Éist anois le scéal impire iasachta,
Cé a bhí ina shuí ar an áit leapa taobh lena bhean chéile.(3)
D'fhéach sí amach agus chonaic sí mac seodóra,
chuma a bhí an-dathúil agus i dtús a óige.(4)
Nuair a bhí an ghrian curtha ghlaoigh sí,
An buachaill dathúil, a bhí ard mar chrann cufróg.(5)
D’éirigh an bheirt acu gafa lena chéile.
Nuair a tháinig siad ar an eolas, tháinig eagla orthu. (Chun éalú) smaoinigh ar cleas. 6.
Do chuadar araon (le chéile,) ag gabháil a chéile agus ag meascadh i gceann,
A gcuid céadfaí, uathúlacht agus tréithe uile.(7)
Aon chomhlacht a d'fheicfeadh é, ní fhéadfadh sé an réaltacht a mheas,
Mar go raibh a aghaidh fireann faoi cheilt mar baineann.(8)
D'admhaigh gach corp gur bhean é,
Agus bhí sí chomh deas leis na sióga neamhaí.(9)
Lá amháin chonaic an rí í (é),
Agus mhol sé go raibh a cuid gnéithe draíochtúil ar nós na gealaí sa spéir.(10)
Bhí sí (sé) mar sin ag comhairliú, ‘Tusa an t-ádh,
‘Is fiú tú rí agus tá tú in ann suí ar an ríchathaoir.’(11)
'Cén bean tú agus cé leis a bhfuil tú iníon?
‘Cén tír lena mbaineann tú agus cé leis a deirfiúr thú?(12)
'Tá tú tar éis dul isteach sa bhfís inmheánach,
‘Agus an bhfuil an rí tar éis titim chugat ar an gcéad amharc.’ (13)
Trína bhanóglach, ghlaoigh an rí uirthi (air),
Agus d'iarr uirthi í a thabhairt go dtí seomraí istigh a thí.(14)
(Dúirt an rí,) ‘Ó, a chailín, tháinig mé trasna ar ghalánta mar chrann cufróg,
'Cén chuma atá ar an ngealach tite ó spéartha Yaman.(15)
'Tá mo chroí ag caoineadh ar a son,
'Tá sé cosúil le srutháin éisc nuair a chaitear i lochán salach é.(16)
'Ó, mo bhan-tighinn, atá mar bhláth faoi bhláth,
'Téigh go dtí an bachlóg faoi bhláth agus tabhair chugam í.(17)
'Má thugann tú chugam chugam í,
‘Osclóidh mé gach neamhní de mo chuid seoda duit.’ (18)
Ag guidhe chuige sin d'imthigh an bhan-sheirbhíseach láithreach,
Agus ráite ó cheann go heireaball an chaomhnaithe ar fad.(19)
Nuair a d'éist sí leis an gcaint ar fad ón gcáirde,
Ag mothú suarach, bhí sé faoi chumhacht anacair.(20)
(Agus smaoinigh,) 'Má nochtaim mo rún don domhan,
‘Déanfar mo phleanáil go léir a dhíchóimeáil.(21)
'Ag féachaint ar m'fheisteas ban, tá an rí tar éis titim chugam,
‘Ó, a bhean, tabhair comhairle dom, le do thoil, cad atá le déanamh?’(22)
‘Má deir tú amhlaidh, rithfidh mé ón áit seo.
‘Díreach, inniu, glacaim mo shála.’(23)
(Dúirt an Bhanríon,) ‘Ná bíodh eagla ort, inseoidh mé an leigheas duit.
‘Fiú go bhfanfaidh sé faoina bhreathnú, coimeádfaidh mé thú ar feadh ceithre mhí.’(24)
Ansin, chuaigh an bheirt acu go dtí an áit chodlata agus chuaigh siad isteach i gcodladh,
Agus chuaigh an scéala thart go dtí an rí leon croí.(25)
Do chuir an maidne in iúl don rí cad a bhí ar siúl,
Agus d'eitil an rí i buile ó cheann go gcos.(26)