Agus adubhairt, 'Ó tusa an té sin a bhfuil corp cho breágh, (132)
'Pé rud is mian leat, inis dom, deonóidh mé,
‘Toisc, Ó, a leon-chroí, is sclábhaí duit mé.’ (133)
'Ó, tusa atá saoithiúil i do ghníomhartha,
‘Glac mar do bhean mé agus déan bean chineálta ionam.’ (134)
Stampáil sí a cosa ar bhrollach an domhain,
Agus arís agus arís eile ar nós a réamhtheachtaithe (phósta é).(135)
Do leagadh é (Subat Singh) ar an gcarbad, agus thug sí abhaile é,
Agus bhuail rí na ríthe (a hathair) na drumaí (i sonas).(136)
Le torann na drumaí, nuair a bhí sé (Subat Singh) múscailte,
D’fhiafraigh sé, ‘Cén teach ar tugadh isteach mé?’(137)
D'fhreagair sí, 'Bhuaigh mé tú sa chogadh,
Agus tríd an gcogadh ghlac mé mar fhear céile thú.'(138)
Do ghabh sé aithrígh ar na briathraibh gan chiall do labhair sé,
Ach cad a d’fhéadfaí a dhéanamh ansin agus ghlac sé leis (an pósadh).(139)
(Arsa an file), ‘Ó, a Shéamuis, Tabhair dom an cupán lán glas (leacht),
Rud a theastaíonn uaim ag deireadh an lae fhada.(140)
Tabhair dom ionas go mbeidh mo chroí ar lasadh le húire,
Agus tugann sé na péarlaí as an ithir ídithe.(141)
Is Aon é an Tiarna agus is é Bua an Fhíor-Ghúrú.
Is tusa mo threoraí agus is tú mo chomhairleoir,
Treoraíonn tú sinn, ag gabháil ár lámha, sa dá shaol.(1)
Is tusa ár dtacaíocht agus ár soláthraí.
Aithníonn tú ár n-easnamh, agus is tú ár bhfuascálaí.(2)
Chuala mé an Tale of a Quazi,
Agus ní fhaca mé duine chomh maith leis.(3)
Ina theaghlach, bhí dame, a bhí i dtús a óige.
Bhí saol na ndaoine go léir neamh-inmharthana mar gheall ar a héadaí.(4)
Ar í a fheiceáil, chroch lilacs a gceann síos,
Agus bhraith bláthanna na bplandaí tiúilipí a gcroí ag riaradh.(5)
Ar a radharc d’éirigh an Ghealach leisce
Agus, i bpais na h-éad, laghdaigh sé leath a ghile.(6)
Aon uair a chuaigh sí amach as a teach ar earráid,
Bhí cula a cuid gruaige ag sní thart ar a guaillí mar na braislí hiacainth.(7)
Má nigh sí a h-aghaidh riamh in uisce na habhann,
D’iompódh cnámha deilgneacha an éisc ina bláthanna.(8)
Nuair a d'amharc sí isteach sa pholl uisce,
Deochadh an t-uisce ar a dtugtar Fíon Narcissus.(9)
Chonaic sí Raja óg,
A bhí an-dathúil agus cáiliúil ar fud an domhain.(10)
Dúirt (sí), 'Ó! mo Raja, lig dom a bheith sa bhreis
do ríchathaoir (déan do Bhanríon mé).' 11)
(D'fhreagair an Raja), 'Ar an gcéad dul síos, maraigh ceann Quazi, d'fhear céile,
‘Na dhiaidh sin, beidh mo theach mar áit chónaithe agat.’(12)
Chuala sí seo folaigh sí an rún ina croí,
Agus níor nocht sé d’aon bhean eile é.(13)
Fuair sí a fear céile i codlata domhain,
Thóg sí claíomh ina láimh agus ghearr sí a cheann de.(14)