Rug sí Prionsa a d'ól bainne,
Cé a bheadh ina rialóir agus ina dhíbirteoir ar na rialóirí freasúracha.(16)
Níor nocht sí rún a bhreithe,
Agus chuir sé i mbosca é, as radharc daoine eile.(17)
Chuir sí musc isteach agus cumhrán in Otto.
Ansin bhrat sí le cróch é, agus chonnaigh sí tadhlach timpeall.(18)
Tar éis cloch dearg a chur ina lámha,
Bhrúigh sí an bosca isteach san uisce domhain ag sileadh.(19)
Díreach tar éis an tseolta, bhain sí a cuid éadaí,
Agus shuigh síos ag creach Dé chun é a chosaint.(20)
Na fir níocháin ina suí ar bhruach na habhann,
Thug sé faoi deara an bosca ag sileadh san abhainn.(21)
Shocraigh siad an bosca a thabhairt amach,
Agus bris ar oscailt é.(22)
Ag baint úsáide as cumhacht a n-arm tharraing siad an bosca amach,
Agus ar a imeall fuair siad a lán rudaí luachmhara.(23)
Nuair a d'oscail siad é ag baint úsáide as tuilleadh fórsa,
Tháinig siad trasna ar earraí níos luachmhaire.(24)
Bhris siad a shéala,
Agus istigh, fuair siad é go dearrtha ar nós na gealaí.(25)
Ní raibh aon chlann ag na fearaibh níocháin,
Shíl siad, ‘Thug Dia mac dúinn.’(26)
Agus iad tar éis é a shábháil ón uisce domhain,
Ghabh siad buíochas le Dia as bronntanas chomh mór sin a bhronnadh orthu.(27)
Thug siad suas é mar a mhac,
Agus chuaigh go Mecca ar oilithreacht freisin.(28)
Nuair a bhí dhá bhliain nó trí agus cúpla mí imithe thart,
Thug iníon an fhir níocháin go dtí pálás an rí é.(29)
Do chuaidh an Fhionnuisce mór i ndoimhneacht ar é a fheiceáil,
Ach, mar sin, thuig go mba mhac le fear níocháin é.(30)
D'fhiafruigh sé de, "Ó, tusa an bhean chiúin,
“Conas a fuair tú mac chomh dathúil ó thaobh stádais, agus chomh sámh i nósanna.”(31)
Shíl sí, 'Is mise amháin a bhfuil an rún ar eolas aige.
‘Níl a fhios ag aon chomhlacht eile cad é an fhírinne.’ (32)
Theastaigh ón duine a mac a thabhairt uaidh, agus
Ar aghaidh go tapaidh go teach na mná níocháin.(33)
Dúirt bean an níocháin, "Déarfaidh mé leat, conas a fuair mé é,
‘Inseoidh mé duit, conas a fuair mé amach é.’ (34)
'In a leithéid de bhliain 's a leithéid de lá, um thráthnóna,
‘Rinne mé an cúram seo ar fad.(35)
‘Fuair mé greim ar an mbosca in uisce domhain,
'Nuair a d'oscail mé é, fuair mé ann é, agus sin an fhírinne.(36)
Ag tógáil an diamaint uaidh (Raj Kumari) chonaic
Agus d'aithin sé gurb é mo mhac amháin é. 37.
‘Ar é a fheiceáil, mhothaigh mé an bainne ag sileadh as mo bhrollach,
'Agus rug mé a dhá lámh orthu.(38)
'Agus an áit á aithint aige, d'oscail an dá bheola (chun bainne a shú).
‘Níor nocht mé an rún seo d’aon duine.’(39)