Agus tharraing sí a miodóg as an ngríosc go mór le neart.(114)
Cé mar sin a rinne sí creach, scrios sí,
Agus do ghabh an áit agus do mhaígh gurab í féin é.(115)
Nuair a chuala rialóir Mayindra,
Mháirseáil sé i dtreo na háite sin.(116)
Ailínigh sé a fhórsaí mar bharra an earraigh,
I gcoinne na ndaoine a bhí ina seasamh ann go hiomlán armtha.(117)
Ar nós tonn ón bhfarraige a mháirseáil leo,
Cé a bhí cosanta ag an armúr cruach ó cheann go cosa.(118)
An uproars ó gunnaí, piostail agus gunnaí móra faoi chumhacht,
Agus d'éirigh an talamh dearg cosúil le bláthanna corcairdhearg.(119)
Tháinig sí féin isteach go páirceanna troda,
Le bogha Síneach i lámh amháin agus na saigheada sa lámh eile.(120)
Aon uair a ghortaigh sí iad trína lámha,
Na saigheada pollta trí easnacha na bhfear agus na n-elephants.(121)
An bealach a bhuail tonnta na habhann na clocha,
Bhí claimhte na laochra buailte go súilíneach.(122)
Bhí gile an tsléibhe i réim ar fad,
Agus sa tsolas bhí an fhuil agus an ithir do-aitheanta.(123)
Bhí claidhimh Hindustan ag glioscarnach,
Agus roared mar scamaill thréan thar an abhainn i tuile.(124)
Bogha Síneach radaithe,
Agus bhí na claimhte Hindustani gile.(125)
Na fuaimeanna, a bhí ró-mhór ar feadh na mílte míle,
Rinne na haibhneacha éadóchasach agus scar na sléibhte.(126)
Ach nuair a las claimhte Iamáin,
Choinnigh an spéir agus an talamh araon freisin.(127)
Nuair a bhí sleá bambú le feiceáil ag teacht go tapa,
Agus d'eitil an bhean íogair i buile.(128)
D'eirigh na daoine leó agus gol,
Agus chroith an talamh le ruaille na ngunnaí.(129)
Tháinig na boghanna agus na slingshots i ngníomh go dian,
Agus thosaigh na claimhte Hindustani ag taitneamh ar nós an mhearcair ag dul i bhfód.(130)
Tháinig na dagaí sucking fola,
Agus tháinig na lannaí, chomh géar le teangacha na nathrach, i ngníomh.(131)
Bhí na lámha ag lasadh,
Agus bhí an talamh ag éirí níos dorcha mar an sulfair.(132)
Rug na gunnaí agus na boghanna, agus roar arís,
Agus thosaigh na saighdiúirí chomh mór leis na crogaill ag caoineadh.(133)
Cithfholcadh spontáineach ó bhogha,
Ba dhóigh leat go raibh lá na bpeacaí tagtha.(134)
Ní raibh áit ar domhan ag na saighdiúirí coise,
Ná ní raibh na héin in ann a mbealaí a fháil tríd an aer.(135)
Do thaisbeáin na claidhimh a n-éacht chomh dian sin,
Go ndearna na mairbh na sléibhte.(136)
Bhí na cruacha cloigne agus cos ar fad,
Agus bhí cuma gailf ar an bpáirc ar fad agus cinn ag rolladh mar liathróidí.(137)
Ba é an déine na saigheada chomh mór;