ब्राह्मण पुजारी मला ठेवता आला नाही.'(l4)
चौपायी
ब्रह्म जाणून (ते) मारू नये,
'ब्राह्मण असल्याने त्याला मारता कामा नये, तर त्याला गावातून हाकलून दिले पाहिजे.
(असेही सांगितले की) कोणाच्या घरात लपलेले आढळले,
'आणि जो कोणी त्याला आश्रय देईल, त्याचे तुकडे केले जातील.'(15)
ब्राह्मणाने हे सर्व ऐकले.
जेव्हा ब्राह्मणाला ही गुप्त घोषणा कळली तेव्हा तो लगेच त्या स्त्रीच्या घरी आला.
(तो म्हणू लागला) राजा माझ्यावर फार रागावला आहे.
(आणि म्हणाला) 'जसा राजा माझ्यावर खूप रागावला आहे, म्हणून मी तुझ्या घरी आलो आहे.' (16)
दोहिरा