श्री दसाम ग्रंथ

पान - 1407


ਬੁਰੀਦਹ ਸਰ ਓਰਾ ਰਵਾ ਜਾਇ ਗਸ਼ਤ ॥
बुरीदह सर ओरा रवा जाइ गशत ॥

ती डोकं घेऊन जागेवर गेली

ਦਰਾ ਜਾ ਸਬਲ ਸਿੰਘ ਕਿ ਬਿਨਸ਼ਸਤਹ ਅਸਤ ॥੧੫॥
दरा जा सबल सिंघ कि बिनशसतह असत ॥१५॥

जिथे संबल सिंग (राजा) बसले होते.(१५)

ਤੁ ਗੁਫ਼ਤੀ ਮਰਾ ਹਮ ਚੁਨੀ ਕਰਦਹਅਮ ॥
तु गुफ़ती मरा हम चुनी करदहअम ॥

'(अरे! राजा), तू मला सांगितलेस तसे मी केले आहे.

ਬਪੇਸ਼ੇ ਤੁ ਈਂ ਸਰ ਮਨ ਆਵੁਰਦਹਅਮ ॥੧੬॥
बपेशे तु ईं सर मन आवुरदहअम ॥१६॥

'येथे, मी काझीचे डोके तुमच्यासमोर ठेवले आहे.(16)

ਅਗਰ ਸਰ ਤੁ ਖ਼ਾਹੀ ਸਰ ਤੁਮੇ ਦਿਹਮ ॥
अगर सर तु क़ाही सर तुमे दिहम ॥

'तुला माझे डोके हवे असले तरी मी ते देऊ शकतो.

ਬ ਜਾਨੋ ਦਿਲੇ ਬਰ ਤੁ ਆਸ਼ਕ ਸ਼ੁਦਮ ॥੧੭॥
ब जानो दिले बर तु आशक शुदम ॥१७॥

'कारण मी तुझ्यावर माझ्या मनापासून आणि आत्म्यापासून प्रेम करतो.(१७)

ਕਿ ਇਮ ਸ਼ਬ ਕੁਨ ਆਂ ਅਹਿਦ ਤੋ ਬਸਤਈ ॥
कि इम शब कुन आं अहिद तो बसतई ॥

'अरे! माझ्या प्रियकर, तू मला जे काही शब्द दिलेस ते आज संध्याकाळी पूर्ण कर.

ਬ ਗਮਜ਼ਹਿ ਚਸ਼ਮ ਜਾਨ ਮਨ ਕੁਸ਼ਤਈ ॥੧੮॥
ब गमज़हि चशम जान मन कुशतई ॥१८॥

'तुझे डोळे मिचकावून तू माझा आत्मा पकडला आहेस.'(18)

ਚੁ ਦੀਦਸ਼ ਸਰੇ ਰਾਜਹੇ ਨਉ ਜਵਾ ॥
चु दीदश सरे राजहे नउ जवा ॥

कापलेल्या मस्तकाकडे राजाने पाहिले तेव्हा तो घाबरला.

ਬ ਤਰਸੀਦ ਗੁਫ਼ਤਾਹ ਕਿ ਏ ਬਦ ਨਿਸ਼ਾ ॥੧੯॥
ब तरसीद गुफ़ताह कि ए बद निशा ॥१९॥

आणि म्हणाले, 'अरे! तू सैतानी आहेस, (19)

ਚੁਨਾ ਬਦ ਤੁ ਕਰਦੀ ਖ਼ੁਦਵੰਦ ਖ਼ੇਸ਼ ॥
चुना बद तु करदी क़ुदवंद क़ेश ॥

'तुम्ही तुमच्या पतीशी इतके वाईट वागले असेल तर,

ਕਿ ਮਾਰਾ ਚਿਯਾਰੀ ਅਜ਼ੀਂ ਕਾਰ ਬੇਸ਼ ॥੨੦॥
कि मारा चियारी अज़ीं कार बेश ॥२०॥

'मग तू मला काय करणार नाहीस? (20)

ਜ਼ਿ ਤੋ ਦੋਸਤੀ ਮਨ ਬ ਬਾਜ਼ ਆਮਦਮ ॥
ज़ि तो दोसती मन ब बाज़ आमदम ॥

'तुझ्या मैत्रीशिवाय मी चांगले आहे, मी तुझ्या बंधुत्वाचा त्याग करतो.

ਜ਼ਿ ਕਰਦਹ ਤੁ ਮਨ ਦਰ ਨਿਯਾਜ਼ ਆਮਦਮ ॥੨੧॥
ज़ि करदह तु मन दर नियाज़ आमदम ॥२१॥

'तुझ्या कृत्याने मला घाबरवले आहे.'(21)

ਚੁਨੀ ਬਦ ਤੁ ਕਰਦੀ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਕਾਰ ॥
चुनी बद तु करदी क़ुदावंद कार ॥

'तू तुझ्या पतीशी एवढी वाईट वागणूक दिलीस.

ਮਰਾ ਕਰਦਹ ਬਾਸ਼ੀ ਚੁਨੀ ਰੋਜ਼ਗਾਰ ॥੨੨॥
मरा करदह बाशी चुनी रोज़गार ॥२२॥

'तुम्ही माझ्यावरही तुमची वाईट योजना राबवू शकता.(२२)

ਬਿਅੰਦਾਖ਼ਤ ਸਰ ਰਾ ਦਰਾ ਜਾ ਜ਼ਿ ਦਸਤ ॥
बिअंदाक़त सर रा दरा जा ज़ि दसत ॥

तिने डोके तिथे फेकले आणि मग,

ਬਰੇ ਸੀਨਹ ਓ ਸਰ ਬਿਜ਼ਦ ਹਰ ਦੁ ਦਸਤ ॥੨੩॥
बरे सीनह ओ सर बिज़द हर दु दसत ॥२३॥

आणि हाताने तिची छाती आणि डोके मारायला सुरुवात केली.(२३)

ਮਰਾ ਪੁਸ਼ਤ ਦਾਦੀ ਤੁਰਾ ਹਕ ਦਿਹਦ ॥
मरा पुशत दादी तुरा हक दिहद ॥

'तू माझ्याकडे पाठ फिरवली आहेस आणि देव तुझ्याकडे वळेल.

ਵਜ਼ਾ ਰੋਜ਼ ਮਉਲਾਇ ਕਾਜ਼ੀ ਸ਼ਵਦ ॥੨੪॥
वज़ा रोज़ मउलाइ काज़ी शवद ॥२४॥

'आणि तो दिवस तुमच्यावर देवाच्या न्यायाचा असेल.'(२४)

ਬਿਅੰਦਾਖ਼ਤ ਸਰ ਖ਼ਾਨਹ ਆਮਦ ਬੁਬਾਜ਼ ॥
बिअंदाक़त सर क़ानह आमद बुबाज़ ॥

तिथे डोकं टाकून ती आपल्या घरी परतली.

ਬਆਂ ਲਾਸ਼ ਕਾਜ਼ੀ ਬਖ਼ੁਸ਼ਪੀਦ ਦਰਾਜ਼ ॥੨੫॥
बआं लाश काज़ी बक़ुशपीद दराज़ ॥२५॥

काझीच्या मृतदेहाशेजारी पडून ती झोपी गेली.(२५)

ਬਿਅੰਦਾਖ਼ਤ ਬਰ ਸਰ ਜ਼ਿ ਖ਼ੁਦ ਦਸਤ ਖ਼ਾਕ ॥
बिअंदाक़त बर सर ज़ि क़ुद दसत क़ाक ॥

(नंतर, ती उठली), तिच्या केसात धूळ टाकली आणि ओरडली.

ਬਿਗੁਫ਼ਤਾ ਕਿ ਖ਼ੇਜ਼ੇਦ ਯਾਰਾਨ ਪਾਕ ॥੨੬॥
बिगुफ़ता कि क़ेज़ेद यारान पाक ॥२६॥

'अरे! माझ्या पवित्र मित्रांनो, येथे या, (26)

ਕਿ ਬਦਕਾਰ ਕਰਦ ਈਂ ਕਸੇ ਸ਼ੋਰ ਬਖ਼ਤ ॥
कि बदकार करद ईं कसे शोर बक़त ॥

'कोणत्यातरी दुष्ट माणसाने वाईट कृत्य केले आहे.

ਕਿ ਕਾਜ਼ੀ ਬ ਜਾ ਕੁਸ਼ਤ ਯਕ ਜ਼ਖ਼ਮ ਸਖ਼ਤ ॥੨੭॥
कि काज़ी ब जा कुशत यक ज़क़म सक़त ॥२७॥

'त्याने एका झटक्याने काझीला मारले आहे.'(२७)

ਬ ਹਰ ਜਾ ਕਿ ਯਾਬੇਦ ਖ਼ੂੰਨਸ਼ ਨਿਸ਼ਾ ॥
ब हर जा कि याबेद क़ूंनश निशा ॥

रक्ताच्या खुणा बघून लोक पुढे जायला लागले,

ਹੁਮਾ ਰਾਹ ਗੀਰੰਦ ਹਮਹ ਮਰਦੁਮਾ ॥੨੮॥
हुमा राह गीरंद हमह मरदुमा ॥२८॥

आणि सर्वांनी एकच मार्ग स्वीकारला.(२८)

ਬ ਆਂ ਜਾ ਜਹਾ ਖ਼ਲਕ ਇਸਤਾਦਹ ਕਰਦ ॥
ब आं जा जहा क़लक इसतादह करद ॥

तिने सर्व लोकांना त्या ठिकाणी आणले,

ਬਜਾਏ ਕਿ ਸਰ ਕਾਜ਼ੀ ਅਫ਼ਤਾਦਹ ਕਰਦ ॥੨੯॥
बजाए कि सर काज़ी अफ़तादह करद ॥२९॥

जिथे तिने काझीचे डोके फेकले होते.(२९)

ਬਿਦਾਨਿਸ਼ਤ ਹਮਹ ਔਰਤੋ ਮਰਦੁਮਾ ॥
बिदानिशत हमह औरतो मरदुमा ॥

महिलेने लोकांना पटवून दिले,

ਕਿ ਈਂ ਰਾ ਬ ਕੁਸ਼ਤ ਅਸਤ ਰਾਜਹ ਹੁਮਾ ॥੩੦॥
कि ईं रा ब कुशत असत राजह हुमा ॥३०॥

की राजाने काझीला मारले होते.(३०)

ਗਿਰਫ਼ਤੰਦ ਓ ਰਾ ਬੁਬਸਤੰਦ ਸਖ਼ਤ ॥
गिरफ़तंद ओ रा बुबसतंद सक़त ॥

त्यांनी (लोकांनी) राजाला पकडून बांधले.

ਕਿ ਜਾਏ ਜਹਾਗੀਰ ਬਿਨਸ਼ਸਤਹ ਤਖ਼ਤ ॥੩੧॥
कि जाए जहागीर बिनशसतह तक़त ॥३१॥

आणि त्याला तिथे आणले, जिथे (सम्राट) जहांगीर त्याच्या सिंहासनावर बसला होता.(३१)

ਬਿ ਗੁਫ਼ਤੰਦ ਕਿ ਈਂ ਰਾ ਹਵਾਲਹ ਕੁਨਦ ॥
बि गुफ़तंद कि ईं रा हवालह कुनद ॥

बादशहाने विचार केला, 'जर मी (राजा) काझीच्या पत्नीच्या स्वाधीन केले.

ਬ ਦਿਲ ਹਰਚਿ ਦਾਰਦ ਸਜ਼ਾਯਸ਼ ਦਿਹਦ ॥੩੨॥
ब दिल हरचि दारद सज़ायश दिहद ॥३२॥

'तिला पाहिजे तसे ती त्याच्याशी वागेल.'(३२)

ਬਿ ਫ਼ਰਮੂਦ ਜਲਾਦ ਰਾ ਸ਼ੋਰ ਬਖ਼ਤ ॥
बि फ़रमूद जलाद रा शोर बक़त ॥

मग त्याने जल्लादला हुकूम दिला,

ਕਿ ਈਂ ਸਰ ਜੁਦਾ ਕੁਨ ਬ ਯਕ ਜ਼ਖ਼ਮ ਸਖ਼ਤ ॥੩੩॥
कि ईं सर जुदा कुन ब यक ज़क़म सक़त ॥३३॥

'या माणसाचे डोके एकाच जोरात मारून टाका.'(33)

ਚੁ ਸ਼ਮਸ਼ੇਰ ਰਾ ਦੀਦ ਆਂ ਨੌਜਵਾ ॥
चु शमशेर रा दीद आं नौजवा ॥

जेव्हा त्या तरुणाने तलवार पाहिली,

ਬ ਲਰਜ਼ਹ ਦਰਾਮਦ ਚੁ ਸਰਵੇ ਗਿਰਾ ॥੩੪॥
ब लरज़ह दरामद चु सरवे गिरा ॥३४॥

तो एका मोठ्या डेरेच्या झाडासारखा थरथरू लागला.(३४)

ਬਗ਼ੁਫ਼ਤਾ ਕਿ ਮਨ ਕਾਰ ਬਦ ਕਰਦਹਅਮ ॥
बग़ुफ़ता कि मन कार बद करदहअम ॥

आणि कुजबुजत (बाईला) 'मी जे काही वाईट कृत्य केले,

ਬ ਕਾਰੇ ਸ਼ੁਮਾ ਤਉਰ ਖ਼ੁਦ ਕਰਦਹਅਮ ॥੩੫॥
ब कारे शुमा तउर क़ुद करदहअम ॥३५॥

'मी हे तुमचे हृदय पकडण्यासाठी केले.'(35)

ਨਮੂਦਹ ਇਸ਼ਾਰਤ ਬਿ ਚਸ਼ਮੇ ਬਿਆਂ ॥
नमूदह इशारत बि चशमे बिआं ॥

मग डोळे मिचकावत तो पुढे म्हणाला, 'अरे तू सगळ्या बायकांमध्ये.

ਕਿ ਏ ਬਾਨੂਏ ਸਰਵਰੇ ਬਾਨੂਆਂ ॥੩੬॥
कि ए बानूए सरवरे बानूआं ॥३६॥

'आणि सर्व राणींमध्ये राणी, (36)

ਬਹੁਕਮੇ ਸ਼ੁਮਾ ਮਨ ਖ਼ਤਾ ਕਰਦਹਅਮ ॥
बहुकमे शुमा मन क़ता करदहअम ॥

'मी तुझी आज्ञा मोडली तर मी पाप केले.

ਕਿ ਕਾਰ ਈਂ ਬਬੇ ਮਸਲਹਤ ਕਰਦਹਅਮ ॥੩੭॥
कि कार ईं बबे मसलहत करदहअम ॥३७॥

'मी हे कृत्य विचार न करता आणि तुम्हाला न विचारता केले आहे, (37)

ਖ਼ਲਾਸਮ ਬਿਦਿਹ ਅਹਦ ਕਰਦਮ ਕਬੂਲ ॥
क़लासम बिदिह अहद करदम कबूल ॥

'आता मला मोकळं सोडा. मी तुझी आज्ञा मानीन,

ਕਿ ਅਹਿਦੇ ਖ਼ੁਦਾ ਅਸਤ ਕਸਮੇ ਰਸੂਲ ॥੩੮॥
कि अहिदे क़ुदा असत कसमे रसूल ॥३८॥

'आणि मी हे देवाची शपथ घेण्यासाठी म्हणत आहे. (38)