(انج پرتیت ہندا ہے) مانو شو دے ویری (کامدیو) نے آپ سندرتا دا رس نچوڑ کے ودھاتا نوں دتا ہووے (کِ اہ کرشن دا شریر بنائے) ॥317۔۔
(کوی) شیام کہندے ہن، سری کرشن گوال بالکاں دے ہتھ اتے ہتھ دھرے برچھ دے ہیٹھاں کھڑوتا ہے۔
ریشم دے پیلے بستر شریر اتے دھارن کیتے ہوئے ہن جس نوں ویکھ کے بہت آنند ودھدا ہے۔
اس درش دی اتِ سندر اپما کوی نے جویں چنی ہے، اس نوں چن کے کڈھ لیا ہے۔
(انج پرتیت ہندا ہے) مانو برکھا دی رت اندر ساون دے کالے بدلاں وچ بجلی چمکی ہووے ۔۔318۔۔
کرشن دیاں اکھاں نوں ویکھ کے، براہمن استریاں (اس دے) روپ دا پان کر کے بہت مست ہو گئیاں ہن۔
انھاں دے شریر وچوں گھر دی سدھ انج اڈ گئی ہے، جویں ہوا نال روں اڈ جاندی ہے۔
کوی شیام کہندے ہن، انھاں دی ویوگ دی اگّ انج بھڑک پئی جویں تیل (پین نال) اگنی (بھڑک پیندی ہے)۔
(انھاں دی اجہی دشا ہو گئی) مانو چمبک پتھر دے ٹکڑے نوں ویکھ کے پانی وچ لوہے دی سوئی ڈولن لگ جاندی ہووے ۔۔319۔۔
سری کرشن دا روپ ویکھ کے براہمن استریاں دا پریم ودھّ گیا ہے اتے دکھ دور ہو گیا ہے،
جویں بھیشم دی ماتا (گنگا) دی چھوہ نال چھن بھر وچ ہی سارے پاپ چلے جاندے ہن۔
شیام (کانھ) دے بدل ورگے مکھڑے نوں ویکھ کے چت وچ وسا لیا ہے اتے اکھاں بند کر لئیاں ہن،
مانو دھن وان وئکتی نے دھن نوں اندر رکھ کے گھر دے دروازے بند کر لئے ہون ۔۔320۔۔
جدوں (انھاں نوں) شریر دی سدھ ہوئی تدوں سری کرشن نے (انھاں نوں) ہس کے کہا (کِ ہن تسیں) گھراں نوں پرتو۔
(پھر) کہا کِ دن نوں (تسیں) براہمناں نال مل کے رہو اتے رات ویلے سبھ میرے گن گایا کرو۔
جدوں تسیں پریم پوروک میرا دھیان رکھو گیاں (تاں تہانوں) یم دا ڈر نہیں ستائیگا۔
جدوں تسیں اس تراں دی گلّ کرو گیاں تدوں ساریاں مکتی روپ پھل پراپت کروگیاں ۔۔321۔۔
براہمن استریاں نے کہا:
سوییا:
براہمناں دیاں پتنیاں نے اہ گلّ کہی کِ ہے کرشن! اسیں تیرا سنگ نہیں چھڈانگیاں۔
(اسیں) رات دن تیرے نال پھرانگیاں، جے توں برج نوں (جائینگا تاں وی تیرے نال) جاوانگیاں۔
ساڈا من تیرے نال لگ گیا ہے، ہن ساڈا من گھر نوں نہیں جاندا ہے۔
(جویں کوئی سادھک) پورن یوگ نوں پراپت کرن اپرنت پھر اہ دھن دی سمبھال ول رچت نہیں ہندا ہے ۔۔322۔۔
کانھ نے کہا:
سوییا:
سری بھگوان (کرشن) نے انھاں دا پریم ویکھ کے (آپنے) مکھ توں کہا کِ تسیں (آپنے) گھراں نوں چلیاں جاؤ۔
(تسیں) ساریاں آپنے آپنے پتیاں کول جا کے کانھ (بھگوان) دی کتھا کہِ کے انھاں دا ادھار کرو۔
(آپنے) پتراں، پوتریاں اتے پتیاں نال اہ چرچا کر کے ساریاں دا دکھ دور کرو
اتے ملی چندن دی سگندھی دین والے شیام (بھگوان) دے نام نال (ہورناں) برچھاں نوں وی چندن بنا دیو (بھاو سنساری منکھاں دا کلیان کر دیو) ॥323۔۔
براہمن استریاں نے سری کرشن دیاں امرت سمان کہیاں گلاں نوں منّ لیا۔
انھاں نوں جتنا اپدیش سری کرشن نے دتا، اتنا تاں کسے جتی توں وی نہیں ہو سکدا۔
جد انھاں (استریاں) نے انھاں (براہمناں) نال چرچا کیتی تاں انھاں دی اہ ہالت ہو گئی
کِ انھاں دے مکھ کالے ہو گئے اتے مٹیاراں دے لال ہو گئے جویں رتیاں ہندیاں ہن ۔۔324۔۔
استریاں پاسوں (سری کرشن) بارے چرچا سنن توں بائد سارے (براہمن) پسچاتاپ کرن لگے
کِ سانوں اتے ساڈے وید-گیان نوں دھکار ہے (کیونکِ) گوال بالک ساڈے کولوں پہلاں (بھوجن) منگ کے گئے سن۔
(اسیں) ابھیمان دے سمندر وچ ڈبے ہوئے ساں (اس لئی اسیں بھگوان نوں بھوجن نہیں بھیج سکے ہن) اوسر بیت گیا ہے تد اسیں جاگے ہاں۔
پر پھر وی اسیں اس لئی وڈبھاگی ہاں (کیونکِ) اہ ساڈیاں استریاں ہن ۔۔325۔۔
سارے براہمن آپنے آپ نوں دھرگ منّ کے پھر مل کے کرشن دی وڈیائی کرن لگے۔
'سارے لوکاں دے سوامی سری کرشن ہن'، ویداں نے اہ گلّ سانوں کہِ کے سنائی ہوئی ہے۔
(اہ جاندے ہویاں) وی اسیں انھاں پاس نہیں گئے کیونکِ ڈردے ساں کِ ساڈا راجا (کنس) سانوں مار دیویگا۔
(ہے سری کرشن! اسیں) تہانوں سچے ارتھاں وچ بھگوان جان لیا ہے۔ اسیں (اہ گلّ) سچّ کہِ رہے ہاں، نا کِ بنا کے کہِ رہے ہاں ۔۔326۔۔
کبتّ:
جس نے پوتنا نوں ماریا سی، ترناورت دینت دی دیہ نشٹ کیتی سی، اگھاسر دا سر پاڑ دتا سی؛
جس نے سلا روپ اہلیا نوں تاریا سی، بکاسر دی چنج چیر دتی سی، بھوماسر نوں انج پاڑ دتا سی جویں آری (نال لکڑ) چیر دیئیدی ہے۔
جس نے رام دا روپ دھار کے دینتاں دی سینا مار دتی سی اتے وبھیشن نوں ساری لنکاں دے دتی سی۔
(اس نے ہی سری کرشن دا) اوتار لے کے براہمن استریاں دا اس تراں ادھار کر دتا جس تراں 'سادھ' (روپ وچ اوتار لے کے پرماتما) پرتھوی دا ادھار کردا ہے ۔۔327۔۔
سوییا:
کوی-راج کہندے ہن، براہمناں دیاں استریاں دی (گلّ) سن کے براہمن کہن لگے،