Ionas nach bhféadfadh aon chomhlacht iad a thabhairt faoi deara,(78)
sroichid an bheirt aca tír chaoin suairc,
Agus ba mhac don rí duine acu agus iníon eile don mhinistir.(79)
Do shroicheadar an áit 'na raibh rí 'na shuidhe,
Bhí an rí chomh dorcha leis an oidhche, agus bhí caipín óir ar an rialóir dubh sin.(80)
Chonaic sé iad agus ghlaoigh sé níos gaire dó,
Agus dúirt, 'Ó mo chroí leon agus na cinn neamhspleácha,(81)
‘Cén tír lena mbaineann tú agus cad is ainm duit?
‘Agus cé atá tú ag iarraidh a fháil sa chuid seo den domhan?’ (82)
‘Mura n-insíonn tú an fhírinne dom,
‘Mar sin, a Dhia finné, tá do bhás cinnte.’ (83)
‘Mise mac rígh tíre Mhaighindra .i.
‘Agus is iníon í don Aire.’ (84)
D'inis sé gach a tharla roimhe seo,
Agus mhínigh sé na h-aimhleasa go léir a ndeachaigh siad tríothu.(85)
Bhí sé (Rí) faoi léigear lena gean,
Agus adubhairt, ‘Smaoinigh ar mo theachsa mar do thigh féin.’ (86)
‘Tugaim mo ghnóthaí aireachta ar láimh duit,
‘Mar aon leis sin cuirfidh mé roinnt tíortha faoi do dhlínse.’(87)
Leis an bhfogra so do ceapadh ina Aire é, .i.
Agus an teideal Roshan Zameer, an Chonaic soléite.(88)
(Tar éis gabháil thairis,) Aon uair a casadh namhaid air,
Le maitheas Dé, rinne sé creach ar an namhaid.(89)
Ní leogfadh leis a chuid fola féin a dhoirteadh,