Sri Dasam Granth

Leathanach - 325

ਮਾਨਹੁ ਲੈ ਸਿਵ ਕੇ ਰਿਪੁ ਆਪ ਦਯੋ ਬਿਧਨਾ ਰਸ ਯਾਹਿ ਨਿਚੋਹੈ ॥੩੧੭॥

maanahu lai siv ke rip aap dayo bidhanaa ras yaeh nichohai |317|

Dealraíonn sé go bhfuil an Dia an ghrá é féin, rinsing an bunúsach ar fad, i láthair é roimh Krishna.317.

ਗਵਾਰਿ ਕੇ ਹਾਥ ਪੈ ਹਾਥ ਧਰੇ ਹਰਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਤਰੁ ਕੇ ਤਰਿ ਠਾਢੇ ॥

gavaar ke haath pai haath dhare har sayaam kahai tar ke tar tthaadte |

Ag cur a lámha ar lámha na buachaillí gopa, tá Krishna ina seasamh faoi chrann

ਪਾਟ ਕੋ ਪਾਟ ਧਰੇ ਪੀਯਰੋ ਉਰਿ ਦੇਖਿ ਜਿਸੈ ਅਤਿ ਆਨੰਦ ਬਾਢੇ ॥

paatt ko paatt dhare peeyaro ur dekh jisai at aanand baadte |

Tá na baill éadaigh buí á gcaitheamh aige, féachaint cé acu a mhéadaigh an sásamh san intinn

ਤਾ ਛਬਿ ਕੀ ਅਤਿ ਹੀ ਉਪਮਾ ਕਬਿ ਜਿਉ ਚੁਨਿ ਲੀ ਤਿਸ ਕੋ ਚੁਨਿ ਕਾਢੈ ॥

taa chhab kee at hee upamaa kab jiau chun lee tis ko chun kaadtai |

Tá cur síos déanta ag an bhfile ar an seómra seo mar seo:

ਮਾਨਹੁ ਪਾਵਸ ਕੀ ਰੁਤਿ ਮੈ ਚਪਲਾ ਚਮਕੀ ਘਨ ਸਾਵਨ ਗਾਢੇ ॥੩੧੮॥

maanahu paavas kee rut mai chapalaa chamakee ghan saavan gaadte |318|

Is cosúil go bhfuil an tintreach ag splancadh ó na scamaill dorcha.318.

ਲੋਚਨ ਕਾਨ੍ਰਹ ਨਿਹਾਰਿ ਤ੍ਰਿਯਾ ਦਿਜ ਰੂਪ ਕੈ ਪਾਨ ਮਹਾ ਮਤ ਹੂਈ ॥

lochan kaanrah nihaar triyaa dij roop kai paan mahaa mat hooee |

Ag féachaint ar shúile Krishna, bhí mná céile Brahmins ar meisce lena áilleacht

ਹੋਇ ਗਈ ਤਨ ਮੈ ਗ੍ਰਿਹ ਕੀ ਸੁਧਿ ਯੌ ਉਡਗੀ ਜਿਮੁ ਪਉਨ ਸੋ ਰੂਈ ॥

hoe gee tan mai grih kee sudh yau uddagee jim paun so rooee |

Rinne siad dearmad ar a dtithe a raibh cuimhne ag eitilt mar chadás roimh an ghaoth

ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਤਿਨ ਕੋ ਬਿਰਹਾਗਨਿ ਯੌ ਭਰਕੀ ਜਿਮੁ ਤੇਲ ਸੋ ਧੂਈ ॥

sayaam kahai tin ko birahaagan yau bharakee jim tel so dhooee |

Bhí tine na deighilte ar lasadh iontu mar an tine nuair a dhoirteadh an ola air

ਜਿਉ ਟੁਕਰਾ ਪਿਖਿ ਚੁੰਬਕ ਡੋਲਤ ਬੀਚ ਮਨੋ ਜਲ ਲੋਹ ਕੀ ਸੂਈ ॥੩੧੯॥

jiau ttukaraa pikh chunbak ddolat beech mano jal loh kee sooee |319|

Bhí an riocht ina raibh siad cosúil leis an iarann ar an maighnéad a fheiceáil nó cosúil leis an tsnáthaid iarainn a mbíonn an-mhian aige le maighnéad cruinnithe.319

ਕਾਨ੍ਰਹ ਕੇ ਰੂਪ ਨਿਹਾਰਿ ਤ੍ਰਿਯਾ ਦਿਜ ਪ੍ਰੇਮ ਬਢਿਯੋ ਦੁਖ ਦੂਰ ਭਏ ਹੈ ॥

kaanrah ke roop nihaar triyaa dij prem badtiyo dukh door bhe hai |

Ag féachaint ar fhoirm Sri Krishna, tá méadú tagtha ar ghrá na mban Brahmin agus baineadh an brón.

ਭੀਖਮ ਮਾਤ ਕੋ ਜ੍ਯੋ ਪਰਸੇ ਛਿਨ ਮੈ ਸਭ ਪਾਪ ਬਿਲਾਇ ਗਏ ਹੈ ॥

bheekham maat ko jayo parase chhin mai sabh paap bilaae ge hai |

Le Krishna a fheiceáil, caitheadh fulaingt mná céile Brahmis ar shiúl agus méadaíodh go mór ar a ngrá, díreach mar a baineadh an phian de Bhishma nuair a bhain sé cosa a mháthar.

ਆਨਨ ਦੇਖਿ ਕੇ ਸ੍ਯਾਮ ਘਨੋ ਚਿਤ ਬੀਚ ਬਸਿਯੋ ਦ੍ਰਿਗ ਮੂੰਦ ਲਏ ਹੈ ॥

aanan dekh ke sayaam ghano chit beech basiyo drig moond le hai |

Tar éis dó an masc a fheiceáil mar ionadach do Shyam (súile), shocraigh sé i Chit agus dhún sé a shúile,

ਜਿਉ ਧਨਵਾਨ ਮਨੋ ਧਨ ਕੋ ਧਰਿ ਅੰਦਰ ਧਾਮ ਕਿਵਾਰ ਦਏ ਹੈ ॥੩੨੦॥

jiau dhanavaan mano dhan ko dhar andar dhaam kivaar de hai |320|

Nuair a chonaic na mná aghaidh Krishna, shú isteach ina n-intinn é agus dhún siad a súile ar nós an duine saibhre ag dúnadh a chuid airgid ina shábháilte.320.

ਸੁਧਿ ਭਈ ਜਬ ਹੀ ਤਨ ਮੈ ਤਬ ਕਾਨ੍ਰਹ ਕਹੀ ਹਸਿ ਕੈ ਗ੍ਰਿਹ ਜਾਵਹੁ ॥

sudh bhee jab hee tan mai tab kaanrah kahee has kai grih jaavahu |

Nuair a fuair (siad) a gcorp, ansin gáire Shri Krishna (dóibh) agus dúirt (go bhfuil tú anois) filleadh abhaile.

ਬਿਪਨ ਬੀਚ ਕਹੈ ਰਹੀਯੋ ਦਿਨ ਰੈਨ ਸਭੇ ਹਮਰੈ ਗੁਨ ਗਾਵਹੁ ॥

bipan beech kahai raheeyo din rain sabhe hamarai gun gaavahu |

Nuair a d’éirigh leis na mná sin cuid dá bhfeasacht a fháil arís, dúirt Krishna le miongháire leo, ��Anois filleann tú ar do thithe, beir leat leis na Brahmins agus cuimhnigh ormsa lá agus oíche.

ਹੋਇ ਨ ਤ੍ਰਾਸ ਤੁਮੈ ਜਮ ਕੀ ਹਿਤ ਕੈ ਹਮ ਸੋ ਜੁ ਧਿਆਨ ਲਗਾਵਹੁ ॥

hoe na traas tumai jam kee hit kai ham so ju dhiaan lagaavahu |

Nuair a choinníonn tú m’aird go grámhar (mar sin) ní bheidh eagla ort roimh Yama.

ਜੋ ਤੁਮ ਬਾਤ ਕਰੋ ਇਹ ਹੀ ਤਬ ਹੀ ਸਬ ਹੀ ਮੁਕਤਾ ਫਲੁ ਪਾਵਹੁ ॥੩੨੧॥

jo tum baat karo ih hee tab hee sab hee mukataa fal paavahu |321|

Nuair a chuimhneoidh tú ormsa, ní bheidh eagla ort Yama (bás) agus ar an mbealach seo, gheobhaidh tú slánú.321.

ਦਿਜਨ ਤ੍ਰਿਯੋ ਬਾਚ ॥

dijan triyo baach |

Óráid mná céile Brahmins:

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

SwayYA

ਪਤਨੀ ਦਿਜ ਕੀ ਇਹ ਬਾਤ ਕਹੀ ਹਮ ਸੰਗ ਨ ਛਾਡਤ ਕਾਨ੍ਰਹ ਤੁਮਾਰੋ ॥

patanee dij kee ih baat kahee ham sang na chhaaddat kaanrah tumaaro |

Dúirt mná céile na Brahmins go raibh O Krishna! Ní fhágfaimid thú.

ਸੰਗ ਫਿਰੈ ਤੁਮਰੇ ਦਿਨ ਰੈਨਿ ਚਲੈ ਬ੍ਰਿਜ ਕੌ ਬ੍ਰਿਜ ਜੋਊ ਸਿਧਾਰੋ ॥

sang firai tumare din rain chalai brij kau brij joaoo sidhaaro |

��Is sinne mná céile Brahmins, ach O Krishna! ní thréigeann muid thú, fanfaimid leat lá is oíche agus má théann tú go Braja, beidh muid go léir in éineacht leat ann

ਲਾਗ ਰਹਿਯੋ ਤੁਮ ਸੋ ਹਮਰੋ ਮਨ ਜਾਤ ਨਹੀ ਮਨ ਧਾਮ ਹਮਾਰੋ ॥

laag rahiyo tum so hamaro man jaat nahee man dhaam hamaaro |

Tá ár n-aigne có-nasctha ionat agus níl fonn ar bith anois filleadh abhaile

ਪੂਰਨ ਜੋਗ ਕੋ ਪਾਇ ਜੁਗੀਸ੍ਵਰ ਆਨਤ ਨ ਧਨ ਬੀਚ ਸੰਭਾਰੋ ॥੩੨੨॥

pooran jog ko paae jugeesvar aanat na dhan beech sanbhaaro |322|

Sé, a thagann chun bheith ina Yogi go hiomlán agus a fhágann a bhaile, ní thugann sé aire a thabhairt dá bhaile agus saibhreas arís.322.

ਕਾਨ੍ਰਹ ਬਾਚ ॥

kaanrah baach |

Óráid Krishna

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

SwayYA

ਸ੍ਰੀ ਭਗਵਾਨ ਤਿਨੈ ਪਿਖਿ ਪ੍ਰੇਮ ਕਹਿਯੋ ਮੁਖ ਤੇ ਤੁਮ ਧਾਮਿ ਸਿਧਾਰੋ ॥

sree bhagavaan tinai pikh prem kahiyo mukh te tum dhaam sidhaaro |

Ag féachaint ar a ngrá, dúirt Sri Bhagavan (Krishna) óna (a) aghaidh gur chóir duit dul go dtí (do) tithe.

ਜਾਇ ਸਭੈ ਪਤਿ ਆਪਨ ਆਪਨ ਕਾਨ੍ਰਹ ਕਥਾ ਕਹਿ ਤਾਹਿ ਉਧਾਰੋ ॥

jaae sabhai pat aapan aapan kaanrah kathaa keh taeh udhaaro |

Ag féachaint dóibh le gean, d’iarr Krishna orthu dul abhaile agus d’inis sé dóibh freisin a gcuid fear céile a fhuascailt trí scéal Krishna a insint dóibh.

ਪੁਤ੍ਰਨ ਪਉਤ੍ਰਨ ਪਤਿਨ ਸੋ ਇਹ ਕੈ ਚਰਚਾ ਸਭ ਹੀ ਦੁਖੁ ਟਾਰੋ ॥

putran pautran patin so ih kai charachaa sabh hee dukh ttaaro |

Trí é seo a phlé le (do) chlann mhac, garmhac agus fir chéile, faoiseamh a thabhairt do bhrón gach duine

ਗੰਧ ਮਲਿਯਾਗਰ ਸ੍ਯਾਮ ਕੋ ਨਾਮ ਲੈ ਰੂਖਨ ਕੋ ਕਰਿ ਚੰਦਨ ਡਾਰੋ ॥੩੨੩॥

gandh maliyaagar sayaam ko naam lai rookhan ko kar chandan ddaaro |323|

D’iarr sé orthu fulaingt mac, garmhac agus fear céile a bhaint leis an bplé seo agus an t-ainm ��Krishna��, tabharthóir cumhráin sandalwood, na crainn eile a líonadh leis an gcumhrán seo a dhéanamh arís.323.

ਮਾਨ ਲਈ ਪਤਨੀ ਦਿਜ ਕੀ ਸਮ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਕਾਨ੍ਰਹ ਕਹੀ ਬਤੀਆ ॥

maan lee patanee dij kee sam amrit kaanrah kahee bateea |

Ghlac mná Brahmin leis an méid a dúirt Sri Krishna mar neachtar.

ਜਿਤਨੋ ਹਰਿ ਯਾ ਉਪਦੇਸ ਕਰਿਯੋ ਤਿਤਨੋ ਨਹਿ ਹੋਤ ਕਛੂ ਜਤੀਆ ॥

jitano har yaa upades kariyo titano neh hot kachhoo jateea |

Ag éisteacht le focail ambrosial Krishna, d'aontaigh mná céile Brahmins agus ní féidir le haon celibáit na treoracha a thug Krishna dóibh a thabhairt san imleabhar céanna

ਚਰਚਾ ਜਬ ਜਾ ਉਨ ਸੋ ਇਨ ਕੀ ਤਬ ਹੀ ਉਨ ਕੀ ਭਈ ਯਾ ਗਤੀਆ ॥

charachaa jab jaa un so in kee tab hee un kee bhee yaa gateea |

Nuair a phléigh na (mná) seo leo (Brahmins), tháinig siad sa riocht seo

ਇਨ ਸ੍ਰਯਾਹ ਭਏ ਮੁਖ ਯੌ ਜੁਵਤੀ ਮੁਖ ਲਾਲ ਭਏ ਵਹ ਜਿਉ ਰਤੀਆ ॥੩੨੪॥

ein srayaah bhe mukh yau juvatee mukh laal bhe vah jiau rateea |324|

Nuair a phléigh siad bout Krishna lena gcuid fear céile, ba é an toradh a bhí air seo ná gur iompaigh a n-aghaidheanna dubh agus d’éirigh aghaidheanna na mban seo dearg le croílár an ghrá.324.

ਚਰਚਾ ਸੁਨਿ ਬਿਪ ਜੁ ਤ੍ਰੀਅਨ ਸੋ ਮਿਲ ਕੈ ਸਭ ਹੀ ਪਛੁਤਾਵਨ ਲਾਗੇ ॥

charachaa sun bip ju treean so mil kai sabh hee pachhutaavan laage |

Tar éis dóibh an plé faoi (Sri Krishna) a chloisteáil ó na mná, thosaigh na (Brahmins) ar fad ag déanamh aithrí.

ਬੇਦਨ ਕੌ ਹਮ ਕੌ ਸਭ ਕੌ ਧ੍ਰਿਗ ਗੋਪ ਗਏ ਮੰਗ ਕੈ ਹਮ ਆਗੈ ॥

bedan kau ham kau sabh kau dhrig gop ge mang kai ham aagai |

Rinne na Brahmins go léir aithrí ar éisteacht le plé a gcuid mná agus dúirt siad, ��Beidh mallacht orainn mar aon le heolas ár Vedas gur tháinig na gopas chun impigh uainn agus d'imigh siad.

ਮਾਨ ਸਮੁੰਦ੍ਰ ਮੈ ਬੂਡੇ ਹੁਤੇ ਹਮ ਚੂਕ ਗਯੋ ਅਉਸਰ ਤਉ ਹਮ ਜਾਗੇ ॥

maan samundr mai boodde hute ham chook gayo aausar tau ham jaage |

D’fhan muid tumtha i bhfarraige an bhróid agus níor dhúisíomar ach nuair a chailleamar an deis

ਪੈ ਜਿਨ ਕੀ ਇਹ ਹੈ ਪਤਨੀ ਤਿਹ ਤੇ ਫੁਨਿ ਹੈ ਹਮ ਹੂੰ ਬਡਭਾਗੇ ॥੩੨੫॥

pai jin kee ih hai patanee tih te fun hai ham hoon baddabhaage |325|

Anois níl an t-ádh linn ach gur mná iad ár mná daite i ngrá Krishna.��325.

ਮਾਨਿ ਸਭੈ ਦਿਜ ਆਪਨ ਕੋ ਧ੍ਰਿਗ ਫੇਰਿ ਕਰੀ ਮਿਲਿ ਕਾਨ੍ਰਹ ਬਡਾਈ ॥

maan sabhai dij aapan ko dhrig fer karee mil kaanrah baddaaee |

Mheas na Brahmins go léir gur Dhrigas iad féin agus ansin le chéile thosaigh siad ag glóiriú Krishna.

ਲੋਕਨ ਕੋ ਸਭ ਕੇ ਪਤਿ ਕਾਨ੍ਰਹ ਹਮੈ ਕਹਿ ਬੇਦਨ ਬਾਤ ਸੁਨਾਈ ॥

lokan ko sabh ke pat kaanrah hamai keh bedan baat sunaaee |

Mhol na Brahmins iad féin a mhallacht ar Krishna agus dúirt siad, ��Na Vedas inis dúinn gurb é Krishna Tiarna an domhain go léir

ਤੌ ਨ ਗਏ ਉਨ ਕੇ ਹਮ ਪਾਸਿ ਡਰੇ ਜੁ ਮਰੇ ਹਮ ਕਉ ਹਮ ਰਾਈ ॥

tau na ge un ke ham paas ddare ju mare ham kau ham raaee |

Fiú (ar an eolas seo) ní dheachaigh muid chucu mar bhí eagla orainn go maródh ár rí (Kans) sinn.

ਸਤਿ ਲਖਿਯੋ ਤੁਮ ਕਉ ਭਗਵਾਨ ਕਹੀ ਹਮ ਸਤ ਕਹੀ ਨ ਬਨਾਈ ॥੩੨੬॥

sat lakhiyo tum kau bhagavaan kahee ham sat kahee na banaaee |326|

Ní dheachaigh muid chuige as eagla Kansa, a fhéadfaidh muid a mharú, ach O a mhná! tá an Tiarna sin aitheanta agat ina Fhíorfhoirm.��326.

ਕਬਿਤੁ ॥

kabit |

KABIT

ਪੂਤਨਾ ਸੰਘਾਰੀ ਤ੍ਰਿਣਾਵ੍ਰਤ ਕੀ ਬਿਦਾਰੀ ਦੇਹ ਦੈਤ ਅਘਾਸੁਰ ਹੂੰ ਕੀ ਸਿਰੀ ਜਾਹਿ ਫਾਰੀ ਹੈ ॥

pootanaa sanghaaree trinaavrat kee bidaaree deh dait aghaasur hoon kee siree jaeh faaree hai |

An té a mharaigh Putana, scrios sé corp an mhóraimh Trinavrata, stróic sé ceann Aghasura;

ਸਿਲਾ ਜਾਹਿ ਤਾਰੀ ਬਕ ਹੂੰ ਕੀ ਚੋਚ ਚੀਰ ਡਾਰੀ ਐਸੇ ਭੂਮਿ ਪਾਰੀ ਜੈਸੇ ਆਰੀ ਚੀਰ ਡਾਰੀ ਹੈ ॥

silaa jaeh taaree bak hoon kee choch cheer ddaaree aaise bhoom paaree jaise aaree cheer ddaaree hai |

Krishna, a mharaigh Putana, a scrios corp Tranavrata a bhris ceann Aghasura, a d’fhuascail Ahalya i bhfoirm o Ram agus a sracadh gob Bakasura amhail is gur scoilt sé le sábha é.

ਰਾਮ ਹ੍ਵੈ ਕੈ ਦੈਤਨ ਕੀ ਸੈਨਾ ਜਿਨ ਮਾਰੀ ਅਰੁ ਆਪਨੋ ਬਿਭੀਛਨ ਕੋ ਦੀਨੀ ਲੰਕਾ ਸਾਰੀ ਹੈ ॥

raam hvai kai daitan kee sainaa jin maaree ar aapano bibheechhan ko deenee lankaa saaree hai |

A ghlac i bhfoirm Rama agus a mharaigh arm na ndeamhan agus a thug Lanca go léir do Vibhishana.

ਐਸੀ ਭਾਤਿ ਦਿਜਨ ਕੀ ਪਤਨੀ ਉਧਾਰੀ ਅਵਤਾਰ ਲੈ ਕੇ ਸਾਧ ਜੈਸੇ ਪ੍ਰਿਥਮੀ ਉਧਾਰੀ ਹੈ ॥੩੨੭॥

aaisee bhaat dijan kee patanee udhaaree avataar lai ke saadh jaise prithamee udhaaree hai |327|

Sé, mar a scrios Ram arm na ndeamhan agus a bhronn é féin ar ríocht iomlán Lanca ar Vibhishana, an Krishna céanna ag ionchorprú agus ag fuascailt an domhain, d'fhuascail sé mná céile Brahmins freisin.327.